หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2195

“หมัดเซิ่งกวง!” เฉินผิงตะโกน

ในตอนนั้น กำปั้นของเขาเปล่งประกายด้วยแสงสีทองที่เจิดจ้าราวดวงตะวัน ความสุกสว่างของมันทำเอาทุกคนต้องหรี่ตาลง

พลังวิญญาณอันไร้ที่สิ้นสุดควบแน่นเข้าด้วยกันก่อนที่จะพุ่งใส่หน้าอกของไห่หวูฉาง

สีหน้าของไห่หวูฉางเปลี่ยนไป และเขาก็รีบใช้ไม้เท้าสะกดวิญญาณรับหมัดไว้อีกครั้ง

แต่แล้วความเร็วของเฉินผิงไม่วี่แววว่าจะลดลงเลยแม้แต่น้อย ในจังหวะต่อมา กำปั้นของเขาก็อัดเข้าที่ไม้เท้าอย่างรุนแรง

ปัง!

เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นกลางอากาศ และพื้นดินก็สั่นสะเทือน

แม้แต่เจียงเหวยและคนอื่นๆ ที่อยู่แถวๆ ภูเขาก็ยังรู้สึกได้ว่าแผ่นดินกำลังสั่น

ความหวาดกลัวท่วมท้นในดวงตาของไห่หวูฉาง หลังจากโดนหมัดของเฉินผิงเข้าไปทีเดียว ไม้เท้าสะกดวิญญาณของเขาก็หักทันที แต่กำปั้นของอีกฝ่ายก็พุ่งไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง แล้วกระแทกที่หน้าอกของเขาด้วยแรงขนาดเท่าๆ กัน

ไห่หวูฉางปลิวไปด้านหลังทันทีราวกับกระดาษแผ่นหนึ่ง ร่างของเขาปลิวใส่ต้นไม้จนโค่นไปหลายสิบต้นก่อนจะตกลงบนพื้นอย่างหนักหน่วง

เลือดสีแดงสดกระฉูดออกมาจากปาก ความสยดสยองแผ่ไปทั่วใบหน้าของเขา

“เป็นไปได้ยังไงกัน? ระ-ระดับพลังของแกอยู่ที่ขั้นไหนกันแน่?” เขาพูดตะกุกตะกัก

เขาไม่นึกไม่ฝันเลยว่าเฉินผิงที่เขาเคยสบประมาทกลับทรงพลังถึงขนาดนี้

“เป็นอะไรหรือเปล่า ไห่หวูฉาง ?” ไป๋หวูฉางถาม

เขาเองก็มีสีหน้าประหลาดใจไม่ต่างกัน เขาก้าวไปข้างหน้าและช่วยพยุงไห่หวูฉางให้ลุกขึ้น พร้อมกับป้อนยาให้เขาไปด้วย

หลังจากที่ไห่หวูฉางกินยาเข้าไป รัศมีภายในร่างของเขาก็เริ่มฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว

“ฉันไม่เป็นไร ยังไม่ตายและยังหายใจสบาย ดูเหมือนว่าเราคงต้องร่วมมือกันแล้ว” ไห่หวูฉางพูด

ทีแรกเขาคิดว่าไม่มีความจำเป็นที่จะต้องร่วมมือกันเพื่อจัดการกับเฉินผิง เพราะเขาเชื่อว่าตัวเองจะสามารถสังหารฝ่ายหลังได้ในกระบวนท่าเดียว

แต่แล้วเฉินผิงก็พิสูจน์ว่าเขาคิดผิด และสุดท้ายเขาก็เป็นฝ่ายบาดเจ็บแทน

“ดวงวิญญาณทั้งมวลจงมาหาข้า!”

ไป๋หวูฉางโบกไม้เท้าสะกดวิญญาณในมือ กลุ่มก้อนหมอกสีดำก็กลายเป็นวิญญาณร้ายที่บินโฉบลงมาใส่เฉินผิง

ในขณะเดียวกัน ไห่หวูฉางเสกเปลวไฟขึ้นมาที่ฝ่ามือ หมอกสีดำเข้าล้อมรอบเปลวเพลิงในแบบเดียวกัน

ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะพุ่งมาถึงด้านหน้าเฉินผิงในเวลาเดียวกัน เฉินผิงซัดฝ่ามือออกไปต้านฝ่ามือของไห่หวูฉาง

ปัง!

ชั่วพริบตานั้น ไห่หวูฉางก็กระเด็นกลับไปอีกครั้ง

ในขณะเดียวกัน ไม้เท้าสะกดวิญญาณในมือของไป๋หวูฉางก็ฟาดใส่เฉินผิงอย่างหนักหน่วง เกิดประกายไฟปลิวว่อน และเกล็ดสีทองจำนวนมากบนตัวเฉินผิงก็หลุดออกและเลือนหายไป

ผิวกายที่ส่องแสงของเฉินผิงหลุดร่วง แต่ก็ไม่มีรอยขีดข่วนบนตัวเขาเลย

ตรงกันข้าม ไป๋หวูฉางสัมผัสได้ว่าแขนของเขาเริ่มจะชา และไม้เท้าสะกดวิญญาณของเขาก็แทบจะหลุดออกจากมือ