หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2161

“ถงโหย่วไฉ อาจารย์ของเราบอกแล้วว่าคุณเฉินไม่ได้เป็นผู้ใช้วิชามาร” หรุ่ยเอ๋อร์รีบอธิบายเมื่อเห็นว่าสถานการณ์เริ่มแย่ลง

“ถ้าผมบอกว่าเขาคือผู้ใช้วิชามาร เขาก็คือผู้ใช้วิชามารตามนั้น เลิกเถียงกับผมสักที” ถงโหย่วไฉ ไม่มีอารมณ์จะฟังคำอธิบายของหรุ่ยเอ๋อร์

เธออยากจะพูดบางอย่าง แต่เฉินผิงก็ห้ามไม่ให้เธอพูด “หยุดเปลืองแรงเถอะครับ เป็นไปไม่ได้ที่จะเปลี่ยนใจคนที่สักแต่จะหาข้ออ้างมากล่าวหาผม ถ้าเขาอยากล้างแค้นให้พี่ชายก็ปล่อยให้เขาทำไป ผมอยากดูว่าเขาจะแน่สักแค่ไหน”

เฉินผิงสะบัดข้อมือของเขา กระบี่พิฆาตมังกรก็ปรากฏขึ้นในฝ่ามือ ใบดาบส่องแสงสีทองแพรวพราว

“ฮ่าๆๆ! เป็นแค่ปราชญ์ยุทธ์แท้ๆ แต่กลับกล้าพูดเช่นนี้ พี่ชายของฉันประเมินแกต่ำเกินไปจนทำให้ตัวเองต้องพ่ายแพ้ แต่วันนี้ฉันจะแสดงให้นายเห็นถึงความแตกต่างระหว่างปราชญ์ยุทธ์กับเทพยุทธ์”

ถงโหย่วไฉชี้ดาบไปที่เฉินผิง มุมปากเผยรอยยิ้มกว้าง

เฉินผิงชำเลืองมองคู่ต่อสู้ของเขาอย่างเยือกเย็น แล้วค่อยๆ เหยียดริมฝีปากเป็นรอยยิ้มก่อนจะเผยสีหน้าเหยียดหยาม

“ผมจะโจมตีคุณสามครั้ง ถ้าคุณบีบให้ผมโจมตีครั้งที่สี่ได้ ผมจะยอมไปกับคุณ” เขาเย้ยหยัน

คำพูดของเขาทำให้ผู้คนในที่แห่งนั้นส่งเสียงอื้ออึง

“หมอนี่เป็นใครมาจากไหนกัน? ทำไมปราชญ์ยุทธ์ถึงได้ยโสโอหังขนาดนี้?”

“ผมได้ยินมาว่าเขามาจากจิงตู เขามันก็แค่คนโง่เขลา เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้จักความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเทพยุทธ์”

“ถงโหย่วกงทำพลาดแล้ว เขาเป็นถึงเทพยุทธ์ แต่เขาประมาทเกินไปและปล่อยให้ไอ้เด็กนี่ทำร้ายเขา หมอนี่ถึงได้โอหังเกินหน้าเกินตาจนถึงกับดูถูกเทพยุทธ์”

ผู้อาวุโสประจำสำนักบางคนเริ่มพูดคุยกัน ไม่มีใครเชื่อว่าเฉินผิงจะเอาชนะถงโหย่วไฉได้

ช่องว่างระหว่างปราชญ์ยุทธ์กับเทพยุทธ์นั้นห่างกันราวอยู่คนละโลก เทพยุทธ์สามารถบดขยี้ปราชญ์ยุทธ์ได้ง่ายพอๆ กับขยี้มด

“กล้าดียังไง?” ถงโหย่วไฉคำรามเมื่อรัศมีอันทรงพลังพุ่งออกมาจากร่างของเขา

ใบดาบในมือของเขาเปล่งแสงที่เจิดจ้าจนแทบมองไม่เห็น

ถงโหย่วไฉเคลื่อนที่ด้วยความเร็วแสง ลำแสงหลายเส้นส่องสว่างขณะที่เขาพุ่งตรงไปหาเฉินผิง

ลำแสงที่พุ่งออกมาจากตัวชายคนนั้นรุนแรงพอที่จะทำลายก้อนหินให้แหลกเป็นฝุ่นผงได้

ที่อีกด้าน ถงโหย่วไฉมีเงามืดทาบทับอยู่บนใบหน้าของเขา เขารู้สึกว่าที่แก้มร้อนผ่าวด้วยความอับอายเมื่อเห็นเฉินผิงยืนอยู่ตรงนั้นโดยไม่เป็นอันตรายใดๆ

ถงโหย่วไฉเป็นเทพยุทธ์ แต่ถึงแม้เขาจะพยายามสุดกำลังก็ยังไม่อาจสร้างบาดแผลให้กับเฉินผิงที่เป็นปราชญ์ยุทธ์ได้เลย

ที่แย่ยิ่งกว่านั้น มีผู้อาวุโสหลายคนเป็นสักขีพยานในการต่อสู้

ฝูงชนไม่อาจเก็บซ่อนความประหลาดใจในสีหน้าของพวกเขาได้ เมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่นิ้วเดียว และไม่มีรอยขีดข่วนจากการโจมตีแม้แต่น้อย

“ดูเหมือนว่าเขาจะทรงพลังมากทีเดียว ไม่แปลกเลยที่เขาจะอวดดีขนาดนี้...” Nedleyพูดเสียงเบา

หวังชูซึ่งยืนอยู่ข้างหลังถงโหย่วไฉขมวดคิ้วขณะที่จ้องมองเฉินผิง

“นี่คุณคิดว่าของแบบนั้นจะทำผมเจ็บได้เหรอ? ฝีมือยังห่างชั้นกับพี่ชายของคุณเยอะ” เฉินผิงพูด น้ำเสียงเจือความเย้ยหยัน

โทสะสูบฉีดในเส้นเลือดเมื่อถงโหย่วไฉได้ยินแบบนั้น ไม่มีอะไรที่เขาเกลียดมากไปกว่าการถูกเปรียบเทียบกับถงโหย่วกง