เหล่าจอมขมังเวทย์ก้าวออกไปข้างหน้าและมองดูวงแหวนอาคมอย่างถี่ถ้วน แต่พวกเขายังคงรักษาระยะห่างเพราะไม่มีใครกล้าแตะต้องมัน
หลังจากนั้นไม่นาน ผู้อาวุโสคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาถงโหย่วไฉและพูดขึ้น "คุณถง นี่คือวงแหวนอาคมโบราณ หากเกิดการกระตุ้นลงไปอาคมนี้ จะไม่สามารถเคลื่อนย้ายออกไปได้ เว้นแต่เราจะทำลายมัน อีกทั้งยังมีวงแหวนกับดักสังหารอยู่ภายในอาคมนี้ ถ้าเราพยายามทำลายมันด้วยกำลัง เราจะถูกไฟแห่งวิญญาณเผาจนตายเหมือนที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้”
“มันแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?” ถงโหย่วไฉขมวดคิ้ว “แกสามารถล้างอาคมของวงแหวนนี้ได้หรือเปล่า?”
"ได้ ฉันเคยศึกษาวงแหวนอาคมประเภทนี้มาก่อน ฉันสามารถล้างอาคมมันออกได้ แต่คงต้องใช้เวลาสักหน่อย” ผู้อาวุโสตอบ
“แกต้องการเวลาเท่าไหร่?” ถงโหย่วไฉถามต่อ
"วันเดียว วันเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะทำลายวงแหวนอาคมให้แตกเป็นเสี่ยงๆ” ชายอาวุโสตอบพร้อมยกนิ้วชี้ขึ้นมา
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ถงโหย่วไฉก็พยักหน้า โดยพิจารณาว่าหนึ่งวันเป็นเวลาที่ยอมรับได้ “เอาล่ะ จัดการซะตอนนี้เลย ฉันจะให้รางวัลอย่างมากมายกับพวกแกหากพวกแกสามารถกำจัดอาคมนี้ได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...