หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2212

หรุ่ยเอ๋อร์เริ่มตระหนักได้ทันทีหลังจากฟังคำอธิบายของเหลิ่งหยุน เธอจำได้ว่าห้องทั้งสองด้านของโถงทางเดินเป็นห้องพักสำหรับผู้มาเยือนสำนักในอดีต

มันเป็นความจริง การไม่ปล่อยให้คนเหล่านี้เข้าไปยังส่วนภายในของสำนักเป็นการป้องกันที่ดีเยี่ยมเพื่อไม่ให้ผู้อื่นเข้ามาและแอบแฝงเจตนาร้ายต่อสำนัก

เหลาหลิ่วถอนหายใจขณะมองไปที่ประตูหินบานใหญ่ “นี่คือพระราชวังสุ่ยเซียนที่แท้จริง อันตรายที่เราพบก่อนหน้านี้นั้นไม่สำคัญเลย ความท้าทายที่แท้จริงเริ่มขึ้นแล้ว!”

เฉินผิงเองก็รับรู้ได้เช่นกัน อันตรายที่แท้จริงอยู่ในพระราชวังสุ่ยเซียนง และวงแหวนอาคมที่พวกเขาพบก่อนหน้านี้ก็เป็นเพียงการขัดขวางเล็กน้อยของด่านหน้าเท่านั้น

"เปิดประตู!" ถงโหย่วไฉโบกมือสั่งให้คนของเขาผลักประตู

“มีบางอย่างผิดปกติ! อย่าเพิ่งเปิดประตู” เฉินผิงห้ามพวกเขา

“หึ! มันเป็นเพียงประตูหิน มันจะมีอะไรผิดปกติได้ล่ะ? เดี๋ยวก่อน หรือว่าแกอยากจะเป็นคนเปิดมันเอง เพื่อที่แกจะได้แจกจ่ายสมบัติอีกครั้งเมื่อแกพบมัน? อย่าเสแสร้งดีกว่า ฉันรู้ทันเล่ห์เหลี่ยมของแกหมดแล้ว...” ถงโหย่วไฉเย้ยหยัน จากนั้นเขาก็กล่าวกับสาวกของสำนักเฟิงเหลยสองคนว่า "อย่าสนใจเขา เปิดประตูเดี๋ยวนี้”

คนของเขาทำตามคำสั่ง พวกเขามองไปที่ประตูหินขนาดใหญ่ก่อนที่จะผลักมันด้วยแรงทั้งหมดที่มี คนเหล่านี้น่าจะเคลื่อนย้ายประตูหินได้ง่ายเพราะพวกเขาเป็นถึงระดับเทพยุทธ์ น่าแปลกที่ประตูไม่ยอมขยับแม้แต่น้อย แม้ว่าพวกเขาจะออกแรงอย่างสุดกำลังเพื่อเปิดประตู

เมื่อเห็นเช่นนั้น ถงโหย่วไฉจึงบ่นว่า “ไอ้พวกกระจอก! แค่เปิดประตูออกมันจะยากแค่ไหนเชียว?”

เหลิ่งหยุนถามถงโหย่วไฉอย่างขบขันว่า “ถงโหย่วไฉ ศิษย์ของคุณเป็นอะไรไป? พวกเขากินข้าวไม่อิ่มหรือไง? ฉันควรต้องให้คนของฉันช่วยหรือเปล่า?”

ความอัปยศอดสูพุ่งเข้าสู่ถงโหย่วไฉ เขาตะโกนใส่เหล่าสาวกของเขาว่า “ช่างน่าอายเสียจริง! พวกแกต้องชดใช้ด้วยชีวิตหากยังเปิดประตูไม่ได้”

เหล่าสาวกรวบรวมพลังลมปราณและเพ่งสมาธิตรงไปยังประตูหิน รูปแบบแสงมากมายหลายรูปแบบปรากฏขึ้นเมื่อพวกเขาส่งพลังเข้าใส่ประตูหิน แสงไฟส่องกะพริบเป็นสัญญาณยืนยันว่ามีคนวางวงแหวนอาคมไว้ที่ประตูหินนั่น ซึ่งทำให้ประตูหินแข็งทึบและยากที่จะขยับได้

พรึบ!

ถงโหย่วไฉมองดูรอยไหม้บนพื้น ความโกรธก็แผดเผาในดวงตาของเขา เขาได้สูญเสียกำลังคนไปจำนวนสองถึงสามคนแล้วก่อนที่พวกเขาจะเข้ามาในพระราชวังสุ่ยเซียน

"คุณเฉินเตือนเราแล้วว่ามันอันตราย แต่บางคนก็ไม่ยอมฟังดีๆ ตอนนี้มีคนถูกไฟคลอกตายแล้ว...” หรุ่ยเอ๋อร์กล่าว

ถงโหย่วไฉยิ่งหงุดหงิดเมื่อได้ยินคำพูดของหรุ่ยเอ๋อร์ แต่ทว่าเขาไม่ตอบโต้ใดๆ เพราะถ้าเขาฟังคำแนะนำของเฉินผิงก่อนหน้านี้ คนของเขาคงไม่ตาย

เหลิ่งหยุนจ้องมองไปที่วงแหวนอาคมบนประตูหินขณะที่เขาอุทานว่า “ว้าว! พวกเขาถึงขนาดตั้งอาคมไว้ที่ประตูหิน พระราชวังสุ่ยเซียนไม่ใช่สถานที่ที่มองข้ามได้ซะแล้ว”

“แก แก และแก! หาทางทำลายวงแหวนอาคมนี้ซะ!” ถงโหย่วไฉออกคำสั่งกับเหล่าจอมขมังเวทย์ของสำนักเฟิงเหลย การที่เฉินผิงเป็นคนทำลายวงแหวนอาคมก่อนหน้านี้ได้สร้างความอับอายให้กับสำนักเฟิงเหลย การทำลายวงแหวนอาคมครั้งนี้จะสามารถกู้คืนชื่อเสียงและเกียรติยศคืนให้แก่พวกเขาได้ และถงโหย่วไฉจะได้มีสิทธิ์พูดเรื่องการแจกจ่ายสมบัติที่พบด้านใน