หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2248

ไม่นานสัตว์อสูรอีกตนหนึ่งก็กัดฟันดังกรอดๆ แล้วไล่ตามเฉินผิงมาอย่างว่องไว ในยามฉุกละหุก เฉินผิงประสานนิ้วเข้าด้วยกันแล้วแสงสีทองสว่างเจิดจ้าชวนตาพร่าก็วูบผ่านปลายนิ้วมือของเขาไป

จากนั้นเขาก็ชี้นิ้วไปที่สัตว์อสูรแล้วลำแสงสีทองก็พุ่งออกไปพร้อมๆ กัน แทนที่จะสลายหายไปในน้ำ แต่มันกลับทะลุผ่านสัตว์อสูรในชั่วพริบตาเดียว

ในชั่วขณะนั้นเฉินผิงพลันตระหนักขึ้นมาได้ มีเพียง รวบรวมพลังวิญญาณไว้ในที่เดียวจึงจะทำให้ฉันสามารถต้านทานสิ่งที่สัมผัสในน้ำทะเลได้

เมื่อเฉินผิงกำลังทำความเข้าใจบางสิ่งบ่งอย่าง เขาก็ยังคงปลดปล่อยลำแสงสีทองอีกสองสามสายเข้าเจาะทะลุร่างของสัตว์อสูรจนทำให้เกิดโพรงเปรอะเปื้อนเลือดหลายแห่ง ไม่นานสัตว์อสูรก็ร้องโหยหวนแล้วเริ่มล้มลง

เฉินผิงรีบเหวี่ยงอีกหมัดลงบนร่างของมัน จากนั้นเขาก็ได้แก่นอสูรแล้วเก็บลงในแหวนเก็บของทันที

หลังจากเอาชนะคู่ต่อสู้ได้แล้ว เฉินผิงก็มีความมั่นใจมากขึ้น นอกเหนือไปจากนั้นเขาก็ค่อยๆ ยกมือพลางรวบรวมพลังลมปราณเอาไว้ที่ปลายนิ้วมือ จากนั้นเปิดฉากโจมตีใส่สัตว์อสูรตัวอื่นๆ ที่กำลังพุ่งมาที่เขาอีกหลายระลอก

เฉินผิงชี้นิ้วไปที่พวกมันแต่ละตัวพลางปลดปล่อยพลังลมปราณใส่อสูรทุกตน

โพล๊ะ! โพล๊ะ! โพล๊ะ!

ไม่มีส่วนใดที่ร่างของสัตว์อสูรจะรอดพ้นจากพลังลมปราณคุกคาม เลือดพุ่งออกมาจากร่างของมันแล้วอาบย้อมเสียจนทะเลแดงฉาน

โฮก!

เมื่อสัตว์อสูรตนอื่นๆ เห็นว่าพรรคพวกตัวหนึ่งตายไป พวกมันก็คำรามพลางอ้าปากที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดแล้วพุ่งเข้าใส่เฉินผิงอย้างไร้ซึ่งความเกรงกลัว

ทั้งๆ ที่กำลังเผชิญหน้ากับเหล่าสัตว์อสูรดุร้าย แต่เฉินผิงกลับไม่หวาดกลัวทว่ารู้สึกตื่นเต้นแทน

สำหรับเขาแล้ว สัตว์อสูรพวกนั้นเป็นทรัพยากรชั้นยอดสำหรับการฝึกบำเพ็ญฌาน!

ตอนที่เฉินผิงกำลังจะจู่โจมอีกครั้ง เขาก็ได้ยินเสียงกราวก้องลึกในน้ำคล้ายกับเสียงกลอง ระลอกคลื่นเองก็ก่อตัวขึ้นบนผิวน้ำทะเล

เมื่ออสูรพวกนั้นที่แต่เดิมกำลังโจมตีเฉินผิงได้ยินเสียงเข้า พวกมันก็รีบหันหลังแล้วแหวกว่ายกลับไปในทิศทางเดียวโดยทิ้งเฉินผิงเอาไว้ข้างหลัง

ฝ่ายหลังรู้สึกสับสนโดยสิ้นเชิง หรือว่าสัตว์อสูรพวกนี้จะถูกใครบางคนควบคุมเอาไว้?

ตุ้บ!

“หูหม่าซือ ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้เล่า?” เฉินผิงถามด้วยความสับสน

แต่หูหม่าซือกลับไม่พูดอะไร เขาเอาแต่ขยิบตาส่งสัญญาณให้เฉินผิง

ฝ่ายหลังมองไปตามทางที่หูหม่าซือบอก เพียงเพื่อที่จะสังเกตเห็นชายชราที่มีศีรษะเต็มไปด้วยผมสีดอกเลากำลังนั่งตกปลาอยู่บนหินห้อนใหญ่

“ฉันแค่อยากจะจับปลาสักหน่อย แต่กลับโดนจับมาแทนเสียได้” ชายชราเอ่ยขึ้นช้าๆ พลางหันหลังให้เฉินผิงกับพรรคพวกของเขา

ตอนนั้นเองที่เฉินผิงตระหนักได้ว่าเขาถูกชายชราจับตัวมาจริงๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ร่างกายของฉันถึงอยู่นอกเหนือการควบคุม

“ผู้อาวุโส ผมขอทราบได้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหนกัน? พวกเราบังเอิญผ่านทางมาและไม่ได้ตั้งใจรบกวนความสงบของคุณเลย” เฉินผิงเดินไปข้างหน้าอีกสองสามก้าวแล้วอธิบายกับชายชราด้วยตนเอง

เฉินผิงไม่อาจสัมผัสได้ถึงความปั่นป่วนของพลังที่มีต้นกำเนิดมาจากชายชราแม้แต่น้อย ถ้าหากเขาเป็นแค่คนธรรมดาสามัญ เขาจะจับตัวฉันออกมาจากทะเลได้ยังไงกัน?