เฉินผิงสังเกตเห็นว่าความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้ามเหนือกว่าเขามาก ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงเร่งพลังวิญญาณในตัวเขาจนถึงขั้นสูงสุด ความจริงแล้ว เขาไม่รู้ว่าจะทนรับการโจมตีของหวังชูได้หรือเปล่า เพราะความสามารถของพวกเขาต่างชั้นกันมาก
“สำนักเฟิงเหลยใช้วิธีนี้ข่มเหงคนอ่อนแองั้นหรือ? นี่คุณคิดว่าที่ตัวเองทำแบบนี้ก็ได้เพราะคุณสามารถใช้พลังที่เหนือว่าข่มคนอื่นสินะ” หรุ่ยเอ๋อร์ตะโกนอย่างกระวนกระวาย เธอต้องการให้หวังชูหยุด เพราะเธอรู้ว่าเฉินผิงไม่อาจต่อกรกับหวังชูได้
อย่างไรก็ตาม หวังชูไม่สนใจว่าหรุ่ยเอ๋อร์จะคิดยังไง เขารวบรวมพลังที่สะเทือนโลกได้ทั้งใบและซัดพลังเข้าใส่เฉินผิง
เฉินผิงโต้กลับ เขาตะโกนสุดกำลัง “หมัดเซิ่งกวง!” มีแสงสีทองส่องออกมาจากกำปั้นของเขา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป เขาจะต้องเข้าไปเผชิญตรงๆ กับการโจมตีของหวังชู
วินาทีต่อมา มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นและยืนอยู่ต่อหน้าเฉินผิง ก่อนที่ฝ่ายหลังจะปล่อยหมัดออกไป จากนั้นก็เกิดเสียงระเบิดดังก้องไปทั่วอากาศ
หวังชูถอยไปด้านหลังทันที ในขณะที่ชายผู้อยู่ข้างหน้าเฉินผิงก็ถอยไปสองสามก้าวเช่นกัน
“ประมุขเยว่...” เฉินผิงเรียก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...