หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2224

"หุบปาก!"

ต้าหู้ฝากระแทกฝ่ามือเข้าที่หลังของหรุ่ยเอ๋อร์ จนเธอกระอักเลือดออกมาทันที ใบหน้าของเธอซีดเผือด

"หยุดนะ!"

เฉินผิงขมวดคิ้ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น

“ฟังฉันนะพ่อหนุ่ม แกสามารถช่วยชีวิตหญิงสาวได้หากแกว่านอนสอนง่าย มิฉะนั้นเธอจะต้องตาย...” ต้าหู้ฝาขู่เฉินผิงอีกครั้ง

แม้ว่าถงโหย่วไฉและเหลิ่งหยุนจะไม่ชอบกลวิธีนี้ของผู้พิทักษ์ แต่จากสถานการณ์ปัจจุบันแล้ว ดูเหมือนจะไม่มีตัวเลือกอื่นที่เหมาะสมกว่านี้ในการควบคุมเฉินผิง

“ตกลง ผมยอมแพ้ แต่คุณต้องปล่อยเธอ!” เฉินผิงพยักหน้า มังกรทองที่เขาขี่อยู่ข้างใต้หายไปในทันที ก่อนที่เขาจะลอยลงมาบนพื้น

ทันทีที่เท้าของเฉินผิงแตะพื้น รัศมีพลังของถงโหย่วไฉก็ระเบิดออกมา ทันใดนั้น เขาพุ่งตัวไปด้านห้นาก่อนที่จู่ๆ ร่างของเขาจะหายไปจากสายตา ถงโหย่วไฉปรากฏตัวที่ด้านหลังของเฉินผิง ก่อนจะซัดพลังฝ่ามือเข้าที่หลังของเฉินผิงอย่างรุนแรงโดยไม่ให้เฉินผิงมีเวลาเตรียมตัว

การโจมตีนั้นทรงพลังอย่างยิ่ง เกิดเสียงดังสนั่นขณะที่ฝ่ามือกระแทกเข้าที่แผ่นหลังของเฉินผิง

พลังฝ่ามืออันรุนแรงส่งผลให้เฉินผิงลอยกระเด็นถอยหลัง เลือดไหลออกจากปากขณะที่ร่างของเขาตกกระแทกลงบนพื้น

เฉินผิงจ้องมองไปที่ถงโหย่วไฉด้วยความเคียดแค้นอย่างเห็นได้ชัด แต่อย่างไรก็ตาม ถงโหย่วไฉยังคงไม่สะทกสะท้านและพูดจาเย้ยหยัน “เข้ามาเลย เฉินผิง ลุกขึ้นมาสู้กับฉันอีกครั้ง แต่ถ้าแกกล้าเคลื่อนไหวละก็ หรุ่ยเอ๋อร์จะต้องตายทันที!”

เฉินผิงจ้องมองที่ถงโหย่วไฉ แต่เขาไม่กล้าเคลื่อนไหวใด เขารู้ดีว่าถ้าเขาลงมือตอนนี้ ผู้พิทักษ์จะต้องฆ่าหรุ่ยเอ๋อร์อย่างแน่นอน เขาจึงอยู่เฉยๆ แม้จะเดือดดาลด้วยความโกรธแต่ก็ไม่อาจจะทำอะไรได้

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงกลัวเกินกว่าจะเคลื่อนไหว ถงโหย่วไฉก็หัวเราะอย่างมีชัย เขากระโจนขึ้นไปในอากาศทันทีและส่งลูกเตะทำลายล้างไปที่ท้องของเฉินผิง ทำให้อีกฝ่ายเซถอยหลังไป

ตู้ม!

แรงจูงใจที่แท้จริงของต้าหู้ฝาในการขัดขวางไม่ให้ถงโหย่วไฉฆ่าเฉินผิงก็คือ เขาต้องการครอบครองร่างกายและความแข็งแกร่งของอีกฝ่าย เขารู้ดีว่าการดูดซับพลังของเฉินผิงและเข้าครอบครองร่างกายของเขานั้น จะทำให้พลังของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล

อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถเปิดเผยความตั้งใจที่แท้จริงได้ในขณะนี้ เพราะกลัวว่าถงโหย่วไฉและเหลิ่งหยุนจะสงสัยในตัวเขา

"คุณเฉิน คุณเฉิน... มันเป็นความผิดของฉันเองทั้งหมด ถ้าฉันไม่ถูกจับ คุณคงไม่ต้องมาอยู่ในสภาพนี้” หรุ่ยเอ๋อร์พูดขณะที่เธอเดินเข้าไปหาเฉินผิงพร้อมกับค่อยๆ เช็ดเลือดของเขาออก

ความรู้สึกของเธอเต็มไปด้วยความเศร้าโศกและโทษตัวเอง เธอเกลียดความอ่อนแอของตัวเองที่สร้างปัญหามากมายให้กับเฉินผิง

“อย่าโทษตัวเองเลย คุณหลิว ผมไม่เป็นไร ผมไม่ตายง่ายๆ หรอก” เฉินผิงปลอบเธอด้วยรอยยิ้มที่อ่อนแรง

“จับตาดูพวกมันให้ดีอย่าให้พวกมันหนีไปได้!” ถงโหย่วไฉสั่งให้คนของเขาเฝ้าดูเฉินผิงและหรุ่ยเอ๋อร์ จากนั้น เขาก็เดินตามต้าหู้ฝาไปที่พฤกษาสื่อวิญญาณ พลางขบคิดกลยุทธ์หาวิธีเพื่อให้ได้มาซึ่งผลสื่อวิญญาณ