หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2239

เมื่อเห็นพฤกษาสื่อวิญญาณเหี่ยวเฉาไปต่อหน้าต่อตา ต้าหู้ฝาก็เข้าใจ

บ้าเอ๊ย! ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่ามันจะดูดพลังจากพฤกษาสื่อวิญญาณ!

ในที่สุดเขาก็นึกขึ้นได้ว่าเฉินผิงพยายามที่จะดูดพลังของพฤกษาสื่อวิญญาณมาเป็นของตนเอง

อย่างไรเสียพลังภายในพฤกษาสื่อวิญญาณก็ทรงพลังมากเกินกว่าที่ผลสื่อวิญญาณใดๆ จะสามารถมอบให้ได้

ไม่สิ มันจะไม่มีทางบรรลุระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานอีก—ไม่อยู่ในสายตาของฉันหรอก!

ต้าหู้ฝาเปล่งเสียงตะโกนดังลั่นเสียจนเมฆหมอกดำทะมึนโผล่ขึ้นมาปกคลุมร่างของเขา ทันใดนั้นเขาก็พุ่งไปทางหลุม

ขณะที่เขาพุ่งตัวไปข้างหน้า ใบไม้ก็ร่วงหล่นจากข้างบนแล้วหมุนวนผ่านตัวเขาไปกระตุ้นให้เกิดประกายแสงเริงแรง ถึงกระนั้นก็ไม่มีอะไรสามารถหยุดความก้าวหน้าของเขาในยามนั้นได้

ในทางกลับกัน หรุ่ยเอ๋อร์พอจะบอกได้ว่าต้าหู้ฝาคิดจะทำอะไร เธอกุมกระบี่เอาไว้แน่นแล้วพุ่งใส่เขาโดยไม่สนใจอันตราย กลีบดอกไม้เริ่มเคลื่อนไปตามกระแสลมแล้วบาดผิวของเธอราวกับดาบ แต่อย่างไรก็ตามเธอก็ไม่วี่แววที่จะล่าถอย

เธอตั้งใจที่จะซื้อเวลาให้เฉินผิง ไม่ว่าช่วงเวลานั้นจะเกิดเพียงชั่วขณะหรือไม่ก็ตาม

กระบี่ในมือของเธอกลายเป็นอสรพิษวิญญาณแล้วกระโจนใส่ต้าหู้ฝา

ถึงกระนั้นฝ่ายหลังฝ่ายหลังก็ไม่สนใจแม้แต่จะเหลือบมองเธอ “หึ! ช่างเป็นตัวตลกอวดดีเสียจริง...”

เพียงแค่เขาดีดนิ้ว หรุ่ยเอ๋อร์ลอยกระเด็นออกไปไกลราวกับว่าวสายป่านขาด

เธอไม่สามารถขวางต้าหู้ฝาได้แม้สักวินาที ไม่ใช่เพราะระยะห่างอีนมหาศาลของพลังระหว่างพวกเขาทั้งสองคน

ไม่นานต้าหู้ฝาก็มาถึงหลุม เพียงเพื่อจะพบเฉินผิงกำลังขัดสมาธิอยู่ข้างในและร่างนั้นของเขาก็เปล่งแสงสีทอง

เขาจ้องมองเฉินผิงด้วยดวงตากลัดเลือดพลางร้องตะโกนขึ้นมาว่า “ฉันจะไม่ปล่อยให้แกมีโอกาสที่จะกลับมาได้อีก!”

หลังจากทิ้งคำขู่ดังกล่าวเอาไว้ เขาก็ฟาดฝ่ามือโจมตีไปที่ก้นหลุม รอยฝ่ามือขนาดยักษ์โอบล้อมด้วยหมอกดำที่ก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างขึ้นกลางอากาศ มันมีขนาดใหญ่โตมากเสียจนสามารถปกคลุมพื้นผิวทั้งหมดของหลุม

หลังจากการปะทุของพลังอันน่าสะพรึงกลัวภายในตัวเฉินผิง เขาก็ตะโกนแล้วเปล่งแสงทองขึ้นมา

ต้าหู้ฝาตะลึงงันเมื่อเห็นพลังอันมหาศาลของเฉินผิง ผู้ที่สามารถปลดปล่อยออกมาได้มีเพียงแค่ระดับเทพยุทธ์ขั้นที่สามเท่านั้น เขาไม่คาดคิดว่าเฉินผิงจะก้าวกระโดดมาเป็นระดับเทพยุทธ์ขั้นต้นได้ในชั่วเวลาอันสั้นเช่นนั้น

ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบโต้ พลังของเฉินผิงก็เริ่มที่จะแผ่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ

พลังอันน่าพรั่นพรึงรุนแรงผิดปกติจนทำให้ต้าหู้ฝาล่าถอยครั้งแล้วครั้งเล่า ในที่สุดมันก็ยกตัวเขาขึ้นจากพื้นแล้วทำให้เขาลอยกระเด็นออกออกไป

เนื่องจากสถานการณ์ที่เห็น เขารู้ว่าขืนปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไปเฉินผิงคงได้กลายเป็นฝ่ายได้เปรียบแน่ การปลดปล่อยเคล็ดวิชาขั้นสูงจึงเป็นเพียงทางออกเดียวของเขาแล้ว

“ฝ่ามือเฝินเทียน!” เขาตะโกนขึ้นมา

สิ่งที่ก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างอยู่ตรงหน้าเขาคือพลังลมปราณปริมาณมหาศาล ควบคู่ไปกับอัคคีคลั่งหลายสายที่ล้อมรอบตัวเขาไว้

สิ่งที่เฉินผิงทำต่อไปคือแค่นเสียงแล้วเหวี่ยงมือใส่ต้าหู้ฝา