หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2264

เมื่อเห็นว่าชายทั้งสองคนกำลังจะเริ่มต่อสู้กัน เจียงหวูหยาก็รีบลุกขึ้นแล้วเอ่ยวาจาประนีประนอม “เอาล่ะพอได้แล้ว ในเมื่อไม่มีใครเห็นด้วยกับเรื่องนั้น งั้นก็มาหารือกันต่อเถอะ ตอนนี้คุณเฉินมีพลังระดับผู้แบ่งวิญญาณขั้นสาม ฉะนั้นเขาจึงมีสิทธิ์เข้าสู่สนามประลอง แต่พวกเราก็ไม่ควรจะคาดหวังอะไรจากเขาให้มากเกินไปนัก เขาเพียงต้องชนะสามครั้งรวด อย่างไรเสียผู้ชนะสูงสุดก็จะขึ้นอยู่กับจำนวนครั้งที่เอาชนะอาณาจักรลับได้ ถ้าหากคุณเฉินสามารถเอาชนะได้สามครั้งรวด เช่นนั้นก็น่าจะทำให้พวกเราสามารถเลื่อนขึ้นสู่สามอันดับแรกได้” อย่างไรเสียก็มีเพียงตำแหน่งในจำนวนจำกัดในการประชุม ถ้าหากเฉินผิงเข้าร่วมแต่ไม่ต่อสู้ในสนามประลองก็คงต้องพ่ายแพ้ให้แก่ประตูอัคคีเสียแล้วล่ะ

จินหลี่ฟู่ผงกศีรษะ “เอาล่ะ งั้นพวกเราก็มาทำอย่างที่คุณเจียงแนะนำเถอะ แต่ถ้าหากเฉินผิงไม่สามารถเอาชนะทั้งสามรอบได้ ตระกูลเก๋อก็ต้องชดเชยทรัพยากรที่พวกเราต้องสูญเสียไป!”

เก๋อชางเซิงไม่กล้าตัดสินใจอย่างเลินเล่อ ดังนั้นเขาจึงหันไปทางเฉินผิงแล้วฝ่ายหลังก็ผงกศีรษะ

เก๋อชางเซิงตอบตกลง “เอาล่ะ งั้นก็ตกลงตามนั้น”

เมื่อพูดจบ จินหลี่ฟู่ก็ออกไปพร้อมลูกชายของตนเอง

เฉาฝูเองก็ทิ้งเจียงหวูหยากับเก๋อชางเซิงเอาไว้ข้างหลังเพื่อให้คอยอยู่เป็นเพื่อนเฉินผิง

“คุณเจียง การชุมนุมอาณาจักรลับมีกฎอะไรงั้นเหรอครับ? ยิ่งไปกว่านั้น ผู้แข่งขันที่เข้าร่วมในสนามประลองคาดหวังให้ผมมีพลังอยู่ในระดับไหน?” เฉินผิงถาม ขณะที่พลังของฉันเพิ่มสูงขึ้นอย่างพุ่งพรวด ฉันยังไม่มีเงื่อนงำเกี่ยวกับอาณาจักรลับเลย ดังนั้นฉันจึงไม่รู้ว่าคู่ต่อสู้ของตัวเองน่าจะแข็งแกร่งสักเพียงใด ในเมื่อฉันยอมรับเงื่อนไขแล้ว เกิดพ่ายแพ้ขึ้นมาก็คงขายหน้าแย่ ฉะนั้นฉันต้องล่วงรู้ถึงความไปได้ในการแข่งขันที่จวนจะมาถึงให้ได้มากที่สุด

“คุณเฉิน ผมจะเรียกศิษย์มาตอบคำถามของคุณ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่แข็งแกร่งนัก แต่เขาก็ทราบหลายๆ เรื่องเกี่ยวกับอาณาจักรลับ” เจียงหวูหยาสัมผัสอากาศก่อให้เกิดแสงสีทองสว่างขึ้นมาวูบหนึ่ง

เมื่อเฉินผิงเห็นเช่นนั้นก็คิดว่า ช่างเป็นวิธีสื่อสารที่น่าสนใจ ฉันล่ะประหลาดใจเสียจริงเชียว ต่อให้ฉันจะค่อนข้างแน่ใจว่านี่เป็นแค่บางอย่างที่คล้ายกับคาถา

ชั่วครู่ให้หลัง ก็มีชายผอมแห้งรูปร่างสูงหนึ่งร้อยห้าสิบเซนติเมตรเข้ามายืนอยู่ในห้องตรงหน้าเจียงหวูหยา“เจ้าสำนัก มีอะไรหรือเปล่าครับ?”

“เจ้าลิง นี่คือคุณเฉิน เขามาจากโลกมนุษย์จึงยังไม่ค่อยทราบอะไรเกี่ยวกับอาณาจักรลับมากนัก จงตอบคำถามอะไรก็ช่างที่เขาถามมาให้ละเอียด ยิ่งไปกว่านั้นจำเอาไว้ว่าต้องปฏิบัติกับเขาอย่างสุภาพและพาเขาเดินชมสถานที่ให้ทั่วด้วยล่ะ” เจียงหวูหยาสั่งการ

ขณะที่พวกเขาสองคนมาถึงทางเข้า เก๋อหยู่หานก็เข้ามาขวางพวกเขาไว้แล้วพูดว่า “ลิงน้อย ฉันจะเข้าร่วมกับพวกคุณสองคนด้วย!”

ดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับโหวเจิ้น

“คุณหนูเก๋อ มันก็แค่ทะเลทรายด้านนอกเอง ใช่ว่าคุณจะไม่เคยเห็นมาก่อนสักหน่อย ผมคิดว่าคุณอยู่ในบ้านจะดีกว่านะ” โหวเจิ้นตอบ

“เอาล่ะ เป็นเพราะฉันอยากเห็นว่าคุณจะรอบรู้มากขนาดไหน พอนึกถึงเรื่องที่หลายๆ คนบอกว่าคุณล่วงรู้ทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับอาณาจักรลับ” เก๋อหยู่หานยิ้มกว้าง

โหวเจิ้นไม่มีทางเลือกนอกจากพาเธอไปด้วย