หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2270

แต่เสือดูเหมือนว่าจะตัวใหญ่กว่าหมาป่าอัคคี รัศมีพลังที่มันแผ่ออกมาช่างน่าพรั่นพรึงมากเหลือเกิน

“พะ พยัคฆ์อัคคี... ปะ เป็นพยัคฆ์อัคคี!”

เมื่อโหวเจิ้นเห็นสัตว์อสูรเข้าก็ตัวสั่นตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า เขารู้สึกหวาดกลัวมากเสียจนเริ่มพูดตะกุกตะกัก

ยามที่เฉินผิงเห็นท่าทางหวาดกลัวของโหวเจิ้น เขาก็รู้สึกสับสนขึ้นมา ถึงแม้ว่าพยัคฆ์อัคคีจะมีรัศมีพลังอันน่าพรั่นพรึงและทรงพลังโดยไม่ต้องสงสัย แต่พวกเราก็มีมากมายออกขนาดนั้นกับสัตว์ร้ายเพียงแค่ตัวเดียว ไม่มีเหตุผลให้เขาต้องรู้สึกหวาดกลัวขนาดนั้นเลย

“เจ้าลิง ทำไมคุณถึงได้หวาดกลัวมันเสียขนาดนั้นล่ะ? พยัคฆ์ตัวนี้เป็นสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งงั้นเหรอ?” เฉินผิงถามด้วยความสงสัย

“คุณไม่รู้เหรอครับ คุณเฉิน? พยัคฆ์อัคคีตัวนี้เป็นราชาแห่งเหล่าสัตว์อสูร ผมคาดเดาว่าเทือกสัตว์อสูรส่วนนี้คือเขตแดนของพยัคฆ์อัคคีตัวนี้ พยัคฆ์อัคคีตัวหนึ่งอาจจะไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น ขอเพียงพวกเราร่วมมือกันย่อมสามารถเอาชนะมันได้แน่ แต่พยัคฆ์อัคคีสามารถเรียกเหล่าสัตว์อสูรนับร้อยนับพันตัวมาได้ ถ้าหากฝูงสัตว์อสูรพุ่งเข้าใส่พวกเรา ผมเกรงว่าพวกเราคงไม่สามารถรอดชีวิตไปได้น่ะสิครับ” โหวเจิ้นอธิบายให้เฉินผิงฟัง

ในที่สุดเฉินผิงก็เข้าใจถึงสาเหตุที่อยู่เบื้องหลังความหวาดกลัวของโหวเจิ้น ใช่ว่าโหวเจิ้นจะหวาดกลัวพยัคฆ์อัคคี แต่เป็นเหล่าสัตว์อสูรที่มันอาจจะเรียกมาต่างหากล่ะ

เมื่อจินหยวนกับหลิวฉางเห็นพยัคฆ์อัคคี พวกเขาต่างก็มีสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัว

ทั้งสองคนแลกเปลี่ยนสายตากันก่อนจะร้องตะโกนว่า “ทุกคน บุก! พวกเราต้องฆ่าพยัคฆ์อัคคีตัวนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้! พวกเราอย่าปล่อยให้มันเรียกสัตว์อสูรตัวอื่นๆ มาได้เป็นอันขาด!”

เมื่อพูดจบ จินหยวนกับหลิวฉางก็ลงมือจู่โจมใส่พยัคฆ์อัคคีพร้อมกัน

กลุ่มคนที่พวกเขาแต่ละฝ่ายนำมาด้วยต่างพากันพุ่งใส่พยัคฆ์อัคคี ถ้าหากพวกเขาสังหารพยัคฆ์อัคคีไม่ทันเวลา หากลงเอยด้วยการเรียกสัตว์อสูรตัวอื่นๆ มาก็จะไม่มีโอกาสรอดชีวิตได้

พยัคฆ์อัคคีกู่ร้องคำรามยามเผชิญหน้ากับพลังโจมตีที่ใกล้เข้ามาแล้วอ้าปากที่เปรอะเปื้อนเลือดเพื่อพ่นไฟออกมา เมื่อผนวกเข้ากับรัศมีพลังอันน่าพรั่นพรึงที่ปะทุขึ้นอย่างฉับพลัน จู่ๆ เปลวเพลิงก็พลันลุกท่วมเหล่าศิษย์ของปราสาทจันทร์เสี้ยวแล้วแผดเผาพวกเขาจนกลายเป็นเถ้าธุลี

ขณะที่หลิวฉางใช้ดาบยาวแทงเข้าที่ลำคอของพยัคฆ์อัคคี เขาจึงไม่มีเวลาเฝ้าระวังให้ลูกน้อง

จินหยวนตอบโต้แทบจะพร้อมๆ กันและซัดมีดสั้นวาววับหลายเล่มใส่พยัคฆ์อัคคี

หลังจากนั้นไม่นาน แก่นมังกรก็วูบไหวแล้วพลังมังกรก็เริ่มรวมตัวกันทำให้กระบี่พิฆาตมังกรเปล่งแสงโชติช่วง

ไม่นานมังกรทองก็ค่อยๆ ปรากฎตัวอยู่ทางด้านหลังของเฉินผิง

เมื่อพยัคฆ์อัคคีดุร้ายที่กำลังคลุ้มคลั่งเห็นมังกรที่อยู่ข้างหลังเฉินผิงก็ตะลึงงันไปชั่วขณะ ดวงตาเต็มไปด้วยแววหวาดกลัว

โฮก!

มันส่งเสียงกู่ร้องคำรามดังราวกับฟ้าคำรนเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะหันหลังวิ่งหนีไป

“อย่าปล่อยให้มันหนีไปได้!” จินหยวนร้องตะโกนหมายจะไล่ตามมันไป แต่กลับถูกหลิวฉางขวางเอาไว้

“อย่าไปสนใจเลย พวกเราจับสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งขนาดนั้นไม่ได้หรอก รีบออกไปจากสถานที่แห่งนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้จะดีกว่านะ มิฉะนั้นก็คงไม่มีใครสามารถหนีรอดออกไปได้แล้ว!” หลิวฉางเอ่ยขึ้น