หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2210

เฉินผิงใช้ร่างกายของตนเป็นดั่งอาวุธกระแทกรูปปั้นอย่างแรงจนแตกเป็นเสี่ยงๆ

ตู้ม!

ร่างของเขากระแทกเข้ากับรูปปั้น

ตุ้บ!

รูปปั้นทรุดลงกับพื้นและแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ห้องโถงใหญ่และทางเดินที่มืดมิดและเต็มไปด้วยพลังงานลบก่อนหน้านี้ก็กลับมาสว่างไสวอีกครั้ง พลังงานลบและเงาสีดำหายวับไปทันที

หรุ่ยเอ๋อร์และคนอื่นๆ รีบวิ่งไปดูเฉินผิง เขานอนอยู่บนพื้นด้วยร่างกายที่เหนื่อยหอบอย่างหนัก ในขณะเดียวกัน ใบหน้าของถงโหย่วไฉก็เต็มไปด้วยความตกใจเมื่อเขาเห็นพลังงานลบที่กระจายหายไป

“เขาทำลายแกนกลางของอาคมได้จริงๆ งั้นรึ?” ถงโหย่วไฉขมวดคิ้วขณะพาคนเข้าไปในทางเดิน

“เป็นอะไรหรือเปล่า คุณเฉิน?” หรุ่ยเอ๋อร์ถามพร้อมช่วยพยุงเฉินผิงขึ้นจากพื้น

เฉินผิงพยักหน้า "ผมไม่เป็นไร"

"นั่นอะไร?" เหลาหลิ่วสังเกตเห็นวัตถุหนึ่งส่องแสงสว่างท่ามกลางเศษชิ้นส่วนที่แตกหักของรูปปั้น

เฉินผิงตรงเข้าไปทันที เขาโยนหินที่แตกเป็นเสี่ยงๆ ออกและพบว่ามีศพแห้งซ่อนอยู่ในรูปปั้น มันเป็นศพผู้หญิงในชุดโบราณ เธอมีท่าทางดุร้ายคล้ายกับรูปปั้น เห็นได้ชัดว่าศพนี้อยู่ที่นี่มาหลายพันปีแล้ว

ส่วนประกายแสงที่ดึงดูดความสนใจของเหลาหลิ่วนั้นมาจากอัญมณีสีเขียวสามเม็ดที่ฝังอยู่ที่หน้าอกของศพ อัญมณีเหล่านั้นเต็มไปด้วยพลังงานของโลกจำนวนมาก ดังนั้น เมื่อเฉินผิงหยิบมันขึ้นมา เขารู้สึกโล่งใจทันทีเมื่อพลังวิญญาณที่เขาใช้ไปก่อนหน้านี้ได้รับการเติมเต็มในทันที

คนอื่นๆ ก็รู้สึกเช่นเดียวกัน การต่อสู้ก่อนหน้านี้ทำให้พวกเขาหมดแรง แต่ตอนนี้พวกเขารู้สึกผ่อนคลายและสงบ

เฉินผิงคว้าอัญมณีเม็ดนั้นขึ้นมาและจดจ่ออยู่กับความคิดของเขา วินาทีต่อมา ข้อความก็ปรากฏขึ้นในหนังสือไร้อักษรในใจของเขา

โอ้! นี่ก็แปลว่าพวกมันมาจากอาณาจักรนิรันดร์สินะ! แต่ทำไมอัญมณีเหล่านี้ถึงมาอยู่ที่นี่ได้? พระราชวังสุ่ยเซียนเกี่ยวข้องกับอาณาจักรนิรันดร์อย่างนั้นหรือ?

ทำไมอัญมณีที่พบได้แค่ในอาณาจักรนิรันดร์ถึงมาอยู่บนร่างกายหญิงสาวคนนี้? จะเป็นไปได้ไหมว่า...เธอมาจากอาณาจักรนิรันดร์? ถ้าเป็นเช่นนั้น ทำไมเธอถึงตายในพระราชวังแห่งนี้และกลายเป็นแกนกลางของอาคมได้? อะไรเป็นสาเหตุของการล่มสลายของพระราชวังสุ่ยเซียนกันแน่? ซากปรักหักพังโบราณของพวกเขาทั้งหมดยังคงได้รับการเก็บรักษาไว้อย่างสมบูรณ์ ไม่มีร่องรอยการต่อสู้ใดๆ เกิดขึ้น แล้วสำนักใหญ่อย่างพระราชวังสุ่ยเซียนหายไปจากโลกได้อย่างไร?

ทันทีที่เหลิ่งหยุนสัมผัสหิน เขาสัมผัสได้ถึงพลังงานของโลกที่อยู่ภายในศิลาผลึกดำ เขากลับมามีพลังอีกครั้ง ชายผู้นี้รู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่ง เพราะแม้ว่าอาณาจักรลี้ลับจะเต็มไปด้วยทรัพยากรและอัญมณีจำนวนมาก แต่ก็ไม่มีเวทมนตร์ใดที่วิเศษเท่าศิลาผลึกดำนี้

“นี่สำหรับคุณ คุณหลิว...” เฉินผิงส่งศิลาผลึกอีกชิ้นหนึ่งให้หรุ่ยเอ๋อร์ ทำให้เรี่ยวแรงของเธอฟื้นคืนมาอย่างรวดเร็ว

ความคิดแวบเข้ามาในหัวของเขา

ทุกคนล้วนมีส่วนร่วมในภารกิจการทำลายแกนกลางของวงแวนมรณะ ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถเอาศิลาผลึกดำทั้งหมดมาเป็นของตัวเองได้ สำหรับเหลาหลิ่วเขาเป็นส่วนหนึ่งของสำนักเฝินเทียนฉันไม่สามารถบอกได้ว่าเขาจะกลับตัวกลับใจได้หรือเปล่า ดังนั้น ฉันจะไม่ให้ศิลาผลึกดำแก่เขา

เหลาหลิ่วรู้สถานะของตนเองดี ดังนั้นเขาจึงไม่หงุดหงิดที่เฉินผิงจะมองข้ามเขาไปตอนที่แจกศิลาผลึกดำ

ในทางกลับกัน ถงโหย่วไฉจ้องมองที่ศิลาผลึกดำสีเขียวเข้มอย่างตะกละตะกลาม เขาให้คนของเขาคอยจับดูไว้ก่อนที่เขาจะเดินไปหาเฉินผิง