หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2226

ไม่มีใครกล้าพูดว่าพวกเขาสามารถจัดการมังกรตัวนี้ได้ แต่ถ้าหากพวกเขาไม่สังหารมังกร พวกเขาก็คงไม่มีวันได้ผลสื่อวิญญาณเป็นแน่

ต้าหู้ฝาขมวดคิ้วแล้วเอ่ยขึ้นอย่างจริงจังว่า “มังกรแข็งแกร่งเกินไป พวกเราไม่มีทางเอาชนะมันได้เลย”

“งั้นพวกเราควรจะทำยังไงดีล่ะ? พวกเราได้แต่ยอมแพ้เช่นนี้น่ะเหรอ?” ถงโหย่วไฉเอ่ยคร่ำครวญ ผลไม้วิญญาณอันเป็นที่ปรารถนาอยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่ก็ยังเกินกว่าที่พวกเขาจะอาจเอื้อม

“ผมมีแผนแล้ว แต่จะต้องมีคนยั่วโมโหมังกรและล่อให้มันไปจากที่นี่ จากนั้นพวกเราก็จะฉวยโอกาสเก็บผลไม้มา” ต้าหู้ฝาแนะนำ

“แผนการเช่นนั้นอาจจะได้ผลก็ได้ แต่ใครจะเป็นคนไปยั่วโมโหมังกรเล่า?” เหลิ่งหยุนถาม

อย่างไรเสียใครก็ตามที่รับหน้าที่ล่อมังกรออกมาและรับมือกับความโกรธย่อมต้องเผชิญกับความตายโดยไม่ต้องสงสัยเลย ไม่มีใครนึกอยากจะทำแบบนั้นหรอก

ทั้งสามคนมองหน้ากัน ไม่มีใครเต็มใจรับงานเสี่ยงตายหรอก

ปัญหาก็คือถ้าหากพวกเขาส่งลูกน้องไป ก่อนที่พวกเขาจะทันได้ล่อมังกรออกไป ดวงวิญญาณอันน่าเวทนาของพวกเขาน่าจะถูกกลืนกินไปเสียแล้ว

ทันใดนั้นถงโหย่วไฉก็เบนสายตาไปทางหรุ่ยเอ๋อร์กับเฉินผิง แววตื่นเต้นผุดขึ้นในดวงตาของเขาวูบหนึ่ง

“ผมมีความคิดหนึ่ง ส่งสองคนนี้ไปล่อมังกรออกมาเถอะเผื่อว่าพวกเราอาจจะเก็บผลสื่อวิญญาณได้”

ถงโหย่วไฉหวังที่จะให้เฉินผิงตาย การส่งเขาไปยั่วโมโหมังกรน่าจะเป็นวิธีสังหารเขาที่แน่นอน

“เป็นความคิดที่ดี พวกมันสองคนไม่มีทางรอดอยู่แล้ว เช่นนั้นพวกเราก็น่าจะใช้พวกมันให้เป็นประโยชน์ด้วยสิ” เหลิ่งหยุนพยักหน้ารับ

ถึงแม้ว่าต้าหู้ฝาจะลังเลที่ต้องสละร่างกายและพลังของเฉินผิง แต่เมื่อนึกถึงผลไม้วิญญาณ เขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากยอมรับ

ถงโหย่วไฉเดินเข้ามาหาเฉินผิงแล้วพูดอย่างโอหังว่า “เฉินผิง พวกเราตัดสินใจที่จะมอบโอกาสให้แกได้มีชีวิตรอด แกกับหรุ่ยเอ๋อร์จะต้องล่อมังกรออกไปจากที่นี่ ขอเพียงแกทำสำเร็จ แกก็จะมีชีวิตรอดออกไปจากสถานที่แห่งนี้”

“ถงโหย่วไฉ แกคิดว่าพวกเราโง่รึไงกัน? พวกเรารู้ว่าการยั่วโมโหมังกรย่อมต้องตาย” หรุ่ยเอ๋อร์เอ่ยตะคอก

ในเมื่อพวกเราก็ต้องตายอยู่ดี เขาจะเสี่ยงชีวิตเพื่อช่ววยถงโหย่วไฉและพรรคพวกไปทำไมกัน?

เฉินผิงโบกมือให้หรุ่ยเอ๋อร์แล้วพูดว่า “ต่อให้พวกเราต้องตาย ผมก็ไม่อยากตายด้วยน้ำมือของพวกมัน”

หลังจากได้ยินเช่นนี้ หญิงสาวก็ไม่พูดอะไรอีก

“แกช่างเป็นคนน่ายกย่อง ตอนนี้จงล่อมังกรออกไป จำไว้ว่าห้ามเล่นตุกติก ถ้าแกไม่เล่อมังกรออกไป แกก็ไม่สามารถไปจากที่นี่ได้หรอกนะ” ถงโหย่วไฉสั่งเฉินผิง

แต่ฝ่ายหลังไม่ได้สนใจเขาแล้วค่อยๆ เดินไปทางพฤกษาสื่อวิญญาณพร้อมกระบี่พิฆาตมังกรในมือ

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าแทบไม่มีโอกาสรอดชีวิตเลยและได้เตรียมใจเอาไว้แล้ว แต่เมื่อแหงนหน้ามองมังกรบนต้นไม้ แต่หรุ่ยเอ๋อร์ก็ยังรู้สึกกังวลใจ

“อย่ากลัวไปเลย พวกเราไม่ตายหรอก” เฉินผิงบอกกับหรุ่ยเอ๋อร์พลางยิ้มปลอบ