หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2275

“เหล่าเก๋อ อย่าได้หงุดหงิดใจไปเลย ยังมีคนอื่นๆ อยู่ในอาณาจักรลับ ดังนั้นผมถึงได้แน่ใจว่าหากพวกเขาเจอเหล่าสัตว์อสูรก็สามารถสกัดเอาไว้ได้สักพัก แต่รีบมุ่งหน้าไปช่วยพวกเขาเสียเดี๋ยวนี้ก็น่าจะดี!” เจียงหวูหยาเอ่ยใหคำแนะนำ

“ทั้งหมดล้วนเป็นความผิดของคุณ จะต้องเป็นลูกศิษย์ของคุณที่เป็นคนพาคุณเฉินเข้าไปในอาณาจักรลับแน่ๆ เลย!” เก๋อชางเซิงพุ่งเป้ามาที่เจียงหวูหยา

เจียงหวูหยาเลือกที่จะยอมลงให้เพราะไม่อยากที่จะเริ่มโต้คารมในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนั้น “มัวแต่โทษกันไปมาภายใต้สถานการณ์เช่นนั้นก็ไม่ช่วยอะไรหรอก พวกเรารีบไปกันเถอะ!”

ขณะที่พวกเขาเตรียมจะบุกเข้าไปในอาณาจักรลับพร้อมคนของตนเองเพื่อช่วยเฉินผิงและคนอื่นๆ จินหลี่ฟู่ที่มีสีหน้าร้อนรนกระวนกระวายก็มาถึงพร้อมคนของตัวเอง พอเขารู้ว่าลูกชายของตนเข้าไปในอาณาจักรลับและต้องพบเจอกับเหล่าสัตว์อสูร เขาก็รู้สึกกังวลใจเอามากๆ

เมื่อเห็นว่าเก๋อชางเซิงกับเจียงหวูหยาเตรียมจะออกเดินทางไปพร้อมกับคนของตนเอง เขาจึงเอ่ยถามขึ้นว่า “พวกคุณทำอะไรกันอยู่น่ะ?”

“พวกเราจะไปปฏิบัติภารกิจช่วยเหลือคนน่ะสิ! พลังโจมตีของสัตว์อสูรเกิดขึ้นในอาณาจักรลับและพวกเราบางคนก็ติดแหง็กอยู่ในนั้น!” เจียงหวูหยากล่าว

“เยี่ยมไปเลย! ไปด้วยกันเถอะ! ลูกชายของผมเองก็ติดแหง็กอยู่ที่นั่นเหมือนกัน!” จินหลี่ฟู่เอ่ยเสนอแนะ

เมื่อตกอยู่ภายใต้สถานการณ์อันเลวร้าย พวกเขาไม่สนใจความขัดแย้งที่เคยเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาและมองข้ามข้อผิดพ้องหมองใจ เพราะการช่วยชีวิตเป็นเรื่องสำคัญสูงสุด

ไม่นานคนนับร้อยก็จับกลุ่มกันเข้าไปในอาณาจักรลับผ่านประตูอัคคี จากนั้นก็พุ่งไปที่จุดหมายปลายทางโดยไม่รอช้า

ในขณะเดียวกัน หลิวปู้เหว่ยจากประตูอัสนีมุ่งหน้าไปทางอาณาจักรลับแห่งสัตว์อสูรพร้อมเหล่าสมาชิกของปราสาทจันทร์เสี้ยวเพื่อช่วยหลิวฉางที่ติดอยู่ข้างในเช่นเดียวกัน

ในยามนั้นการต่อสู้ภายในอาณาจักรลับแห่งสัตว์อสูรได้มาถึงจุดสูงสุดแล้ว

ความเร็วผิดธรรมดาของพยัคฆ์อัคคีเหนือกว่าที่เฉินผิงคิดเอาไว้นัก มันเคลื่อนไหวว่องไวมากเสียจนเฉินผิงจับไม่ได้ไล่ไม่ทัน

ในทางกลับกัน จินหยวนก็ถูกสัตว์อสูรทั้งหลายที่กำลังเหาะเหินอยู่โอบล้อมเอาไว้ ขณะที่มังกรทองซึ่งปรากฎตัวขึ้นมาจากพลังมังกรได้เปิดฉากโจมตีต่อเนื่องใส่เหล่าสัตว์ที่กำลังเหาะเหินอยู่พลางใช้ประโยชน์จากมัน

เมื่อมันจ้องมองมาที่มังกรทองที่ฉวัดเฉวียนอยู่ข้างหลังเฉินผิง ดวงตาของพยัคฆ์อัคคีก็เต็มไปด้วยแววหวาดกลัว ทันใดนั้นมันก็รีบหนีเข้าไปในส่วนลึกของเทือกเขาสัตว์อสูร

เฉินผิงเริ่มลงมือจัดการ เขากระโดดขึ้นกลางอากาศแล้วไล่ตามพยัคฆ์อัคคีโดยมุ่งเน้นพลังทั้งหมดของตนไปที่การกำจัดมันทิ้ง

เขาไล่ตามพยัคฆ์อัคคีเข้าไปใจกลางเทือกเขาสัตว์อสูรโดยไม่รู้ตัว ในขณะเดียวกัน เมื่อจินหยวนเผชิญหน้ากับเหล่าสัตว์อสูรที่กำลังเหาะเหินอยู่ตามลำพังก็ชักจะลนลานขึ้นมาแล้ว

หลังจากนั้นไม่นาน พลังวิญญาณของจินหยวนก็แทบหมดสิ้น การต่อสู้อันเข้มข้นทำให้ชีวิตเขาแขวนอยู่บนเส้นด้ายจนต้องดิ้นรนกระเสือกกระสนคว้าไว้ให้มั่น

ทันใดนั้นสัตว์อสูรที่กำลังเหาะเหินอยู่ที่มีเขี้ยวแหลมคมก็พุ่งตรงเข้าใส่จินหยวน มันอ้าปากเปรอะเปื้อนเลือดหมายจะกลืนกินฝ่ายหลังให้เกลี้ยง

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับภัยคุกคามเช่นนั้น จินหยวนก็สบถอยู่ในใจ อนิจจา เขาหมดหนทางที่จะช่วยเหลือตัวเองและได้แต่หลับตาลงด้วยความสิ้นหวัง