เข้าสู่ระบบผ่าน

หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2267

“เอาล่ะครับ ผมเข้าใจแล้ว” เฉินผิงเริ่มเดินมาตรงเชิงเขา

เงาร่างสีดำกระโจนตัวจากพุ่มไม้เข้ามาหาเฉินผิงโดยไร้ซึ่งสัญญาณเตือนล่วงหน้า

ขณะที่เขากำลังจะออกกระบวนท่า โหวเจิ้นก็ขว้างมีดสั้นไปทางเงาร่างสีดำไปปักต้นไม้ที่อยู่ใกล้ๆ

จากนั้นเฉินผิงก็เห็นว่าเงาร่างสีดำคือตัวตุ่นขนาดเท่าหมาป่า

“คุณเฉินครับ ผมล่ะเกลียดเจ้าตัวตุ่นพวกนี้ที่สุดเลย ทั่วทั้งเทือกเขาสัตว์อสูรมีสัตว์พวกนี้ไต่อยู่เต็มไปหมดเลย แม้ว่าพวกมันจะไม่แข็งแกร่งอะไรนัก แต่พวกมันก็ชอบซุ่มโจมตีใส่คน นอกเหนือไปจากนั้น แก่นอสูรของตัวตุ่นพวกนี้ก็แทบจะไร้ค่า ดังนั้นจึงมีน้อยคนนักที่จะต้องการพวกมัน ผมหวังว่าพวกเราคงไม่ต้องเจอพวกมันอีกกลุ่มเพราะพวกมันน่าขยะแขยงชะมัดเลย” แววรังเกียจและสะอิดสะเอียนของโหวเจิ้นที่มีต่อตัวตุ่นพวกนั้นช่างเด่นชัด

เฉินผิงยิ้มให้ ดูเหมือนไม่ว่าสัตว์จำพวกหนูจะอยู่ที่ไหนก็เป็นที่เกลียดชังอยู่เสมอ

ทั้งสามคนยังคงเดินทางต่อไป ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงการต่อสู้จากละแวกข้างเคียง พวกเขาจึงรีบมุ่งหน้าไปยังแหล่งที่มาของเสียง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร