ตู้ม!
เสียงระเบิดดังสนั่นขึ้นอีกครั้งหนึ่ง จู่ๆ ประกายแสงของวงแหวนอาคมก็สลายกลายเป็นสะเก็ดดาวแล้วกระจัดกระจายลงบนพื้น วงแหวนอาคมของเฉินผิงถูกทำลายลงโดยสิ้นเชิง
“โจมตี!”
เมื่อเฉินผิงเห็นเช่นนั้น เขาก็กวัดแกว่งกระบี่พิฆาตมังกรแล้วพุ่งไปข้างหน้าพร้อมเสียงแผดร้อง
เก๋อหยู่หานติดตามรั้งท้ายเขาอย่างกระชั้นชิด เพราะอยากจะปกป้องให้เขาอยู่รอดปลอดภัย
“ฆ่า!” จินหยวนกับลู่ฉางร้องตะโกนพลางชูกำปั้นขึ้นฟ้า
พวกเขาแต่ละฝ่ายพุ่งไปข้างหน้าพร้อมลูกน้องของตนเอง ไม่มีใครกล้ายั้งมือหรือปกปิดพลังของตัวเอง ถ้าหากพวกเขาไม่ทุ่มเทสุดกำลังก็คงถูกเหล่าสัตว์อสูรกลืนกินเป็นแน่
เฉินผิงปาดซ้ายปาดขวาฝูงสัตว์อสูรราวกับอสนีบาต กระบี่พิฆาตมังกรของเขาฟาดฟันสัตว์ร้ายอยู่ไม่หยุดหย่อน
จินหยวนกับหลิวฉางเองก็ต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอดจาดเหล่าสัตว์อสูรเช่นกัน พวกเขาต่างสร้างแนวรับหนึ่งขึ้นมาพลางเปิดฉาดโจมตีขนาบข้างกันไปโดยไม่เผยให้เห็นช่องโหว่หรือจุดอ่อน เหล่าสัตว์อสูรจึงไม่สามารถฝ่าแนวรับเข้าไปได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...