หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2247

เฉินผิงและคนอื่นๆ เดินทางข้ามทะเลอันไร้ที่สิ้นสุดอย่างรวดเร็ว ไม่มีเกาะเล็กเกาะน้อยให้เห็นและทุกอย่างก็สงบราบรื่นดี

ในที่สุดชิงเอ๋อร์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ทันใดนั้นทะเลอันสงบเงียบก็เกิดลมพายุ คลื่นคลั่งสาดกระทบเรือซึ่งสร้างขึ้นมาจากลำต้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพื่อบังคับให้พวกมันเปลี่ยนทิศทาง

“ตอนที่ไม่มีลมทำไมถึงมีคลื่นได้เล่า?” หรุ่ยเอ๋อร์ถามด้วยความสงสัย

ในทางกลับกัน เฉินผิงก็เอ่ยอย่างเอาจริงเอาจังว่า “ระวังสัตว์อสูรตรงนี้ด้วย”

ทันใดนั้นคำพูดของเขาก็ทำให้ทุกคนกระวนกระวายใจ

ในขณะเดียวกัน พวกเขาก็เห็นเงาร่างขนาดมหึมานับสิบกำลังบิดตัวไปมาอยู่ในทะเล คลื่นพวกนั้นถูกเหล่าสัตว์อสูรสร้างขึ้นมาชัดๆ เลย!

สัตว์อสูรกระโจนขึ้นมาเหนือทะเลกันไม่หยุดหย่อนแล้วกระแทกผิวน้ำอย่างแรงจนก่อให้เกิดคลื่นยักษ์ที่ทำให้เฉินผิงและคนอื่นๆ ตกอยู่ในสภาพโกลาหล

“สัตว์อสูรที่เลื่อนระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานช่างน่าสะพรึงกลัวเหลือเกิน...” หูหม่าซือจ้องมองพวกมันด้วยความตกตะลึง

เขาไม่เคยเห็นสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งเช่นนั้นมาก่อนเลย นอกเหนือไปจากนั้นพวกมันยังมีมากกว่าสิบตนอีกด้วย!

ทันใดนั้นหลงซิงซูก็เสียหลักแล้วพลัดตกลงไปในน้ำระหว่างที่ถูกสัตว์อสูรกลุ่มหนึ่งไล่กวด

แม้ว่าเขาจะอยู่ในระดับปราชญ์ยุทธ์ แต่เขาก็ไม่ใช่คู่ประมือของเหล่าสัตว์อสูรที่อยู่ในระดับเทพยุทธ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่พวกมันต่างกำลังต่อสู้ห้ำหั่นกันอยู่ในทะเล!

ทันทีที่เฉินผิงเห็นหลงซิงซูร่วงลงไป ฝ่ายแรกก็เขย่งเท้าแล้วกระโจนขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว เฉินผิงคว้าหลงซิงซูเอาไว้ราวกับอินทรีสยายปีกแล้วรีบดึงเขาขึ้นมาทันที

“หูหม่าซือ คุณไปก่อนเถอะ ผมอยากฆ่าอสูรพวกนี้” เฉินผิงกล่าวขึ้น

“ระวังตัวด้วยนะ เฉินผิง! ที่นี่มีสัตว์อสูรเยอะแยะไปหมดเลย มิหนำซ้ำตอนนี้พวกเราก็อยู่บนเรือด้วยแล้ว” หูหม่าซือเตือน

โฮก!

จากนั้นเฉินผิงก็เหวี่ยงหมัดอันดุเดือดใส่สัตว์อสูรที่กำลังอ้าปากจู่โจมใส่เขา

พลังวิญญาณอันน่าพรั่นพรึงของเฉินผิงระเบิดออกมาก่อให้เกิดคลื่นที่มีความสูงหลายเมตร! น่าเสียดายที่พลังโจมตีอันแกร่งกล้าไม่สามารถสังหารอสูรได้ เพียงแต่ทำให้มันจู่โจมได้ช้าลง

สิ่งนี้ทำให้เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจ หมัดของฉันเพียงพอให้อัดสัตว์อสูรจนเละได้ แต่ทำไมฉันถึงฆ่ามันไม่ได้เล่า?

เมื่อสัตว์อสูรเข้ามาใกล้ตัวเขา เฉินผิงก็เหวี่ยงหมัดใส่มันอีกครั้ง ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็สัมผัสได้ถึงพลังที่แต่ละหมัดปลดปล่อยออกมา

เฉินผิงครุ่นคิดอยู่ไม่นานก็เข้าใจ การต่อสู้กับศัตรูในน้ำกินนพลังของเขาไปมาก เพราะฉะนั้นตอนที่น้ำทะเลเข้ามาหักล้าง พลังหมัดของเขาจึงอ่อนแอลงไปด้วย ทว่ากลับแทบไม่ส่งผลต่อเหล่าสัตว์อสูรมากเท่าไหร่นัก

มีข้อยกเว้นเพียงประการเดียวคือจะต้องต่อสู้กับสัตว์อสูรในขั้นที่ต่ำกว่าระดับวรยุทธ์ของเขา แต่ไอ้ตัวที่เขากำลังต่อสู้ด้วยดันอยู่ในระดับเทพยุทธ์น่ะสิ แทบไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่เฉินผิงจะเอาชนะมันได้ด้วยหมัดเดียว

ในเมื่อไม่สามารถจบการต่อสู้ให้เร็วที่สุดได้ ระหว่างที่พวกมันยังคงไล่กวดเขาต่อไป เฉินผิงจึงพุ่งเข้าไปในก้นทะเลด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ