หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2276

อย่างไรก็ตาม ไม่ช้าจินหยวนก็รู้ตัวว่าเขายังมีชีวิตอยู่ และยังไม่ถูกสัตว์อสูรกิน เมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขาก็เห็นจินหลี่ฟู่ ผู้เป็นพ่อของเขากำลังปกป้องเขาอยู่ ในขณะที่สัตว์อสูรบินถูกสับจนกลายเป็นเศษเนื้อ

"พ่อ!" ความยินดีเอ่อล้นในตาของจินหยวน “พะ-พ่อมาอยู่ที่นี่ได้ไง?”

“แกคงกลายเป็นอาหารของสัตว์อสูรไปแล้ว ถ้าฉันไม่โผล่มา!” จินหลี่ฟู่ถากถางก่อนที่จะพุ่งเข้าใส่สัตว์อสูรบินที่เหลือ

ในขณะเดียวกัน เก๋อชางเซิง หลิวปู้เหว่ย และคนของเขาเข้าเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรในทันทีที่พวกเขามาถึง พวกเขาพุ่งไปข้างหน้าโดยไม่ลังเล ผู้คนนับร้อยที่เข้าร่วมการต่อสู้ทำให้มนุษย์พลิกกลับมาเป็นฝ่ายได้เปรียบ ฝ่ายสัตว์อสูรตอบโต้ด้วยการถอยกลับและจำนวนของพวกมันเริ่มน้อยลง

ในที่สุดสัตว์อสูรก็หันกลับและหนีไป แต่พวกมนุษย์ตัดสินใจไม่ไล่ตามพวกมัน เป็นเพราะมีความเป็นไปได้สูงที่จะมีสัตว์อสูรระดับสูงซุ่มอยู่ในภูเขา เนื่องจากมนุษย์ไม่เคยมาล่าสัตว์อสูรในภูเขานี้เลยสักครั้ง ผลที่ตามมาคงเลวร้ายถ้าบังเอิญไปเจอเข้ากับราชาแห่งขุนเขา ถ้าเป็นแบบนั้นคงไม่มีใครรอดไปได้ นอกจากนั้น เป้าหมายเดียวของพวกเขาคือการช่วยชีวิตพวกพ้อง จึงไม่จำเป็นต้องกำจัดสัตว์อสูรเมื่อบรรลุเป้าหมายนั้นแล้ว

หลายคนเริ่มนำแก่นสัตว์อสูรออกมาจากซากสัตว์อสูรที่กระจัดกระจายไปทั่วพื้น ในทางกลับกัน เก๋อชางเซิงถามเก๋อหยู่หานและโหวเจิ้นว่า “เห็นคุณเฉินบ้างไหม?”