หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2252

“เตี้ยนจู่ ตอนนี่พลังฝึกบำเพ็ญฌานของคุณอยู่ระดับไหนแล้วงั้นเหรอ? คุณมั่นใจว่าจะรับมือกับตระกูลในอาณาจักรลี้ลับพวกนั้นได้ใช่ไหม?” เฉินผิงอยากจะประเมินกำลังความสามารถของเตี้ยนจู่ อย่างไรเสียระหว่างที่ปะทะกันเมื่อก่อนหน้านี้ ชายชราก็ทำให้เขาสิ้นไร้พลังมาแล้ว

เนื่องจากมีคนกำลังตามล่าเขาอยู่ เฉินผิงจึงแค่อยากจะกำจัดคนออกจากอาณาจักรลี้ลับ

“เจ้าตำหนัก ตอนนี้ผมอยู่ระดับราชันยุทธ์ขั้นที่แปด ขอเพียงตระกูลจากอาณาจักรลี้ลับพวกนั้นไม่ผนึกกำลังกัน การกำจัดพวกมันก็ไม่ต่างอะไรกับการเดินเล่นในสวนสาธารณะ และถ้าพวกมันกล้าข้ามทะเลมาล่ะก็ต่อให้พวกมันร่วมมือกัน ผมก็สามารถจัดการพวกมันได้อย่างง่ายดายเลยเชียวล่ะ” เตี้ยนจู่บอกกับเฉินผิง

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้นก็ตกตะลึง ดังนั้นเขาจึงอยู่ระดับราชันยุทธ์ขั้นที่แปด มิน่าล่ะฉันถึงได้รู้สึกสิ้นไร้พลังเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา

ในฐานที่อยู่ระดับเทพยุทธ์ เฉินผิงตระหนักได้ถึงความแตกต่างทางด้านพลังระหว่างตัวเขาเองกับเตี้ยนจู่ ในขณะที่เขาน่าจะสามารถเผชิญหน้ากับผู้ที่เพิ่งจะบรรลุถึงระดับราชันยุทธ์ เขารู้ว่าตนเองไม่ใช่คู่ประมือของยอดฝีมือผู้เยี่ยมยุทธ์ในระดับนั้นเลย ต้องขอบคุณพระเจ้าที่เตี้ยนจู่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของฉัน มิฉะนั้นล่ะก็ตอนนี้ฉันคงตายไปแล้วล่ะ!

“ถ้าหากเป็นเช่นนั้น ต่อให้ท้ายที่สุดคุณกลายเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญพลังจิต ก็หมายความว่าคุณสามารถฝึกบำเพ็ญฌานโดยใช้พลังวิญญาณกับทรัพยากรที่อยู่ภายในจุดชีพจรตันเถียนของตัวเองงั้นเหรอ?” เฉินผิงไต่ถาม

เตี้ยนจู่กลับส่ายหน้า “เจ้าตำหนัก ตัวท่านอาจจะไม่ทราบ แต่การเป็นผู้บำเพ็ญพลังจิตใช่ว่าจะพึ่งพาอาศัยแต่ผลิตผลของพลังวิญญาณในร่างกายของเราได้ ผู้ฝึกยุทธ์บางคนอาจจะให้ความสนใจกับการฝึกฝนร่างกาย ขณะที่บางคนให้ความสนใจกับการฝึกลมหายใจ คนพวกนั้นมีความสามารถพิเศษจึงสามารถไล่ตามทั้งสองวิถีทางได้พร้อมๆ กัน! รัศมีพลังที่ผู้ฝึกฝนร่างกายพวกนั้นเปล่งออกมาเรียกกันว่าพลังลมปราณซึ่งไหลเวียนผ่านกล้ามเนื้อและข้อต่อ พูดกันง่ายๆ ก็คือแสดงให้เห็นถึงพลังโดยรวม ในทางกลับกัน การฝึกลมหายใจนั้น พวกเราจะกระตุ้นจุดชีพจรตันเถียนและเก็บพลังวิญญาณเอาไว้ในนั้น เมื่อยามที่จำเป็นพวกเราก็จะสามารถรวบรวมและปลดปล่อยพลังวิญญาณที่เก็บเอาไว้ได้ เพื่อให้เปรียบเทียบได้ชัดเจนยิ่งขึ้น ให้นึกว่าการฝึกลมหายใจและการฝึกฝนร่างกายเป็นรูปแบบของวรยุทธ์ที่แตกต่างกัน เนื่องจากผู้บำเพ็ญพลังจิตและผู้ฝึกยุทธ์ต่างไล่ตามวิถีทางของตนเองตามลำดับ ขณะที่วิธีการของพวกเขาอาจจะแตกต่างกันไป ทว่าความปรารถนาสูงสุดของพวกเขาก็คือเพื่อให้บรรลุเป็นเซียน กล่าวอีกนัยหนึ่งผมยังรุดหน้าสู่ขั้นถัดไปหรือกลายเป็นเซียนโดยไม่ต้องพึ่งพาอาศัยพลังวิญญาณที่อยู่รอบตัวพวกเราก็ได้ เจ้าตำหนัก ผมไม่แน่ใขว่าท่านจะเข้าใจสิ่งที่ผมกำลังพยายามอธิบายมาถึงตรงนี้สักแค่ไหน”

เมื่อได้ยินคำอธิบายของเตี้ยนจู่ เฉินผิงรู้สึกว่าตนเองสามารถเข้าใจเหตุผลถึงระดับหนึ่ง แต่ก็ยังไม่เข้าใจเสียทั้งหมด

หลังจากเห็นสีหน้าของเฉินผิง เตี้ยนจู่ก็ผุดยิ้มจางๆ “เจ้าตำหนัก ผมจะลองอธิบายให้ฟังอีกครั้งก็แล้วกัน แม้แต่ในสถานการณ์ที่โลกปราศจากพลังวิญญาณหรือทรัพยากรหมดสิ้น ผมก็มีความสามารถที่จะฝึกบำเพ็ญฌานและพยายามที่จะบรรลุเป็นเซียนต่อไป”

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้นก็ตระหนักได้ทันที นี่หมายความว่าผู้ฝึกยุทธ์ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงวิถีแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานเพื่อให้เลื่อนระดับขั้นพลังฝึกฝนได้สำเร็จ พวกเขายังสามารถฝึกบำเพ็ญฌานตามพลังวิญญาณที่ปรากฎอยู่ในโลกได้อีกด้วย ถ้าใครอยู่ในสถานที่ที่เต็มไปด้วยพลังวิญญาณ คนผู้นั้นก็จะสามารถใช้พลังวิญญาณจากสิ่งรอบข้าง แต่เมื่อพิจารณาถึงความขาดแคลนพลังวิญญาณในโลกทุกวันนี้ ดูเหมือนว่าวิธีการฝึกบำเพ็ญฌานของเตี้ยนจู่จะเหมาะสมกว่า

หูหม่าซือและคนอื่นๆ รีบเข้ามาหา เพราะคาดว่าเฉินผิงกับเตี้ยนจู่ตกอยู่ท่ามกลางการต่อสู้อันดุเดือด พวกเขาต่างประหลาดใจที่พบว่าทั้งสองคนมัวแต่ยืนคุยกันอย่างใจเย็น

“เฮ้ พวกคุณมานี่สิ นี่คือเตี้ยนจู่ ก่อนหน้านี้พวกเราต่อสู้กันไปบ้างก็เลยรู้จักกันเล็กน้อยแล้ว” เฉินผิงรีบอธิบายให้หูหม่าซือและคนอื่นๆ ฟังเพื่อหลีกเลี่ยงมิให้เกิดความเข้าใจผิด

“ผมขอโทษอย่างสุดซึ้งต่อความผิดใดๆ ก็ตามที่ได้ก่อไว้เมื่อก่อนหน้านี้ด้วย ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วยเถอะครับ” เตี้ยนจู่ขอโทษหูหม่าซือและคนอื่นๆ ทันที

การที่ยอดฝีมือผู้เยี่ยมยุทธ์อย่างเตี้ยนจู่ขอโทษพวกเขาทำให้พวกเขาสับสนงุนงงไปชั่วขณะ