หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2162

“แกหาเรื่องเองนะ ไอ้สารเลว!” ถงโหย่วไฉคำรามลั่นพลางกวัดแกว่งอาวุธอีกครั้ง

ดาบของเขาเปล่งแสงเจิดจ้าที่สาดส่องไปทั่วบริเวณและเข้ากลืนร่างเฉินผิง

เฉินผิงยกกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นอย่างสบายๆ และเกิดเสียงคำรามของมังกรดังสนั่น

พลังดาบพรั่งพรูออกมาจากปลายกระบี่ของเขา และพลังดาบก็กลายเป็นมังกรทองที่ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นไม่นาน ร่างของมังกรก็สลายเป็นละอองแสงสีทองที่ร่วงลงสู่พื้น

แสงที่ดาบของถงโหย่วไฉเปล่งออกมาถูกกลืนกินในทันใด ลำแสงสีทองลำหนึ่งทะลุผ่านอากาศและพุ่งตรงไปที่ถงโหย่วไฉ

ความประหลาดใจฉายชัดบนใบหน้าของถงโหย่วไฉ เขารีบกวัดแกว่งอาวุธเพื่อป้องกันการโจมตี

เคร้ง!

ถงโหย่วไฉรู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขาถูกอุกกาบาตพุ่งชน แรงมหาศาลทำให้แขนขาของเขาชา และขาของเขาก็จมลงพื้นจนถึงหัวเข่า

เหล่าผู้ชมเบิกตากว้างด้วยความตกใจระหว่างที่พวกเขาเฝ้าดูการต่อสู้ที่เกิดขึ้น ไม่มีใครคาดคิดว่าปราชญ์ยุทธ์จะมีพลังมากขนาดนั้น

“ที่เขาถืออยู่คือดาบวิญญาณ ไม่แปลกหรอกที่เขากล้าสู้กับเทพยุทธ์” หวังชูออกความเห็น พลางมองไปที่กระบี่ในมือเฉินผิง

ฝูงชนจับจ้องไปที่กระบี่พิฆาตมังกรทันทีที่พวกเขาได้ยินแบบนั้น

“อืม มิน่าล่ะเป็นแค่ปราชญ์ยุทธ์ถึงได้สามารถปลดปล่อยพลังอันยิ่งใหญ่เช่นนี้ได้ กลายเป็นว่าเขามีดาบวิญญาณนี่เอง” Nedleyเสริม ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความโลภ

ผู้อาวุโสคนอื่นๆ ก็ตามืดบอดด้วยความโลภเช่นกัน พวกเขารู้สึกว่าการที่ดาบวิเศษตกอยู่ในเงื้อมมือของปราชญ์ยุทธ์นั้นช่างเสียของ

ถ้าดาบวิเศษตกเป็นของเราฉันแน่ใจว่ามันจะทรงพลังกว่านี้มาก!

เฉินผิงหัวเราะเยาะเมื่อได้ยินคำพูดของพวกเขา

“ในเมื่อพวกคุณคิดว่าพลังของผมมาจากดาบวิเศษ งั้นการโจมตีครั้งต่อไปผมจะไม่ใช้ดาบละกัน”

เขาสะบัดข้อมืออีกครั้ง และกระบี่พิฆาตมังกรก็หายไปจากฝ่ามือของเขา

จากนั้น เฉินผิงก็กำหมัดแน่นพร้อมกับมีแสงสีทองพุ่งออกมาจากร่างของเขา

จากที่เห็น เขากำลังวางแผนที่จะสู้กับถงโหย่วไฉด้วยมือเปล่า

ปราชญ์ยุทธ์มือเปล่าต่อสู้กับเทพยุทธ์ที่กวัดแกว่งอาวุธ? เขาอยากตายหรือยังไง?

ในสายตาของผู้ชม เฉินผิงกำลังรนหาที่ตาย

ตูม!

ร่างของถงโหย่วไฉกระแทกลงกับพื้นจากแรงหมัดของเฉินผิง

เมื่อฝุ่นควันค่อยๆ จางลง ภาพที่น่าตกใจก็ปรากฏขึ้น ถงโหย่วไฉนอนอยู่ในหลุมลึกพร้อมกระอักเลือด

เขานอนอยู่ตรงนั้นในสภาพกระเซอะกระเซิง จ้องมองเฉินผิงอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

ถงโหย่วไฉเป็นเทพยุทธ์โดยแท้ เขาไม่ได้ผ่านการดัดแปลงพันธุกรรมแต่อย่างใด และพลังของเขาก็เกิดจากความพยายามในการฝึกวิชาด้วยตัวเอง

แต่แล้วเขาก็พ่ายแพ้ต่อปราชญ์ยุทธ์ผู้ต่ำต้อย

ฝูงชนจ้องมองที่ถงโหย่วไฉด้วยความตกใจในสภาพน่าสมเพชของเขา

พวกเขาเพิ่งจะสบประมาทว่าเฉินผิงเอาแต่พึ่งพาดาบวิเศษ

อย่างไรก็ตาม ในชั่วพริบตานั้นเอง ชายคนนั้นก็สามารถเอาชนะถงโหย่วไฉได้ และซัดอีกฝ่ายให้ลงไปนอนในหลุมโดยใช้หมัดเปล่าๆ เพียงอย่างเดียว

พวกเขาหายกังขาในความสามารถของเฉินผิงอย่างสิ้นเชิง

ทันใดนั้น บรรยากาศรอบกายก็ดูจะเงียบไป เมื่อฝูงชนต่างเผยสีหน้าตะลึงอย่างพร้อมเพรียงกัน