“อาณาจักรลับแห่งสัตว์อสูร?” เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจ ทำไมเหล่าสัตว์อสูรเองก็มีอาณาจักรลับด้วยล่ะ?
“ฉันรู้เรื่องนี้!” เก๋อหยู่หานรีบบอก “นานมาแล้วอาณาจักรลับแห่งสัตว์อสูรเคยเป็นสถานที่แปดมหาอาณาจักรลับใช้รวบรวมทรัพยากรของตนเอง ไม่ว่าใครก็ตามจากแปดมหาอาณาจักรลับสามารถฆ่าสัตว์อสูรตัวใดก็ได้ที่พวกเขาต้องการ ณ ที่แห่งนั้น แต่เนื่องจากการฟื้นพลังวิญญาณใกล้มาถึงแล้ว เหล่าสมาชิกจากทุกอาณาจักรลับจึงแทบไม่ได้มาเยือนอีกต่อไปเพื่อถนอมรักษาพละกำลังของตนเอง ดังนั้นทางเข้าสู่อาณาจักรลับแห่งสัตว์อสูรจึงถูกผนึกเอาไว้ ฉันได้ยินมาว่าเร็วๆ มันจะเปิดขึ้นอีกครั้ง ถึงฉันจะไม่แน่ใจว่าสถานการณ์ภายในเป็นยังบ้างก็เถอะ ฉันพนันได้เลยว่าหลังจากผ่านไปหลายปีขนาดนั้น เหล่าสัตว์อสูรพวกนั้นก็คงจะโตขึ้นมากแล้ว! สองวันที่ผ่านมานี้ ฉันอยากไปเยือนสถานที่แห่งนั้น แต่พ่อกลับห้ามฉันเอาไว้...”
ขณะที่เฉินผิงฟังอยู่เงียบๆ เขาก็รู้สึกตกใจที่ได้รู้ว่ามีอาณาจักรลับแห่งสัตว์อสูรที่แปดมหาอาณาจักรลับสามารถล่าสังหารได้
ดูเหมือนว่าจะเป็นสนามล่าสัตว์ที่สร้างขึ้นมาเป็นพิเศษเพื่อราชวงศ์อย่างไรอย่างนั้นเลย ยิ่งนึกถึงเรื่องนั้น เขาก็ยิ่งรู้สึกประทับใจในตัวผู้ที่สร้างแปดมหาอาณาจักรลับ เพราะอาณาจักรลับดูไม่เหมือนสถานที่หลบภัย แต่ฉันก็อยากรู้ว่าอาณาจักรลับที่เต็มไปด้วยเหล่าสัตว์อสูรเช่นนี้มีหน้าตาเป็นยังไงบ้าง คงจะเป็นที่จับตามองไม่น้อยเลยทีเดียว
ดังนั้นเฉินผิงจึงเอ่ยถามขึ้นว่า “เจ้าลิง อาณาจักรลับแห่งสัตว์อสูรอยู่ที่ไหนงั้นเหรอ? ช่วยพาผมไปดูทีได้ไหมครับ?”
“เรื่องนี้...” โหวเจิ้นขมวดคิ้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...