หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2272

จินหยวนหยิบอาวุธออกมาพลางผุดสายตาฉายแววอำมหิต “ดูเหมือนว่าพวกเราจะไม่มีทางเลือกนอกจากออกไป พวกเราจะรอดหรือไม่ขึ้นอยู่กับชะตาแล้ว”

ในเมื่อเรื่องดำเนินมาถึงขั้นนี้ พวกเขาก็ทำได้เพียงออกไปต่อสู้เพื่อความอยู่รอดของพวกตนเท่านั้นแล้ว

ขณะที่ทุกคนจ้องมองไปข้างหน้าก็เตรียมพร้อมต่อสู้กับสัตว์อสูรแบบตัวต่อตัว พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงจนพวกเขาสามารถสัมผัสได้ถึงรัศมีสังหารในอากาศที่พัดมาหาพวกเขา

โฮก!

เสียงกู่ร้องคำรามราวกับฟ้าคำรนดังแหวกอากาศ ตามมาด้วยเสียงคำรามอื่นๆ อีกนับไม่ถ้วนที่สลับกับเสียงแรก

โชคดีที่เฉินผิงและพรรคพวกแข็งแกร่งพอที่จะต้านทานแรงปะทะได้ ถ้าหากพวกเขาอ่อนแอกว่านี้สักหน่อย เสียงคำรามของเหล่าสัตว์อสูรก็คงจะทำให้พวกเขาแก้วหูแตกและสิ้นชีพลงทันทีไปแล้ว

เฉินผิงค่อยๆ ยกมือขึ้นแล้วปลดปล่อยลำแสงสายหนึ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า หลังจากนั้นรัศมีพลังระลอกหนึ่งก็เคลื่อนลงมาจากฟากฟ้าแล้วแผ่ไปทั่วทั้งสิ่งรอบข้าง

เมื่อทุกคนสัมผัสได้ถึงรัศมีพลังอันแกร่งกล้าของวงแหวนอาคมที่โอบล้อมพวกเขาไว้ราวกับกำแพงเหล็ก พวกเขาต่างก็รู้สึกประหลาดใจ

“วงแหวนอาคมนี้ค่อนข้างแข็งแกร่งมากทีเดียว ผมคงต้องใช้เวลาอยู่นานกว่าจะทำลายมันลงได้เป็นแน่” ยามที่หลิวฉางจับจ้องไปที่วงแหวนอาคมอันสว่างโชติช่วง เขาก็พึมพำด้วยความประหลาดใจ