หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2225

“ต้าหู้ฝา ถึงแม้ว่าพฤกษาสื่อวิญญาณจะต้นไม่สูงนัก แต่พวกเราก็ไม่เคยเก็บผลสื่อวิญญาณมาก่อน พวกเราก็เลยไม่รู้ว่าจะเก็บมันยังไงดี” เหลิ่งหยุนกล่าวขึ้น

“ผมก็ไม่เคยเห็นอะไรพรรค์นี้มาก่อนเหมือนกัน แต่พวกเราลองส่งคนไปเก็บมาสักลูกก็ได้นี่!” ต้าหู้ฝาตอบ

เขาคิดว่าพฤกษาสื่อศักดิ์สิทธิ์น่าจะถูกสะกดเอาไว้ไม่ว่าทางใดทางหนึ่ง การเก็บผลสื่อวิญญาณไม่ใช่งานง่ายๆ เลยและถ้าหากพวกเขาบังเอิญไปแตะต้องผนึกสะกดเข้า อาจจะทำให้ถึงตายเลยก็ได้

“เอาล่ะ พวกเราจะลองส่งคนไปลองดูก่อน” ถงโหย่วไฉเอ่ยขึ้นพลางรับข้อเสนอของต้าหู้ฝา

ผู้พิทักษ์ชี้ไปที่เหล่าหลิวแล้วพูดว่า “ไปเอามาสักลูกนึงสิ”

เหล่าหลิวผู้นี้ทรยศหักหลังสำนักเฝินเทียนและต้าหู้ฝาก็ยังไม่ได้ลงทัณฑ์เขาเลย ดังนั้นจึงได้โอกาสที่จะส่งเขาไปปฏิบัติภารกิจ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเหล่าหลิวพลันเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม เขารู้ว่าผลสื่อวิญญาณไม่ใช่สิ่งที่จะสามารถเก็บมาได้ง่ายๆ

แต่ต้าหู้ฝาออกคำสั่งมาแล้ว เขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากปฏิบัติตาม เหล่าหลิวเริ่มปีนพฤกษาสื่อวิญญาณด้วยความระแวดระวัง

ถ้าหากเกิดอะไรขึ้น เขาก็จะถูกกำแพงอากาศที่สามารถปกป้องเขาจากอันตรายโอบล้อมไว้

ในที่สุดเหล่าหลิวก็ขึ้นไปถึงผลสื่อวิญญาณ แต่เขาก็ยังไม่กล้าเอื้อมมือไปเด็ดมันออกมา

เพียงแค่ดีดนิ้ว แสงสีแดงก็พุ่งออกไปทั่วทุกสารทิศ ขณะที่เหล่าหลิวตรวจสอบดูเผื่ออาจจะมีผนึกสะกดรอบพฤกษาสื่อวิญญาณ

หลังจากตรวจสอบดูอย่างละเอียดแล้ว เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเพราะรู้ว่าไม่มีผนึกสะกดอยู่บนต้นไม้

เขาค่อยๆ เอื้อมมือไปเก็บผลสื่อวิญญาณ

เหลิ่งหยุน ถงโหย่วไฉและต้าหู้ฝาที่ยืนอยู่ข้างใต้กำลังแหงนหน้ามองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความร้อนใจ ถ้าหากเหล่าหลิวเก็บผลไม้ได้สำเร็จ พวกเขาคงไม่ลังเลที่จะรีบขึ้นไปเด็ดด้วยตัวเอง

ทันทีที่มือของเหล่าหลิวสัมผัสแตะต้องกับผลไม้ กลิ่นหอมหวานพลันฟุ้งออกมาจากมันทำให้ทั่วทั้งต้นสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

เหลิ่งหยุนกับถงโหย่วไฉพร้อมด้วยคนอื่นๆ ที่อยู่ใต้ต้นไม้ต่างรู้สึกหวาดกลัวเสียจนแทบเสียสติแล้วรีบวิ่งหนีด้วยความตกใจกลัว

ทันใดนั้นพวกเขาก็เห็นมังกรสีเขียวขนาดมหึมากำลังแยกเขี้ยวพลางกลืนกินเหล่าหลิวด้วยการเขมือบเข้าไปในคำเดียว

น่าเสียดายที่ชายผู้นั้นไม่ตอบสนองและสิ้นชีพลงในปากของมังกร

มังกรเปล่งเสียงคำรามก่อให้เกิดลมกระโชกแรงอันทรงพลังที่หอบซัดไปทั่วพื้นดิน

“นะ นั่นมันอะไรกันวะเนี่ย?” ต้าหู้ฝาที่ไม่เคยเห็นสิ่งมีชีวิตเช่นนั้นมาก่อนร้องอุทานขึ้นมา

แต่ถงโหย่วไฉกับเหลิ่งหยุนจำมันได้ พวกเขาติดตามไปถึงทางเข้าใต้พิภพที่มังกรสร้างขึ้น แต่จนถึงบัดนี้ก็ยังไม่เคยเห็นสิ่งมีชีวิตดังกล่าวมาก่อนเลย กลับกลายเป็นว่ามันหลบซ่อนตัวอยู่บนยอดไม้อยู่ตลอดมา

“นี่อาจจะเป็นสัตว์ผู้พิทักษ์ที่คอยปกปักษ์รักษาพฤกษาสื่อวิญญาณก็ได้ ถ้าหากพวกเราอยากจะเด็ดผลไม้ พวกเราก็ต้องฆ่ามังกรให้ได้” เหลิ่งหยุนกล่าวอย่างหนักแน่น