เฉินผิงกับหรุ่ยเอ๋อร์ก้าวเข้ามาปกป้องเจียงเหวยและคนอื่นๆ เอาไว้ข้างหลัง ขณะที่โจวปั๋วทงผู้อาวุโสใหญ่ของสำนักเฟยซิงถามด้วยสีหน้าเย็นชาขึ้นมาว่า “พวกแกเป็นใคร?”
“ผู้อาวุโสโจว ผู้หญิงคนนี้มาจากสำนักสำนักฉุนหยาง” ผู้อาวุโสอีกคนตอบ
“สำนักฉุนหยางงั้นเหรอ?” โจวปั๋วทงขมวดคิ้วเล็กน้อย “สนใจเรื่องของตัวเองแล้วรีบไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ”
“ฉันคิดว่าแกต่างหากที่น่าจะเป็นฝ่ายต้องไสหัวไปแทนล่ะมั้ง?” เฉินผิงผงกศีรษะ
แววตาของเขาผุดเจตจำนงสังหารขึ้นมาวูบหนึ่ง เขาเดินเข้ามาตบผู้อาวุโสใหญ่จนลอยกระเด็นออกไป
“ลูกชายคนโตของสำนักเฟยซิงตายไปหมดแล้ว ลำพังแค่เหล่าผู้อาวุโสอย่างพวกแกยังมีหน้ามาโอหังต่อหน้าฉันอีก” เฉินผิงผงกศีรษะ
“อะไรนะ? แกฆ่าลูกชายคนโตของพวกเรางั้นรึ?”
ผู้อาวุโสคนอื่นๆ ของสำนักเฟยซิงต่างนิ่งงัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...