หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2268

ขณะที่พวกเขาเสี่ยงเดินลึกเข้าไปในเทือกเขา เฉินผิงก็ขมวดคิ้วเพราะตนสัมผัสได้ถึงรัศมีพลังอันแกร่งกล้าจากสิ่งรอบข้าง

หลังจากเดินไปได้สักพัก จินหยวนก็ยกมือขึ้นทันทีเพื่อขวางไม่ให้คนอื่นๆ เดินต่อไป

จากนั้นเขาก็เหลือบมองไปที่ลิ่วล้อคนหนึ่ง ลิ่วล้อคนนั้นผงกศีรษะพลางกระโจนตัวขึ้นกลางอากาศอย่างรวดเร็วแล้วเคลื่อนผ่านยอดไม้ไป

ไม่นานลิ่วล้อคนนั้นก็กลับมารายงาน “คุณชายครับ ข้างหน้าของพวกเรามีคนนับสิบคน ผมคิดว่าพวกมันมาจากอาณาจักรลับแห่งอื่นๆ ผมไม่กล้าเข้าใกล้พวกมันให้มากเกินไปนัก ดังนั้นผมจึงเห็นหน้าของพวกมันได้ไม่ชัด”

“พวกเราจะเดินอ้อมไปเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เจอกับพวกมัน” จินหยวนชอบหลีกเลี่ยงข้อขัดแย้งกับคนจากอาณาจักรลับแห่งอื่นๆ ในเมื่อพวกเรายังได้แก่นอสูรไม่มากพอก็ไม่คุ้มที่จะเข้าร่วมการต่อสู้กับพวกมัน

“ผมคิดว่าสายเกินกว่าจะพูดแบบนั้นแล้ว” เฉินผิงกล่าว

จินหยวนตะลึงงันก่อนที่รัศมีพลังนับสิบจะโอบล้อมพวกเขาไว้

เหล่านักรบที่คาดไม่ถึงสร้างความประหลาดใจให้แก่เฉินผิงเพราะเขารู้ว่าใครเป็นหัวหน้าของพวกมัน เป็นหลิวฉางคนที่เฉินผิงเคยพบทีเกาะเผิงไหล

หลิวฉางรู้สึกประหลาดใจพอๆ กันที่ได้พบเฉินผิง นี่คือเขตทรัพยากรที่มีแต่คนจากแปดมหาอาณาจักรลับที่สามารถเข้ามาได้ เช่นนั้นเหตุใดเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้เล่า? เขาไม่ใช่คนจากโลกมนุษย์หรอกหรือ?

จินหยวนโบกมือให้หลิวฉางและทักทายอย่างสุภาพ “เอาล่ะ เอาล่ะ ผมไม่คาดคิดเลยว่าจะได้พบคุณหลิวจากปราสาทจันทร์เสี้ยวที่นี่ ไม่นานหลังจากทางเข้าสู่อาณาจักรลับแห่งสัตว์อสูรเปิดออก ก็นึกขึ้นได้ว่าคุณฆ่าสัตว์อสูรไปแล้ว”

“คุณเองก็ทำเหมือนกันไม่ใช่เหรอครับ คุณเจียง?” หลิวฉางยิ้มเยาะ

“ผมเพิ่งจะมาถึงก็เลยยังไม่เจอสัตว์อสูรเลย คุณล่ะครับ?”

หลิวฉางส่ายหน้า “ผมก็เหมือนกัน ผมยังไม่ได้แก่นอสูรสักอันเลย”

เฉินผิงพินิจพิเคราะห์หลิวฉางอยู่ชั่วครู่ เขาแข็งแกร่งขึ้นมากเมื่อเทียบกับครั้งล่าสุดที่พวกเราพบกันบนกาะเผิงไหล พลังชีวิตของเขาให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป ดูเหมือนกฎแห่งธรรมชาติยังคงถูกกดข่มอยู่ในโลกมนุษย์อย่างหนักหน่วง

“ผมก็รู้สึกเหมือนกันครับ” เฉินผิงยิ้มกว้าง

เมื่อเห็นการโต้ตอบดังกล่าว โหวเจิ้นก็รู้สึกสับสน “คุณเฉินครับ คุณรู้จักคุณหลิด้วยเหรอครับ?”

“ผมเคยเจอเขาครั้งหนึ่งมาก่อนน่ะครับ”

“ผมล่ะสงสัยจริงๆ เชียว คุณเป็นผู้ฝึกยุทธ์พเนจรในโลกมนุษย์แล้วคุณได้รับสิทธิ์เข้ามาในอาณาจักรลับแห่งสัตว์อสูรได้ยังไงกัน?” หลิวฉางไต่ถาม

“เป็นเพราะคุณเฉินเป็นคนของตระกูลเก๋อค่ะ คุณหลิว” เก๋อหยู่หานตอบ

หลิวฉางเหลือบมองเธอพลางยิ้มจางๆ โดยไม่พูดอะไร