เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของพวกเขา เฉินผิงก็วาดมือผ่านอากาศ และกระบี่พิฆาตมังกรก็ปรากฏขึ้นทันที จากนั้นร่างกายของเขาก็ทะยานผ่านฝูงชนราวกับสายฟ้าฟาด
เสียงกรีดร้องดังก้องในอากาศ เหล่าศิษย์ที่พากันหลบหนีของสำนักเฟิงเหลยล้วนจบชีวิตด้วยกระบี่ของเฉินผิง
กระบี่พิฆาตมังกรยังคงเปื้อนเลือดในตอนที่เขาเดินกลับมา
ผู้ฝึกยุทธ์หลายคนมองเฉินผิงอย่างยำเกรงในขณะที่สายตาของพวกเขาแฝงความนับถือ ไม่มีใครกล้าหายใจเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา
หรุ่ยเอ๋อร์ขมวดคิ้วและพูดว่า “คุณเฉิน คุณไม่ควรจะทำอะไรบุ่มบ่ามและฆ่าคนของสำนักเฟิงเหลยทิ้งจนหมดนะคะ”
“พวกเขาสมควรตาย ถ้าผมไว้ชีวิตพวกเขา ก็ไม่เท่ากับว่าผู้ฝึกยุทธ์เหล่านั้นสมควรตายอย่างนั้นหรือ?” เฉินผิงถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
หรุ่ยเอ๋อร์หยุดพูดแค่นั้น อย่างไรก็ตาม ในสายตาของผู้ฝึกยุทธ์ในอาณาจักรลับ ผู้ฝึกยุทธ์ของโลกภายนอกไม่ต่างอะไรกับแมลง ชีวิตของพวกเขาไม่มีค่าอะไรเลย
“ไปกันเถอะ...”
เฉินผิงเก็บกระบี่พิฆาตมังกรของเขาและเดินขึ้นภูเขาต่อ ตอนนี้ไม่มีใครกล้ามาขวางทางพวกเขาอีกแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...