“ไม่ต้องแหกปากหรอก คราวนี้เขาตายแน่นอน และตอนนี้ก็ถึงตาแกแล้ว แกจะได้ลิ้มรสว่าพี่น้องของฉันต้องทนทุกข์กับอะไรมาบ้าง” ชายคนนั้นพูดพร้อมกับเดินไปหาหรุ่ยเอ๋อร์
หรุ่ยเอ๋อร์เอาแต่หันหน้าหนีชายคนนั้น ไม่ยอมมองเขาขณะที่เธอเดินถอยหลัง
“แน่ใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าผมตายแล้ว?”
ทันใดนั้น เสียงของเฉินผิงก็ดังมาจากด้านหลัง
ชายคนนั้นชะงัก เขาหันกลับไปและเห็นว่านอกจากร่างเกราะทองคำของเฉินผิงแล้ว เขาไม่ได้รับอันตรายแม้แต่น้อย
“เป็นไปได้ยังไง? ทำไมแกถึงไม่ตายสักที?” ชายคนนั้นถามด้วยความเหลือเชื่อ
“คุณเฉิน” หรุ่ยเอ๋อร์ร้องเรียกและวิ่งไปซ่อนข้างหลังเขา
“ก็บอกแล้วว่าฝีมือพวกคุณมันไม่ได้เรื่อง ถ้าเกิดคุณฆ่าผมได้ ผมก็คงขายหน้าแย่” เฉินผิงพูดอย่างเย็นชา
“เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทางที่แกจะยังมีชีวิตอยู่ แกเป็นใคร?” ชายคนนั้นถามเสียงดัง
“เอาไว้ไปถามในนรกก็แล้วกัน” เฉินผิงพูด ทันใดนั้นเขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าชายคนนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...