เฉินผิงส่งเสียงร้องตะโกน ทันใดนั้นกระบี่พิฆาตมังกรในมือก็ปะทุด้วยแสงสว่างพร่างพราย จากนั้นพลังมังกรก็วนเวียนบนกระบี่ไม่หยุดหย่อน
“ฉัวะ!”
เขาเหวี่ยงกระบี่ใส่หลังเต่าตัวหนึ่งอย่างแรง กระดองเต่าแข็งๆ เปล่งแสงสว่างขึ้นมาวูบหนึ่ง จากนั้นเฉินผิงก็เห็นกระบี่พิฆาตมังกรเพียงแค่ทิ้งรอยสีขาวจางๆ บนผิวกระดอง
โฮก!
เมื่อเฉินผิงสะบั้นกระบี่พิฆาตมังกรใส่หลังเต่า สัตว์อสูรอีกตัวก็พุ่งเข้าใส่เฉินผิงพยายามที่จะใช้เขี้ยวที่ชวนสันหลังเย็นวาบกัดเขา
เมื่อปลุกกระตุ้นร่างเกราะทองคำ ร่างของเฉินผิงก็เปล่งแสงสีทอง ทันใดนั้นเกล็ดสีทองส่องประกายก็ปกคลุมไปทั่วทั้งร่าง
ในยามนั้นเอง เฉินผิงดูเหมือนมังกรทองตนหนึ่ง เมื่อสัตว์อสูรเห็นรูปลักษณ์ของเขา มันก็ตะลึงงันและไม่กล้าเข้าใกล้เขาอีก
ฉวยโอกาสตอนที่สัตว์อสูรตะลึงงัน เขาก็ผสานเข้ากับกระบี่พิฆาตและฟาดฟันใส่มัน
พลังมังกรอันไร้ขีดจำกัดท่วมท้นเฉินผิงแล้วเปลี่ยนเขาให้เป็นกระบี่คมกริบพลางเสียบเข้าไปในตัวสัตว์อสูร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...