หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2245

ภายในเทือกเขาในอาณาจักรลับ เฉินผิงพร้อมด้วยหูหม่าซือกับหลงซิงซูกำลังพุ่งผ่านป่าไป เบื้องหลังของพวกเขาคือรัศมีพลังอันน่าพรั่นพรึงกว่าสิบสายที่ไล่ตามมา

“เฉินผิง คุณทำอะไรลงไปเนี่ย? นับตั้งแต่พวกเราออกจากฉุนหย่ง ทำไมถึงได้มีคนคิดจะฆ่าพวกเรามากมายขนาดนั้น? บอกผมมาสิ คุณไปชิงตัวผู้หญิงของใครหรือไปโกงใครมาหรือเปล่า? ไม่งั้นพวกมันจะดันทุรังไล่ตามพวกเราขนาดนั้นไปทำไมกัน?” หูหม่าซือถามพลางหอบหายใจอย่างหนักหน่วง

เฉินผิงกลอกตาใส่เขา “คุณมันก็สนใจแต่เรื่องผู้หญิง คุณคิดว่าผมจะเหมือนกับคุณที่เอาแต่หลับนอนกับพวกเธอในทุกที่ที่ไปหรือไงกัน? เหตุผลเดียวที่ทำให้ผมล่วงเกินพวกเขาก็เพราะผมพยายามจะช่วยคุณนี่แหละ!”

เฉินผิงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นตรงซากปรักหักพังโบราณแห่งพระราชวังสุ่ยเซียน ทำให้หูหม่าซือเต็มไปด้วยความรู้สึกขอบคุณ

แต่ถึงกระนั้นการถูกไล่ตามไปทั่วทุกสารทิศก็ไม่ทำให้เขารู้สึกดีขึ้นเลย

นอกเหนือไปจากนั้น คนพวกนี้ก็แข็งแกร่งมากทีเดียว ถ้าเหวี่ยงคนเช่นนี้เข้าไปในยุทธภพอย่างสุ่มๆ เกรงว่าพวกมันอาจจะก่อคลื่นลมได้เลยเชียวล่ะ

“ยุทธภพมีตระกูลที่มีชื่อเสียงที่ซ่อนตัวอยู่ซึ่งใช้พลังอันน่าสะพรึงกลัวมากมายขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

หูหม่าซือบ่นไม่หยุด

ส่วนหลงซิงซูที่อ่อนแอที่สุดท่ามกลางพวกเขาทุกคน เขาก็เหงื่อท่วมตัวเสีย ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็ไม่เคยเห็นเหล่าผู้ฝึกยุทธ์ที่แกร่งกล้ามารวมตัวกันในสถานที่เดียวกันมากมายถึงเพียงนั้นมาก่อน พวกที่ไล่ตามมาทุกคนอยู่ในระดับเทพยุทธ์ จากมุมมองของเขานนับเป็นตัวตนที่ราวกับเทพเซียน