หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2265

“คุณเฉินครับ คุณอยากรู้อะไรก็ถามมาได้เลย เรื่องของแปดมหาอาณาจักรลับไม่มีเรื่องไหนที่ผมไม่รู้หรอก!” เมื่อยามที่ก้าวออกมาจากเขตตระกูลเก๋อ โหวเจิ้นก็เอ่ยขึ้นด้วยความมั่นใจ

“พี่โหว ภายในการชุมนุมอาณาจักรลับมีกฎว่ายังไงเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้น ยอดฝีมือในอาณาจักรลับแข็งแกร่งมากขนาดไหนหรือครับ?” เฉินผิงเอ่ยถาม

“คุณเฉินครับ ไม่จำเป็นต้องเป็นทางการกับผมขนาดนั้นก็ได้ แค่เรียกผมว่าเจ้าลิงก็พอ” โหวเจิ้นฉีกยิ้ม “นับตั้งแต่จัดการชุมนุมอาณาจักรลับครั้งล่าสุดเมื่อหลายปีก่อน ผมเชื่อว่าการจัดงานชุมนุมอาณาจักรลับที่ใกล้เข้ามาต้องเกี่ยวข้องกับการฟื้นพลังวิญญาณในโลกมนุษย์เป็นแน่

“กฎการชุมนุมอาณาจักรลับก็ช่างแสนง่ายดาย อาณาจักรลับแต่ละแห่งจะส่งศิษย์รุ่นเยาว์สิบคนเข้าร่วมการประลอง น่าจะมีสนามประลองสิบแห่งและทุกคนก็จะผลัดกันประลอง ถ้ามีใครพ่ายแพ้ พวกเขาก็สามารถเลือกที่จะประลองในสนามประลองอีกแห่งหนึ่งได้ ส่วนผู้ชนะพวกเขาก็จะครองสนามประลองพิเศษแห่งนั้น แต่ถ้าหากมีใครเอาชนะได้สามครั้งในรวดเดียว พวกเขาก็จะถูกตัดสิทธิ์

“ในทางกลับกัน ถ้ามีใครสามารถครองสนามประลองเอาไว้ได้จนกระทั่งการประลองสิ้นสุดลง นามของพวกเขาก็จะถูกจารึกเอาไว้บนระดับเกียรติยศยอดมงกุฎ มีเพียงอัจฉริยบุคคลที่มีความสามารถเพียงพอเท่านั้นที่จะได้รับตำแหน่งในการจัดอันดับ ตอนนี้มีนามอยู่บนนั้นเพียงห้ารายชื่อ โดยผลการประลองจะขึ้นอยู่กับเหล่าศิษย์ของอาณาจักรลับในแต่ละแห่ง อาณาจักรลับห่างไหนที่คว้าชัยได้มากที่สุดก็จะเป็นผู้ชนะ ในตอนท้ายห้าตระกูลที่พ่ายแพ้จะต้องมอบทรัพยากรของตนเองให้แก่สามอันดับแรก แต่ผมก็ไม่ทราบว่ายอดฝีมือจากอาณาจักรลับแห่งอื่นๆ จะแข็งแกร่งกันขนาดไหนหรอกนะ ถึงกระนั้นผมก็เคยได้ยินมาว่าผู้ที่ครองอันดับหนึ่งในระดับเกียรติยศยอดมงกุฎคือเหยาเซิ่งฮุย ผมคิดว่าเขาอยู่ระดับผู้แบ่งวิญญาณขั้นสูงสุด”

คำอธิบายของเขาละเอียดมากทีเดียวเพราะเขาเกรงว่าเฉินผิงจะไม่เข้าใจ

“ระดับผู้แบ่งวิญญาณขั้นสูงสุดงั้นเหรอ?” เฉินผิงตะลึงงันอยู่บ้าง จากมุมมองของผู้ฝึกยุทธ์ ระดับผู้แบ่งวิญญาณขั้นสูงสุดเทียบเท่าได้กับระดับเทพยุทธ์ขั้นสูงสุด ต่อให้ฉันอยู่แค่ระดับผู้แบ่งวิญญาณขั้นสามเท่านั้น แต่ฉันก็เชื่อมั่นว่าตัวเองสามารถเอาชนะระดับเทพยุทธ์ขั้นสูงสุดได้ ถ้าหากผู้แกร่งกล้าที่สุดบนระดับเกียรติยศยอดมงกุฎมีพลังเพียงเท่านั้น งั้นฉันก็คิดว่าการประลองคงจะง่ายกว่าที่คิด! ดูเหมือนว่าระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานของผู้คนในอาณาจักรลับจะไม่ได้สูงส่งขนาดนั้น

แต่เขาไม่รู้ว่าเฉินผิงไม่รู้สึกตื่นเต้นจริงๆ มิหนำซ้ำยังไม่หวาดกลัวเลยสักนิด

ขณะที่ทั้งสามคนพูดคุยกันและเดินทอดน่องไปข้างหน้า เฉินผิงก็จ้องมองไปที่ทะเลทรายแล้วพูดว่า “พวกคุณฝึกบำเพ็ญฌานกันยังไงเหรอ? ผมสงสัยว่าประตูอัคคีเต็มไปด้วยทรัพยากร พอนึกดูแล้วหากขาดแคลนไปจะเป็นยังไงเล่า พวกคุณเพียงแค่ซึมซับพลังวิญญาณในสภาพแวดล้อมแล้วค่อยๆ ฝึกบำเพ็ญฌานงั้นเหรอ?”

“คุณอาจจะไม่ทราบเรื่องนี้ แต่ทั่วทั้งอาณาจักรลับไม่มีทรัพยากรมากนักหรอก มิฉะนั้นพวกเขาก็คงไม่ต้องบ่มเพาะตระกูลตัวแทนในโลกมนุษย์หรอก นอกเหนือไปจากรอคอยการฟื้นพลังวิญญาณ ตระกูลตัวแทนเหล่านี้ก็จะเก็บรวบรวมทรัพยากรแล้วส่งพวกมันให้แก่อาณาจักรลับของตนเองตามลำดับ แต่ถึงกระนั้นหลังจากความเสียหายของการฟื้นพลังวิญญาณ อาณาจักรลับแห่งสัตว์อสูรที่ถูกผนึกก็อาจจะเปิดขึ้นอีกครั้งก็เป็นได้” โหวเจิ้นทอดถอนใจ