เฉินผิงแน่ใจว่าความเร็วของของชายชราไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้จู่ๆ เขาก็ปรากฏตัวขึ้นมา เห็นได้ชัดเลยว่าเขามีความสามารถในการเคลื่อนย้ายวัตถุที่อยู่ตรงหน้าเฉินผิงภายในเสี้ยววินาที เขาเชื่อว่าชายชราได้แสดงคาถาย้ายมิติและรู้สึกทึ่งเพราะการลงมืออันไร้ที่ติของอีกฝ่าย ความกังวลใจที่คืบคลานเข้ามาทำให้เฉินผิงรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเรื่อยๆ
ชายชราเหลือบมองเฉินผิงก่อนที่จะยกมือขึ้น ทันใดนั้นเฉินผิงก็ควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้และเริ่มลอยอยู่กลางอากาศ เขาสิ้นไร้พลังที่จะตอบโต้มากเกินไป!
ในขณะนั้นเฉินผิงยังสงสัยเรื่องขอบเขตพลังของชายชรา
“ช่างเป็นร่างกายที่แสนวิเศษ ฉันอยากจะลิ้มรสเนื้อหนังของแกดูซิว่ารสชาติจะอร่อยสักขนาดไหนกัน” ชายชราแสยะยิ้ม
เฉินผิงพยายามสูดลมหายใจเพราะเริ่มหายใจไม่ออก เขาพยายามที่จะดิ้นให้หลุดจากพันธนาการล่องหน!
แต่ขณะที่เขากำลังดิ้นรนอยู่นั้น ชายชราก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นรอยยิ้มบนใบหน้าก็เลือนหายไป เขาจ้องมองมาที่ประกาศิตมังกรฟ้าในมือของเฉินผิง
เฉินผิงชำเลืองมองสีหน้าของเขาก่อนจะหันเหความสนใจไปหาประกาศิตมังกรฟ้า เขาถึงกับผงะกับท่าทีตอบสนองของชายชรา หรือว่าเขาจะเป็นคนของตำหนักมังกรฟ้า?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...