ระหว่างที่จ้องมองไป๋หวูฉาง อย่างเย็นชา เฉินผิงก็เอื้อมมือไปคว้าไม้เท้าสะกดวิญญาณของชายคนนั้น จากนั้นเขาก็จับไม้เท้าด้วยมือทั้งสองข้างแล้วออกแรงหัก
หลังจากนั้นขาของเขาก็เตะเข้าที่อกของไป๋หวูฉาง ซึ่งทำให้อีกฝ่ายกระเด็นไปด้วยเช่นกัน
แฝดยมทูตดำขาวนอนแผ่หลาบนพื้น พวกเขามองเฉินผิงอย่างไม่เชื่อสายตา
พวกเขาทั้งคู่เป็นเทพยุทธ์ระดับสี่ แต่กลับพ่ายแพ้ปราชญ์ยุทธ์อย่างยับเยิน
ไม่เพียงแต่อาวุธของพวกเขาจะถูกทำลาย แต่พวกเขายังได้รับบาดเจ็บอีกด้วย
“ดูเหมือนว่าวันนี้เราจะถึงฆาตเสียแล้ว ไป๋หวูฉาง” ไห่หวูฉางพูดเศร้าๆ
“ต่อให้เราตาย เราก็จะลากมันให้ตายตามไปด้วย! ดูจากสถานการณ์แล้ว มันถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องสละชีพ!” ไป๋หวูฉางตอบ
ขณะที่เขาพูด เขาก็หยิบขวดกระเบื้องเคลือบขนาดเล็กออกมาแล้วเปิดออก ต่อจากนั้นเจตจำนงสังหารแผ่วเบาก็โชยออกมา
เมื่อสัมผัสได้ถึงเจตจำนงสังหาร เฉินผิงก็ขมวดคิ้ว เพราะมันให้ความรู้สึกถึงอันตรายร้ายแรง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...