ในขณะเดียวกัน ณ สำนักเฝินเทียน เหยาชิงกำลังลอบสังเกตการณ์การประชุมระหว่างเก้าสำนักของอาณาจักรลับ
เขารู้สึกยินดีที่ได้รู้ว่าตอนนี้เก้าสำนักกำลังตกอยู่ในอันตรายและเกิดความขัดแย้งที่สามารถปะทุขึ้นได้ทุกเมื่อ
ความโกลาหลที่เกิดขึ้นทำให้สำนักเฝินเทียนมีโอกาสหวนคืนสู่โลกโดยไม่มีใครหยุดยั้งพวกเขาได้อีก
อันที่จริงแล้วพวกเขาน่าจะสามารถยึดครองทั่วทั้งอาณาจักรลับได้ในภายหลัง
ท่ามกลางความยินดีของเหยาชิง ต้าหู้ฝาที่ได้รับบาดเจ็บก็กลับมา พลังของฝ่ายหลังไม่ได้อยู่ในระดับเทะยุทธ์ขั้นที่เก้าชั้นสูงสุดอีกต่อไปแล้ว
การที่พลังของเขาอาศัยการดูดพลังของคนอื่นจึงทำให้มันขาดความมั่นคงไป หลังจากได้รับบาดเจ็บก็พลังปั่นป่วนเป็นผลให้ระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานของเขาลดมาอยู่ขั้นที่เก้าชั้นต้น
“ต้าหู้ฝา เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?” เมื่อเห็นต้าหู้ฝา เหยาชิงถามจึงพลางขมวดคิ้ว
“เจ้าสำนัก ผมเจอซากปรักหักพังแห่งพระราชวังสุ่ยเซียนกับผลสื่อวิญญาณแล้ว เพียงแต่ว่ามีไอ้เด็กบ้าคนหนึ่งชิงเอาไปจนหมดก่อนที่ผมจะได้มานี่สิ” ต้าหู้ฝารายงานด้วยน้ำเสียงผิดหวัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...