หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2243

ภายในโถงหลักของสำนักเฟยซิง มีผู้อาวุโสที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสห้าคนนั่งประจำที่ ตรงหน้าของพวกเขาคือชายชราอายุแปดสิบปีผู้มีใบหน้าบึ้งตึง

เขาหาใช่ใครอื่นนอกเสียจากเหลิ่งอู๋เต้าเจ้าสำนักเฟยซิงกับเหลิ่งหยุนเพียงคนเดียวของเขา

เนื่องจากเหลิ่งอู๋เต้ามีลูกชายคนนี้ตอนอายุมากแล้ว เขาจึงลงเอยด้วยการตามใจเหลิ่งหยุนจนฝ่ายหลังเติบโตขึ้นมาพร้อมท่าทางตุ้งติ้ง แม้กระนั้นเขาก็ไม่เคยตำหนิลูกชายสักนิด

ต่อมาเขาก็รู้สึกเสียใจที่ได้ทราบข่าวการเสียชีวิตของเหลิ่งหยุน

“เจ้าสำนัก สำนักฉุนหยางต้องรับผิดชอบต่อการตายของลูกชายคุณและการทำร้ายพวกเรา” โจวปั๋วทงพูดกับเหลิ่งอู๋เต้า

“ฉันรู้ เจ้าคนที่ต้องรับผิดชอบชื่อว่าเฉินผิง มันไม่ใช่คนของสำนักฉุนหยางและเป็นคนนอกอีกต่างหาก แต่ทำไมแกถึงไม่ปกป้องเหลิ่งหยุน?” เหลิ่งอู๋เต้าถามผู้อาวุโสทั้งห้าคนด้วยแววตาเยียบเย็น

“นายน้อยเหลิ่งบอกให้พวกเราอยู่ข้างหลังและยืนยามอยู่ข้างนอก ดังนั้น... ดังนั้น...” โจวปั๋วทงอธิบายด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“ฉันสั่งให้แกปกป้องลูกชายของฉัน แต่แกกลับมาพร้อมศพของเขา ฉันเลยคิดว่าควรจะฝังพวกแกไปพร้อมๆ กับเขาเสียเลย”

ก่อนที่เหล่าผู้อาวุโสจะทันได้ตอบโต้ เหลิ่งอู๋เต้าก็โบกมือเพื่อปลดปล่อยพลังลมปราณอันมหาศาล

กว่าจะมีโอกาสแม้แต่จะแผดเสียงร้อง พวกเขาทุกคนก็เละเป็นโจ๊กไปแล้ว

ขณะที่เหลิ่งอู๋เต้าจ้องมองแอ่งเลือดบนพื้น แววตาของเขาก็เต็มไปด้วยเจตจำนงสังหาร “เฉินผิง ฉันจะให้แกต้องชดใช้ด้วยชีวิต”

...

ย้อนกลับมาที่สำนักเทียนเหลย แม่ของถงโหย่วไฉกำลังร่ำไห้ในอ้อมแขนของหวังชู

“หวังชู ลูกชายของเราตายแล้ว ตายไปแล้ว! ทำไมคุณถึงต้องอนุญาตให้เขาไปที่ซากปรักหักพังโบราณด้วย? ทำไมคุณถึงไม่ห้ามเขาไว้?”

ท่ามกลางเสียงร้องไห้ของเธอ หวังชูก็หน้าตาบูดบึ้ง

ทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดออกแล้วถงไห่หยางก็เดินเข้ามา

ทันทีที่ถงไห่หยางก้าวออกไปจากประตู สายตาอาฆาตมาดร้ายก็วูบผ่านดวงตาของเขาไป

“พ่อ เฉินผิงฆ่าโหย่วไฉงั้นเหรอ? ผมจะไปฆ่ามันแอง” ถงโหย่วกงถามอย่างมีโทสะตอนที่กลับมาจากผาสะท้อนตน

“น้องแกตายแล้ว ฉันสั่งให้ หวังชูไปจับตัวเฉินผิงมาที่นี่แล้ว ส่วนแกก็ฝึกฝนอยู่ที่บ้านต่อไปและอย่าได้เข้ามายุ่งเป็นอันขาด” ถงไห่หยางกำชับถงโหย่วกง

“พ่อ ต่อให้พวกเราจะเป็นพี่น้องคนละแม่ แต่หน้าที่ของผมในฐานที่เป็นพี่ก็คือล้างแค้นแทนเขานะ”

ถงโหย่วกงที่เต็มไปด้วยโทสะ อยากจะสังหารเฉินผิงเสียเดี๋ยวนี้เลย

“พอได้แล้ว ฟังฉันให้ดี ฝึกฝนต่อไปแล้วอย่าเข้าไปยุ่งเป็นอันขาด”

ทันทีที่พูดจบถงไห่หนานก็เดินจากไป เขาอยากจะบอกถงโหย่วกงว่าถงโหย่วไฉไม่ใช่น้องชายของอีกฝ่ายแต่อย่างใด