อย่างไรก็ตาม ไม่นานอุโมงค์ข้างหน้าเฉินผิงก็กระจายตัวออก เป็นทางเดินที่มีลักษณะคล้ายกันสามเส้นทางปรากฏขึ้น ทำให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากจะตัดสินใจ
เห็นได้ชัดว่าหนึ่งในสามเส้นทางนั้นปลอดภัย ในขณะที่อีกสองส้นทางที่เหลือจะต้องเต็มไปด้วยอันตรายอย่างแน่นอน
แต่เขาก็ไม่อาจรู้ได้ว่าเส้นทางใดคือเส้นทางที่ปลอดภัย
เฉินผิงมองดูเส้นทางทั้งสามอย่างถี่ถ้วน ไม่เพียงแต่ไม่มีอะไรบนผนังหินเรียบเท่านั้น แต่รูปร่างของพวกมันยังเหมือนกันอีกด้วย มันเป็นทางเลือกที่ยากจะตัดสินใจ
ขณะที่เฉินผิงและคนอื่นๆ กำลังลังเล เหลิ่งหยุนและถงโหย่วไฉก็ไล่ตามมาทัน
พวกเขาตกตะลึงเมื่อเห็นทางเดินทั้งสามข้างหน้าและไม่รู้ว่าจะต้องไปทางไหน
“เราควรทำยังไงดีล่ะ?” ถงโหย่วไฉถามพร้อมขมวดคิ้ว
ทุกคนต่างไม่สนใจเขา เมื่อเฉินผิงหลับตาลงเล็กน้อย สายฟ้าแห่งปราณสัมผัสสามดวงพุ่งออกมาจากร่างกายและตรงเข้าไปยังทางเดินทั้งสาม
อย่างไรก็ตาม เส้นทางนั้นยาวมากเสียจนปราณสัมผัสของเฉินผิงไม่อาจพบความแตกต่างระหว่างพวกมันได้เลย แม้จะส่งพลังออกไปไกลหลายไมล์ก็ตาม
ในขณะนั้นเอง เหลิ่งหยุนหยิบเข็มทิศธรณีออกมา เขากัดนิ้วและปล่อยให้เลือดหยดลงบนเข็มทิศ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...