หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2213

เหล่าจอมขมังเวทย์ก้าวออกไปข้างหน้าและมองดูวงแหวนอาคมอย่างถี่ถ้วน แต่พวกเขายังคงรักษาระยะห่างเพราะไม่มีใครกล้าแตะต้องมัน

หลังจากนั้นไม่นาน ผู้อาวุโสคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาถงโหย่วไฉและพูดขึ้น "คุณถง นี่คือวงแหวนอาคมโบราณ หากเกิดการกระตุ้นลงไปอาคมนี้ จะไม่สามารถเคลื่อนย้ายออกไปได้ เว้นแต่เราจะทำลายมัน อีกทั้งยังมีวงแหวนกับดักสังหารอยู่ภายในอาคมนี้ ถ้าเราพยายามทำลายมันด้วยกำลัง เราจะถูกไฟแห่งวิญญาณเผาจนตายเหมือนที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้”

“มันแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?” ถงโหย่วไฉขมวดคิ้ว “แกสามารถล้างอาคมของวงแหวนนี้ได้หรือเปล่า?”

"ได้ ฉันเคยศึกษาวงแหวนอาคมประเภทนี้มาก่อน ฉันสามารถล้างอาคมมันออกได้ แต่คงต้องใช้เวลาสักหน่อย” ผู้อาวุโสตอบ

“แกต้องการเวลาเท่าไหร่?” ถงโหย่วไฉถามต่อ

"วันเดียว วันเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะทำลายวงแหวนอาคมให้แตกเป็นเสี่ยงๆ” ชายอาวุโสตอบพร้อมยกนิ้วชี้ขึ้นมา

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ถงโหย่วไฉก็พยักหน้า โดยพิจารณาว่าหนึ่งวันเป็นเวลาที่ยอมรับได้ “เอาล่ะ จัดการซะตอนนี้เลย ฉันจะให้รางวัลอย่างมากมายกับพวกแกหากพวกแกสามารถกำจัดอาคมนี้ได้”

เหล่าจอมขมังเวทย์ของสำนักเฟิงเหลยเริ่มลงมือทันที พวกเขาพยายามร่วมมือกันทำลายวงแหวนอาคม

“วงแหวนอาคมที่ถูกสร้างขึ้นโดยพระราชวังสุ่ยเซียนนั้นน่าเกรงขามจริงๆ ถ้าฉันกล้าที่ล้างอาคมที่ซับซ้อนของมัน ฉันเกรงว่าคงต้องใช้เวลามากกว่าหนึ่งวัน ฉันไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าจอมขมังเวทย์จากสำนักเฟิงเหลยจะมีความสามารถด้านศาสตร์เวทย์ขั้นสูงเช่นนี้” เหลาหลิ่วถอนหายใจ

“อย่าไปฟังคนขี้แพ้พวกนั้นเลย ฉันไม่มั่นใจเลยว่าต่อให้มีเวลาถึงสามวันพวกเขาจะสามารถแก้ปัญหานี้ได้หรือเปล่า!” เหลิ่งหยุนพูดเย้ยด้วยความดูถูกขณะที่เขามองไปยังเหล่าจอมขมังเวทย์ทจากสำนักเฟิงเหลยด้วยความเหยียดหยาม

เมื่อได้ยินเหลิ่งหยุนพูดจาดูถูกสำนักเฟิงเหลยให้เสื่อมเสีย ถงโหย่วไฉก็ถึงกับหมกความอดทน เขาจ้องไปที่เหลิ่งหยุนและพูดว่า “เหลิ่งหยุน แกต้องใช้เวลาเท่าไหร่ในการแก้วงแหวนอาคมในเมื่อแกแข็งแกร่งนัก? ฉันคิดว่าแกก็คงจะไม่รู้เหมือนกันสินะ!”

“แม้ว่าฉันจะพยายามทำลายอาคมนี้ด้วยตัวเอง มันก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามวัน ฉันพนันได้เลยว่าจอมขมังเวทย์เหล่านี้จากสำนักเฟิงเหลย จะต้องดิ้นรนและคิดหาหนทางแก้ปัญหานี้ในสิบวัน นับประสาอะไรกับแค่ยี่สิบสี่ชั่วโมง!” เหลิ่งหยุนกล่าว

แม้ว่าจอมขมังเวทย์จากสำนักเฟิงเหลยจะเป็นถึงระดับปรมาจารย์ แต่ก็ยังห่างไกลจากคำว่าน่าประทับใจในด้านศาสตร์เวทย์ ความรู้และทักษะด้านเวทมนตร์ของพวกเขานั้นเป็นเพียงแค่ผิวเผิน แต่มันก็เพียงพอที่จะหลอกลวงคนอย่างถงโหย่วไฉได้ เนื่องจากพวกเขามีความเข้าใจเกี่ยวกับศาสตร์แห่งเวทมนตร์อย่างลึกซื้ง

แม้ว่าถงโหย่วไฉจะไม่มีความรู้เรื่องเวทมนตร์ แต่เขาไม่เชื่อว่าเฉินผิงจะแก้อาคมนี้ได้ภายในระยะเวลาเพียงนาทีเดียว “อย่ามาขี้โม้หน่อยเลย ฉันไม่เชื่อว่าแกจะมีความสามารถขนาดนั้น!”

“คุณจะเห็นเองว่าผมมีความสามารถหรือไม่เมื่อให้ผมลองดู แต่ถ้าผมสามารถถอนอาคมนี้ได้สำเร็จ ผมอยากจะเป็นคนแจกจ่ายสมบัติที่ซ่อนอยู่หลังประตูหินบานนั้น คุณจะยอมตกลงหรือเปล่าล่ะ?” เฉินผิงถามถงโหย่วไฉพลางส่งยิ้มอย่างเยือกเย็น

ถงโหย่วไฉอดไม่ได้ที่จะลังเลหลังจากเห็นสีหน้ามั่นใจของเฉินผิง เขากังวลว่าเฉินผิงอาจสามารถล้างวงแหวนอาคมนั้นได้จริงๆ

“เฉินผิง ถ้าคุณทำลายอาคมนี้ได้ ฉันจะสละส่วนแบ่งสมบัติของฉัน” เหลิ่งหยุนกล่าว

เหลิ่งหยุนผู้ช่ำชองด้านศาสตร์เวท ไม่เชื่อว่าเฉินผิงจะทำลายวงแหวนอาคมได้ภายในเวลาเพียงนาทีเดียว

อย่างไรก็ตาม ถงโหย่วไฉไม่ต้องการเสี่ยง เขาหันไปหาจอมขมังเวทย์จากสำนักเฟิงเหลยและพูดว่า “เร็วเข้าสิ! อย่าปล่อยให้คนอื่นดูถูกดูแคลนแกและอ้างว่าพวกแกไม่คู่ควรกับตำแหน่งจอมขมังเวทย์”