หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2211

“เฉินผิง สมบัติภายในซากโบราณของพระราชวังสุ่ยเซียนไม่ได้เป็นของแกด้วยซ้ำ แล้วแกมีสิทธิ์อะไรมาแจกจ่ายให้คนอื่น? อีกอย่างนะ แกควรรู้เอาไว้ว่าสำนักเฟิงเหลยมีส่วนสำคัญในการชนะการต่อสู้ก่อนหน้านี้ พวกแกคงตายไปแล้วถ้าไม่ใช่เพราะพวกเราต่อสู้กับเงาดำ” ถงโหย่วไฉมองเฉินผิงด้วยสีหน้าไม่พอใจ

"คุณต้องการอะไร?" เฉินผิงถาม

"ก็ไม่มาก แกก็แค่ต้องให้หนึ่งในอัญมณีนี้กับฉัน” ถงโหย่วไฉผู้เอาแต่ใจขู่เฉินผิง

เฉินผิงยิ้มอย่างเย้ยหยันเมื่อเห็นสีหน้าของถงโหย่วไฉ

หรุ่ยเอ๋อร์ขมวดคิ้ว “นายไม่ละอายใจบ้างหรือไง ถงโหย่วไฉ? นายเป็นคนปฏิเสธคุณเฉินเองตอนที่เขาต้องการขอความร่วมมือกับนายก่อนหน้านี้ โอ้ ช่างกล้าจริงๆ นะที่มาขออัญมณีหลังจากที่เราทำลายแกนกลางและได้สมบัติเหล่านี้มา! พ่อแม่ของนายสั่งสอนนายมายังไง? พวกเขาสอนให้นายไม่มียางอายหรือไง?” เธอตะคอก

ถงโหย่วไฉรู้สึกไม่พอใจกับคำพูดของเธอ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ "เธอว่าไงนะ?"

"อะไร? ฉันเข้าใจผิดเหรอ? นายคงไม่ต้องขออัญมณีอย่างโจ่งแจ้งหากนายตกลงที่จะช่วยเราก่อนหน้านี้! คุณเฉินช่วยชีวิตพวกเราไว้เพราะเขาเป็นคนทำลายแกนกลางของวงแหวนมรณะนั่น นายไม่เพียงไม่ขอบคุณที่เขาเท่านั้น แต่นายยังขู่ให้เขามอบอัญมณีให้นายอีก เจ้าคนไร้ยางอาย!” ความโกรธของหรุ่ยเอ๋อร์เพิ่มขึ้นถึงขีดสุดขณะที่เธอตะโกนใส่ถงโหย่วไฉอย่างไม่เกรงกลัว

“ฉันจะฆ่าเธอ...” ถงโหย่วไฉยกมือขึ้นชี้หน้าหรุ่ยเอ๋อร์

แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของถงโหย่วไฉ แต่เธอก็พร้อมเผชิญกับการโจมตีของเขาโดยไม่ตื่นตระหนก

ถ้ามีแค่เฉินผิงกับพวกอีกสามคน ฉันคงสู้กับพวกเขาอย่างแน่นอน แต่กับเหลิ่งหยุน ฉันไม่ความมั่นใจว่าจะเดินออกจากการต่อสู้ครั้งนี้โดยไม่ได้รับอันตรายได้ ยิ่งไปกว่านั้น ฉันไม่ต้องการขัดแย้งกับสำนักเฟยซิงมิฉะนั้นฉันจะแก้ไขเหตุการณ์นี้ได้ยากในภายภาคหน้า

ดูเหมือนว่าบ่อน้ำพุแห่งการฟื้นฟูจะไหลออกมาจากซากปรักหักพังโบราณเหล่านี้

ประตูหินโค้งที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติปรากฏขึ้นตรงหน้า หลังจากที่พวกเขาเดินไปได้ระยะหนึ่ง ประตูนั้นหนาหนักและมีรอยขุดเซาะจำนวนมากแสดงว่ามีการซ่อมแซมในภายหลัง ชื่อของพระราชวังสุ่ยเซียนถูกเขียนไว้อย่างชัดเจนที่ด้านบนประตูหิน ไม่พบความชำรุดทรุดโทรม ณ ที่แห่งนั้น แม้จะล่วงเลยมาหลายปีแล้วก็ตาม

"น่าแปลก ทำไมพวกเขาถึงสร้างประตูที่นี่? พวกเราเดินเข้ามาผิดที่หรือเปล่า? บางทีนี่อาจไม่ใช่พระราชวังสุ่ยเซียน?” หรุ่ยเอ๋อร์ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นขณะที่เธอจ้องมองไปที่ประตูหิน

“ห้องโถงใหญ่ก็เป็นของพระราชวังสุ่ยเซียนเช่นกัน เพียงแต่ว่าเรายังไม่ได้อยู่ในพระราชวังสุ่ยเซียนจริงๆ เมื่อเราผ่านทางเข้าด้านหน้า หลายสำนักสร้างห้องโถงด้านหน้าเพื่อสอนและต่อสู้กับผู้อื่นในขณะที่ให้บริการแขกของพวกเขาด้วย ในขณะเดียวกัน พวกเขายังสามารถป้องกันบุคคลที่ไม่ได้รับอนุญาตเข้าไปในสำนักของตนและล่วงรู้ความลับของพวกเขาได้ ฉันคิดว่าหลายสำนักใช้รูปแบบนี้ ดังนั้นฉันจึงไม่คิดว่ามันแปลกเท่าไหร่” เหลิ่งหยุนอธิบายกับหรุ่ยเอ๋อร์