หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2163

ในขณะเดียวกัน ที่ยอดบนสุดของภูเขานอกสำนักฉุนหยาง เยว่ปู้ฉินกำลังนั่งอยู่หน้าหินก้อนหนึ่งที่ดูประหลาด

หินนั้นเรียบสนิทและเกือบจะสะท้อนแสง ดูราวกับว่ามันถูกขัดด้วยทรายจนเงาวับ

นอกจากนี้ ยังมีคำสามคำที่สลักไว้บนพื้นผิวของหิน: ศิลาเผยชะตา

เยว่ปู้ฉินกัดปลายนิ้วของเขาให้แรงพอที่เลือดจะไหลออกมา ก่อนจะหยดเลือดสีแดงสองสามหยดลงบนหินประหลาด ไม่นานนัก มันก็เริ่มเปล่งแสงสีแดงเข้มที่สื่อถึงลางร้าย

ในขณะที่ศิลาเผยชะตากำลังส่องแสง เยว่ปู้ฉินก็วางปอยผมลงบนหินและเริ่มท่องคาถา

“จงเผยอดีต ปัจจุบัน และอนาคตแก่ข้า ให้ข้าได้เห็นทุกชาติทุกภพของเขา”

ไม่นานนัก ภาพของเฉินผิงก็ปรากฏขึ้นบนศิลาเผยชะตา

เส้นผมนั้นเป็นของเฉินผิง และศิลาเผยชะตาเป็นสื่อกลางที่ช่วยให้มองเห็นชีวิตของผู้คนทั้งในอดีตและปัจจุบัน

เยว่ปู้ฉินอยากรู้เหลือเกินว่าว่าจริงๆ แล้วเฉินผิงเป็นใครกันแน่ เพราะเขาได้เผยความสามารถอันน่าทึ่งให้เห็น

เฉินผิงไม่ใช่ผู้ใช้วิชามาร แต่จากการกระทำของเขาก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดาสามัญเช่นกัน

เยว่ปู้ฉินทำท่าประสานอินและฉายคลื่นรัศมีลงบนพื้นผิวของศิลาเผยชะตา หลังจากนั้น ภาพของเฉินผิงมากมายนับไม่ถ้วนก็เริ่มโผล่ขึ้นที่พื้นผิวศิลา

อย่างไรก็ตาม ภาพของเขากลับพร่ามัวและขาดๆ หายๆ

เยว่ปู้ฉินขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นแบบนั้น เขาไม่สามารถรวบรวมข้อมูลใดๆ เกี่ยวกับเฉินผิงได้หากศิลาไม่แสดงภาพที่ชัดเจนให้เขาเห็น

ครู่ต่อมา เยว่ปู้ฉินก็กัดฟันและกระอักเลือดลงบนพื้นผิวของศิลาเผยชะตา

ศิลาเผยชะตาเริ่มสั่นสะท้านในขณะที่แสงสีแดงเข้มของมันทวีความรุนแรงขึ้น แสงของมันค่อยๆ ย้อมท้องฟ้าให้เป็นสีแดงเลือด

“ศิลาเผยชะตา จงเผยอดีตของบุคคลนี้ให้ฉันเห็น!” เยว่ปู้ฉินตะโกนไม่หยุดหย่อน

ศิลาเผยชะตายังคงสั่นอย่างรุนแรงพร้อมส่งเสียงหึ่งๆ

ตูม!

ทันใดนั้นมันก็ระเบิดแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำให้เยว่ปู้ฉินซึ่งนั่งอยู่หน้าศิลากระเด็นไปด้านหลัง

เยว่ปู้ฉินตกตะลึงอย่างมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โชคดีที่เขาได้เตรียมตัวเผื่อสถานการณ์แบบนี้ไว้แล้วและไม่ได้รับบาดเจ็บ

แต่อนิจจา ศิลาเผยชะตาถูกทำลายไปแล้ว

ความเป็นห่วงในดวงตาของเขาแทบจะชวนให้คิดว่าถงโหย่วไฉเป็นลูกชายของเขา

“ฆ่ามันซะ ลุงหวัง! ฆ่าไอ้คนจองหองนี่ซะ!” ถงโหย่วไฉตะโกนสุดเสียง

มาถึงขั้นนี้แล้ว คงไม่มีอะไรจะระงับโทสะของเขาได้นอกจากความตายของเฉินผิง

“ได้เลยครับ” หวังชูพยักหน้าโดยไม่ลังเลและหันไปมองเฉินผิงด้วยสีหน้าบึ้งตึง

“แกจะต้องชดใช้ที่ทำร้ายนายน้อยของเราต่อหน้าคนเหล่านี้!” เขาป่าวประกาศพลางกัดฟัน

ทันทีที่เขาพูดจบ รัศมีของหวังชูก็ระเบิดออกมาทันที

เฉินผิงเพียงแค่หัวเราะเยาะเมื่อเห็นชายคนนั้น “นายน้อยงั้นเหรอครับ? ดูจากที่เห็นแล้ว ผมว่าเขาเหมือนลูกชายคุณมากกว่านายน้อยของคุณอีกนะ ต่อให้ผมทำร้ายลูกชายคุณ คุณก็คงไม่โกรธขนาดนี้หรอก จริงไหม?”

เฉินผิงแค่กะว่าจะแหย่หวังชูเล่นๆ แต่คำพูดของเขาไปจี้ใจดำของฝ่ายหลังและทำให้ความโกรธของเขาพุ่งถึงจุดเดือด

“แกหาเรื่องเองนะ!” หวังชูตะโกน

จากนั้นเขาก็ปรากฏตัวตรงหน้าเฉินผิงและเอื้อมมือไปหาอีกฝ่าย