หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2249

ดังนั้นเฉินผิงจึงแน่ใจว่าชายชราจะต้องเป็นยอดฝีมือแน่ๆ ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงแม้แต่เขาก็ยังตรวจไม่พบรัศมีพลังเลย

“แกแค่บังเอิญผ่านทางมา แต่กลับฆ่าสัตว์อสูรของฉันไปสองตัว แกควรจะรู้ว่าฉันเลี้ยงอสูรพวกนี้เอาไว้เป็นอาหาร ในเมื่อแกฆ่าสัตว์อสูรของฉันไป ฉันก็คงต้องกินแกแทนเสียแล้วล่ะ แกเริ่มก่อไฟแล้วตัดสินใจเอาเองก็แล้วกันว่าจะย่างใครก่อนดี” ชายชราเอ่ยขึ้นโดยไม่เหลียวหลัง

เมื่อได้ยินชายชราบอกว่าอยากจะกินพวกเขา เฉินผิงก็ขมวดคิ้ว ในขณะเดียวกันชิงเอ๋อร์ก็หน้าตาไร้สีเลือด เขารู้ว่าพวกตนคงเจอสัตว์ประหลาดเฒ่าในตำนานเข้าแล้ว

“ผู้อาวุโส ผมไม่ได้เจตนาจะฆ่าสัตว์อสูรของคุณเลย ผมชดใช้ให้คุณก็ได้ ผมจะมอบเงินทองหรือไม่ก็สิ่งของตามแต่คุณจะพอใจ พวกเราสองสามคนเป็นเพื่อนกันและพวกเราก็จะไม่ทิ้งใครเอาไว้ข้างหลังแน่” เฉินผิงจะไม่ยอมให้พรรคพวกของเขาคนใดคนหนึ่งต้องถูกสังเวยและถูกชายชรากิน

“ในเมื่อพวกแกยึดมั่นต่อกันมากขนาดนั้น งั้นก็จะไม่มีใครได้ออกไปทั้งนั้นแหละ ห้าคนก็น่าจะพอให้ฉันกินไปได้สักสองสามวัน” ชายชราตอบอย่างช้าๆ

เมื่อสัมผัสได้ถึงความหัวรั้นของชายชรา เฉินผิงก็ขมวดคิ้วแล้วเจตจำนงสังหารก็วูบผ่านดวงตาของเขาไป

“ผู้อาวุโส ผมสามารถชดใช้เรื่องที่ฆ่าสัตว์อสูรของคุณ แต่ถ้าหากคุณยังยืนกรานที่จะทำต่อไปก็อย่าโทษที่ผมโหดเหี้ยมก็แล้วกัน!” น้ำเสียงของเฉินผิงชักจะเริ่มเยียบเย็น

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ถึงแม้ว่าฉันจะแก่มากแล้ว แต่ฉันก็ชอบชีวิตที่เต็มไปด้วยความท้าทายนะ พวกแกไม่จำเป็นต้องออมมือหรอก!”