หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2270

แต่เสือดูเหมือนว่าจะตัวใหญ่กว่าหมาป่าอัคคี รัศมีพลังที่มันแผ่ออกมาช่างน่าพรั่นพรึงมากเหลือเกิน

“พะ พยัคฆ์อัคคี... ปะ เป็นพยัคฆ์อัคคี!”

เมื่อโหวเจิ้นเห็นสัตว์อสูรเข้าก็ตัวสั่นตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า เขารู้สึกหวาดกลัวมากเสียจนเริ่มพูดตะกุกตะกัก

ยามที่เฉินผิงเห็นท่าทางหวาดกลัวของโหวเจิ้น เขาก็รู้สึกสับสนขึ้นมา ถึงแม้ว่าพยัคฆ์อัคคีจะมีรัศมีพลังอันน่าพรั่นพรึงและทรงพลังโดยไม่ต้องสงสัย แต่พวกเราก็มีมากมายออกขนาดนั้นกับสัตว์ร้ายเพียงแค่ตัวเดียว ไม่มีเหตุผลให้เขาต้องรู้สึกหวาดกลัวขนาดนั้นเลย

“เจ้าลิง ทำไมคุณถึงได้หวาดกลัวมันเสียขนาดนั้นล่ะ? พยัคฆ์ตัวนี้เป็นสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งงั้นเหรอ?” เฉินผิงถามด้วยความสงสัย

“คุณไม่รู้เหรอครับ คุณเฉิน? พยัคฆ์อัคคีตัวนี้เป็นราชาแห่งเหล่าสัตว์อสูร ผมคาดเดาว่าเทือกสัตว์อสูรส่วนนี้คือเขตแดนของพยัคฆ์อัคคีตัวนี้ พยัคฆ์อัคคีตัวหนึ่งอาจจะไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น ขอเพียงพวกเราร่วมมือกันย่อมสามารถเอาชนะมันได้แน่ แต่พยัคฆ์อัคคีสามารถเรียกเหล่าสัตว์อสูรนับร้อยนับพันตัวมาได้ ถ้าหากฝูงสัตว์อสูรพุ่งเข้าใส่พวกเรา ผมเกรงว่าพวกเราคงไม่สามารถรอดชีวิตไปได้น่ะสิครับ” โหวเจิ้นอธิบายให้เฉินผิงฟัง

ในที่สุดเฉินผิงก็เข้าใจถึงสาเหตุที่อยู่เบื้องหลังความหวาดกลัวของโหวเจิ้น ใช่ว่าโหวเจิ้นจะหวาดกลัวพยัคฆ์อัคคี แต่เป็นเหล่าสัตว์อสูรที่มันอาจจะเรียกมาต่างหากล่ะ

เมื่อจินหยวนกับหลิวฉางเห็นพยัคฆ์อัคคี พวกเขาต่างก็มีสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัว