ภายในเทือกเขาในอาณาจักรลับ เฉินผิงพร้อมด้วยหูหม่าซือกับหลงซิงซูกำลังพุ่งผ่านป่าไป เบื้องหลังของพวกเขาคือรัศมีพลังอันน่าพรั่นพรึงกว่าสิบสายที่ไล่ตามมา
“เฉินผิง คุณทำอะไรลงไปเนี่ย? นับตั้งแต่พวกเราออกจากฉุนหย่ง ทำไมถึงได้มีคนคิดจะฆ่าพวกเรามากมายขนาดนั้น? บอกผมมาสิ คุณไปชิงตัวผู้หญิงของใครหรือไปโกงใครมาหรือเปล่า? ไม่งั้นพวกมันจะดันทุรังไล่ตามพวกเราขนาดนั้นไปทำไมกัน?” หูหม่าซือถามพลางหอบหายใจอย่างหนักหน่วง
เฉินผิงกลอกตาใส่เขา “คุณมันก็สนใจแต่เรื่องผู้หญิง คุณคิดว่าผมจะเหมือนกับคุณที่เอาแต่หลับนอนกับพวกเธอในทุกที่ที่ไปหรือไงกัน? เหตุผลเดียวที่ทำให้ผมล่วงเกินพวกเขาก็เพราะผมพยายามจะช่วยคุณนี่แหละ!”
เฉินผิงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นตรงซากปรักหักพังโบราณแห่งพระราชวังสุ่ยเซียน ทำให้หูหม่าซือเต็มไปด้วยความรู้สึกขอบคุณ
แต่ถึงกระนั้นการถูกไล่ตามไปทั่วทุกสารทิศก็ไม่ทำให้เขารู้สึกดีขึ้นเลย
นอกเหนือไปจากนั้น คนพวกนี้ก็แข็งแกร่งมากทีเดียว ถ้าเหวี่ยงคนเช่นนี้เข้าไปในยุทธภพอย่างสุ่มๆ เกรงว่าพวกมันอาจจะก่อคลื่นลมได้เลยเชียวล่ะ
“ยุทธภพมีตระกูลที่มีชื่อเสียงที่ซ่อนตัวอยู่ซึ่งใช้พลังอันน่าสะพรึงกลัวมากมายขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”
หูหม่าซือบ่นไม่หยุด
ส่วนหลงซิงซูที่อ่อนแอที่สุดท่ามกลางพวกเขาทุกคน เขาก็เหงื่อท่วมตัวเสีย ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็ไม่เคยเห็นเหล่าผู้ฝึกยุทธ์ที่แกร่งกล้ามารวมตัวกันในสถานที่เดียวกันมากมายถึงเพียงนั้นมาก่อน พวกที่ไล่ตามมาทุกคนอยู่ในระดับเทพยุทธ์ จากมุมมองของเขานนับเป็นตัวตนที่ราวกับเทพเซียน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...