หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2244

ในขณะเดียวกัน ณ สำนักเฝินเทียน เหยาชิงกำลังลอบสังเกตการณ์การประชุมระหว่างเก้าสำนักของอาณาจักรลับ

เขารู้สึกยินดีที่ได้รู้ว่าตอนนี้เก้าสำนักกำลังตกอยู่ในอันตรายและเกิดความขัดแย้งที่สามารถปะทุขึ้นได้ทุกเมื่อ

ความโกลาหลที่เกิดขึ้นทำให้สำนักเฝินเทียนมีโอกาสหวนคืนสู่โลกโดยไม่มีใครหยุดยั้งพวกเขาได้อีก

อันที่จริงแล้วพวกเขาน่าจะสามารถยึดครองทั่วทั้งอาณาจักรลับได้ในภายหลัง

ท่ามกลางความยินดีของเหยาชิง ต้าหู้ฝาที่ได้รับบาดเจ็บก็กลับมา พลังของฝ่ายหลังไม่ได้อยู่ในระดับเทะยุทธ์ขั้นที่เก้าชั้นสูงสุดอีกต่อไปแล้ว

การที่พลังของเขาอาศัยการดูดพลังของคนอื่นจึงทำให้มันขาดความมั่นคงไป หลังจากได้รับบาดเจ็บก็พลังปั่นป่วนเป็นผลให้ระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานของเขาลดมาอยู่ขั้นที่เก้าชั้นต้น

“ต้าหู้ฝา เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?” เมื่อเห็นต้าหู้ฝา เหยาชิงถามจึงพลางขมวดคิ้ว

“เจ้าสำนัก ผมเจอซากปรักหักพังแห่งพระราชวังสุ่ยเซียนกับผลสื่อวิญญาณแล้ว เพียงแต่ว่ามีไอ้เด็กบ้าคนหนึ่งชิงเอาไปจนหมดก่อนที่ผมจะได้มานี่สิ” ต้าหู้ฝารายงานด้วยน้ำเสียงผิดหวัง

“อะไรนะ?” เหยาชิงตะลึงงัน “คุณอยู่ในระดับเทพยุทธ์ขั้นที่เก้าที่ใช้วิชามารดูดพลัง แต่คุณก็ยังไม่ใช่คู่ประมือของคนผู้นี้อีกงั้นเหรอ? ภายในทั่วทั้งอาณาจักรลับ จะมีใครสร้างปัญหาให้คุณได้นอกจากพวกไอ้แก่หัวโบราณในการประชุมอีกเล่า?”

เหยาชิงนึกว่ายังมีคนอื่นๆ นอกเหนือไปจากประมุขของทั้งเก้าสำนักที่สามารถจัดการกับต้าหู้ฝาจนตกอยู่ในสภาพชวนสังเวชได้อีกงั้นเหรอ

“ไอ้เด็กนั่นชื่อว่าเฉินผิงที่เป็นคนนอก ตอนนั้นมีหญิงสาวจากสำนักฉุนหยางอยู่กับมันด้วยล่ะ” ต้าหู้ฝาอธิบายให้เหยาชิงฟัง

“เฉินผิง?” เหยาชิงครุ่นคิดก่อนจะนึกถึงชายหนุ่มที่ร่วมมือกลั่นโอสถร่วมกับเป้ายู่คุน

“หรือว่าจะเป็นมัน? แต่มันยังไม่อยู่ในระดับเทพยุทธ์เลยไม่มีทางที่มันจะเป็นคู่ประมือของคุณหรอก”

เหยาชิงเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

“เอาล่ะ ผมเข้าใจแล้ว ตอนนี้คุณควรจะไปพักผ่อนเสียบ้างนะ”

เหยาชิงโบกมือไล่ต้าหู้ฝา

เมื่อแยกจากฝ่ายหลัง เหยาชิงก็ระดมพลทันที

นับเป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเรื่องคนนอกที่อยู่ในระดับเทพยุทธ์ขั้นที่สามซึ่งสามารถเอาชนะระดับเทพยุทธ์ขั้นที่เก้าได้

เป็นผลทำให้เหยาชิงคิดจะจับตัวเฉินผิงด้วยตนเองแล้วค้นหาสิ่งที่ทำให้ฝ่ายหลังพิเศษถึงขนาดนั้นได้

“ถ้าหากไอ้เด็กนี่มีร่างเหนือมนุษย์ คงได้เวลาเปลี่ยนร่างเก่าๆ นี้ของตัวเองเสียแล้วล่ะ”

ขณะที่เหยาชิงพินิจพิเคราะห์ร่างเก่าของตนเอง รอยยิ้มเยาะก็ผุดขึ้นเกลื่อนใบหน้า