หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2209

ทุกคนต่างช่วยเหลือกันอย่างสุดความสามารถ ไม่มีใครกล้าที่จะประมาทเพราะพวกเขากำลังอยู่ในสถานการณ์แห่งความเป็นความตาย

แสงเข็มทิศธรณีของเหลิ่งหยุนลอยอยู่เหนือศีรษะของทุกคนที่กำลังป้องกันการโจมตีของพลังงานลบอย่างสุดกำลัง

ขณะที่เฉินผิงค่อยๆ เคลื่อนตัวอย่างช้าๆ เขากลับไปที่ทางเดินพร้อมกับพลังงานลบและพวกเงามืดที่พวกเขาเพิ่งจัดการไป

เงาดำพุ่งเข้าหากลุ่มคนจากทั้งสองฝั่งอย่างต่อเนื่อง เพิ่มแรงกดดันให้หรุ่ยเอ๋อร์และคนอื่นๆ

“ให้ตายเถอะ เจ้าโง่นั่น เราอุตส่าห์ทำทุกวิธีเพื่อหนีออกจากที่นี่ แต่เขากลับมุ่งหน้าเข้าไปยังทางเดินอีกครั้ง!” ถงโหย่วไฉสบถออกมาเมื่อเห็นเฉินผิงเดินตรงกลับไปทางเก่า

ขณะที่พวกเขากำลังจะพ่ายแพ้ต่อเงาดำ เฉินผิงลืมตาขึ้น ลำแสงสองสายก็พุ่งออกมาจากตัวเขา เมื่อแสงส่องไปถึงส่วนที่ลึกที่สุดของทางเดิน คนที่เหลือต่างก็มองเห็นรูปปั้นสีแดงสดที่ด้านใน พวกเขาสังเกตเห็นว่าใบหน้าของรูปปั้นที่เหมือนมีชีวิตกำลังถูกโจมตีอย่างรุนแรง โดยมีดาบเล่มหนึ่งปักอยู่ที่กลางลำตัว พวกเขาต่างสงสัยว่าใครกันที่เป็นผู้กระทำเช่นกัน

เฉินผิงตะโกน “แกนกลางคือที่ตั้งของรูปปั้น และเราต้องทำลายมัน!”

เหลาหลิ่วเห็นด้วย “ถ้าเช่นนั้น เราก็ต้องรีบจัดการกับมัน!” จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นไปในอากาศ ส่งเปลวเพลิงออกมาจากฝ่ามือของเขาเป็นจำนวนมาก แต่ทว่าเมื่อเขาเข้าใกล้รูปปั้น พลังงานลบจำนวนมหาศาลก็พุ่งเข้ามาและพยายามกลืนกินเขา

เฉินผิงรีบพุ่งตัวไปข้างหน้าและดึงเหลาหลิ่วกลับมาทันที

ไม่! ไม่มีใครสามารถเข้าไปใกล้แกนกลางได้!

“ทำไมพวกคุณไม่สร้างสิ่งกีดขวางไว้ในขณะที่ผมจัดการกับอาคมนี้…” เฉินผิงพูดในขณะที่กระบี่พิฆาตมังกรในมือของเขาเริ่มเรืองแสง พร้อมเสียงคำรามของมังกรดังก้องไปทั่วบรรยากาศ

ในไม่ช้า มังกรสีทองก็ปรากฏตัวขึ้นและพุ่งเข้าหาพลังงานลบ เฉินผิงพุ่งตัวตามหลังมังกรสีทองเข้าไปในพลังงานลบและหายไปจากสายตาของพวกเขา

เขาล้มลงกระแทกพื้นอย่างแรง เลือดไหลออกมาจากมุมปากของเขา

เขาพบว่าตัวเองไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ตามต้องการเพราะแรงกดที่มหาศาล

เมื่อฟังเสียงการต่อสู้ที่รุนแรงด้านนอก เฉินผิงสัมผัสได้ว่าหรุ่ยเอ๋อร์และคนอื่นๆ กำลังจะพ่ายแพ้

เขาตะโกนออกมาอย่างสุดเสียง ดวงตาเบิกกว้าง กัดฟันฝืนตัวลุกขึ้นด้วยหลังที่ถูกแรงกดจนค่อม เขายืนอย่างอ่อนแรงโดยใช้กระบี่พิฆาตมังกรค้ำพยุงตัวเอาไว้

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่สามารถปล่อยพลังไปที่รูปปั้นได้อีก เนื่องจากสภาพร่างกายของเขา เขาจ้องไปที่รูปปั้นแล้วพุ่งเข้าหามันพร้อมกับร่างกายที่เปล่งแสงประกาย