หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2274

จินหยวนกระโจนตัวขึ้นกลางอากาศแล้วพุ่งเข้าใส่พยัคฆ์อัคคีก่อนที่เฉินผิงจะทันได้พูดตอบอะไร

ในเมื่อทุกคนมัวแต่ยุ่งง่วนกับการต่อสู้กับเหล่าสัตว์อสูรจึงไม่มีใครสนใจเขา

แต่ทันทีที่จินหยวนกระโจนตัวขึ้นกลางอากาศก็มีเสียงแหลมดังแสบแก้วหูดังกึกก้องไปทั่วทั้งอาณาบริเวณ จู่ๆ ก็มีนกอินทรีย์พุ่งเข้าใส่เขากลางท้องฟ้า

จินหยวนที่ไม่ทันได้ตั้งตัวลงเอยด้วยการถูกนกอินทรีย์ล้อมเอาไว้ กรงเล็บอันแหลมคมของพวกมันทิ้งบาดแผลเอาไว้ทั่วทั้งตัวของเขา

ดูเหมือนว่าพยัคฆ์อัคคีจะเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี เมื่อรู้ว่ามีคนจ้องจะเปิดฉากโจมตีจากกลางอากาศ มันจึงเตรียมการซุ่มโจมตีล่วงหน้า

ถ้าหากจินหยวนไม่ได้แข่งลงมือโจมตีพยัคฆ์อัคคีกับเฉินผิง ฝ่ายหลังก็คงจะตกเป็นเหยื่อของการซุ่มโจมตีแทนไปแล้ว

“ฉันไม่คาดคิดเลยว่าอสูรจะเจ้าเล่ห์เพทุบายมากเสียจนรู้จักสังเกตสถานการณ์และเตรียมการซุ่มโจมตี...”

เฉินผิงรู้สึกสนใจในตัวพยัคฆ์อัคคีขึ้นมาติดหมัดเสียแล้ว

เมื่อเหล่าสัตว์อสูรฝึกบำเพ็ญฌานจนถึงระดับหนึ่ง พวกมันก็จะสามารถพัฒนาสติปัญญาจนทำให้พวกมันคิดอ่านได้เหมือนกับพวกมนุษย์

ถ้าหากเหล่าสัตว์อสูรฝึกบำเพ็ญฌานต่อไป ในที่สุดพวกมันก็จะสามารถเปลี่ยนรูปร่างจนกลายเป็นมนุษย์และถึงขั้นกลายเป็นเซียนได้เลย

มีหนทางหลายสายที่นำไปสู่การเป็นเซียน ขอเพียงคนผู้นั้นมีความมุมานะจนถึงที่สุดย่อมบรรลุได้อย่างแน่นอน

หลังจากปรับสภาพอยู่ชั่วขณะสั้นๆ จินหยวนที่ได้รับบาดเจ็บจากการจู่โจมอย่างกะทันหันก็หายดี จากนั้นเขาก็ชักมีดบินออกมาขว้างใส่พวกนกอินทรีย์

มีดบินเป็นจำนวนมากแหวกผ่านอากาศราวกับอสนีบาตส่องประกายอันตรายภายใต้แสงสว่าง เมื่อนกอินทรีย์สองสามตัวถูกมีดบินแทงเข้าก็ร่วงลงสู่พื้นดิน

เห็นได้ชัดว่าจินหยวนค่อนข้างแข็งแกร่งเช่นกัน ก่อนหน้านี้เขาเพียงแค่ร้อนใจที่จะสังหารพยัคฆ์อัคคีจนตกเป็นฝ่ายถูกซุ่มโจมดีและได้รับบาดเจ็บ

โฮก!

เมื่อเขาชูกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นมา พลังมังกรก็วนรอบอยู่ไม่หยุดหย่อนพร้อมมังกรทองที่ปรากฎตัวขึ้น

ทันทีที่มันเห็นมังกรทองปรากฎตัว แววหวาดก็กลัวผุดขึ้นในดวงตาของพยัคฆ์อัคคี

เฉินผิงเหวี่ยงกระบี่พิฆาตมังกรแล้วแสงสว่างสายหนึ่งก็พุ่งขึ้นฟ้า มังกรทองกู่ร้องคำรามก่อนจะพุ่งใส่เหล่าสัตว์อสูรที่กำลังเหาะเหินอยู่

หลังจากมังกรทองเข้าร่วมการต่อสู้ เหล่าสัตว์อสูรที่กำลังเหาะเหินอยู่ก็โผเข้าสู่ความโกลาหล ขณะที่เฉินผิงฉวยโอกาสพุ่งตรงเข้าใส่พยัคฆ์อัคคี

เมื่อเห็นเช่นนั้น พยัคฆ์อัคคีก็กระโจนหลีกทางแล้วหลบหลีกการโจมตีของเฉินผิง ทว่ามันเอาแต่หนีเขาและดูเหมือนไม่อยากจะมีส่วนร่วมในการต่อสู้กับเขา

ขณะที่เฉินผิงและคนอื่นๆ ต่างมีส่วนร่วมในการต่อสู้อันน่าขนพองสยองเกล้ากับเหล่าสัตว์อสูร เก๋อชางเซิงก็พุ่งตัวมาที่อาณาจักรลับแห่งประตูอัคคีด้วยความเกรี้ยวกราด

“นี่มันช่างบังอาจนัก! พวกแกพาคุณเฉินมาที่อาณาจักรลับแห่งสัตว์อสูรและถึงขนาดทำให้เขาต้องเข้ามาข้องเกี่ยวกับการลงมือโจมตีสัตว์อสูรได้ยังไงกัน? ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับคุณเฉิน ฉันจะไม่ละเว้นพวกแกแน่!” เก๋อชางเซิงรวบรวมคนของตนเองแล้วตวาดด่าพวกเขาเสียงดังลั่น จากนั้นเขาก็เตรียมตัวมุ่งหน้าไปที่อาณาจักรลับแห่งสัตว์อสูรเพื่อช่วยเฉินผิงและคนอื่นๆ