หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2276

อย่างไรก็ตาม ไม่ช้าจินหยวนก็รู้ตัวว่าเขายังมีชีวิตอยู่ และยังไม่ถูกสัตว์อสูรกิน เมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขาก็เห็นจินหลี่ฟู่ ผู้เป็นพ่อของเขากำลังปกป้องเขาอยู่ ในขณะที่สัตว์อสูรบินถูกสับจนกลายเป็นเศษเนื้อ

"พ่อ!" ความยินดีเอ่อล้นในตาของจินหยวน “พะ-พ่อมาอยู่ที่นี่ได้ไง?”

“แกคงกลายเป็นอาหารของสัตว์อสูรไปแล้ว ถ้าฉันไม่โผล่มา!” จินหลี่ฟู่ถากถางก่อนที่จะพุ่งเข้าใส่สัตว์อสูรบินที่เหลือ

ในขณะเดียวกัน เก๋อชางเซิง หลิวปู้เหว่ย และคนของเขาเข้าเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรในทันทีที่พวกเขามาถึง พวกเขาพุ่งไปข้างหน้าโดยไม่ลังเล ผู้คนนับร้อยที่เข้าร่วมการต่อสู้ทำให้มนุษย์พลิกกลับมาเป็นฝ่ายได้เปรียบ ฝ่ายสัตว์อสูรตอบโต้ด้วยการถอยกลับและจำนวนของพวกมันเริ่มน้อยลง

ในที่สุดสัตว์อสูรก็หันกลับและหนีไป แต่พวกมนุษย์ตัดสินใจไม่ไล่ตามพวกมัน เป็นเพราะมีความเป็นไปได้สูงที่จะมีสัตว์อสูรระดับสูงซุ่มอยู่ในภูเขา เนื่องจากมนุษย์ไม่เคยมาล่าสัตว์อสูรในภูเขานี้เลยสักครั้ง ผลที่ตามมาคงเลวร้ายถ้าบังเอิญไปเจอเข้ากับราชาแห่งขุนเขา ถ้าเป็นแบบนั้นคงไม่มีใครรอดไปได้ นอกจากนั้น เป้าหมายเดียวของพวกเขาคือการช่วยชีวิตพวกพ้อง จึงไม่จำเป็นต้องกำจัดสัตว์อสูรเมื่อบรรลุเป้าหมายนั้นแล้ว

หลายคนเริ่มนำแก่นสัตว์อสูรออกมาจากซากสัตว์อสูรที่กระจัดกระจายไปทั่วพื้น ในทางกลับกัน เก๋อชางเซิงถามเก๋อหยู่หานและโหวเจิ้นว่า “เห็นคุณเฉินบ้างไหม?”

“พ่อคะ คุณเฉินเพิ่งจะไล่ตามพยัคฆ์อัคคีไป แล้วเขาก็หายไปเลย” เก๋อหยู่หานตอบ

เก๋อชางเซิงขมวดคิ้ว "อะไรนะ? เขาไล่ตามพยัคฆ์อัคคีงั้นหรือ?”

พยัคฆ์อัคคีทรงพลังเกินกว่าที่คุณเฉินจะรับมือไหว!

โหวเจิ้นก้มหัวลงเช่นกัน "ใช่ครับ เขาต้องการที่จะสังหารพยัคฆ์อัคคีเพื่อหยุดยั้งการโจมตีของสัตว์อสูร”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เก๋อชางเซิงก็ตื่นตระหนก เขารู้ว่าการตามหาคนบนภูเขากว้างใหญ่แห่งนี้คงไม่ต่างกับงมเข็มในมหาสมุทร แต่ไม่ว่าจะยากเย็นเพียงใด เขาจะไม่มีวันยอมแพ้ เพราะสายสัมพันธ์ระหว่างเฉินผิงและตระกูลเก๋อนั้นแน่นแฟ้นยิ่ง

แต่พอคิดดูอีกที ในฐานะสมาชิกของสำนักมังกร เก๋อชางเซิงคงไม่อาจอภัยให้ตัวเองได้ หากเขาไม่พยายามตามหาเฉินผิง

“พ่อคะ ทำไมไม่ให้หนูกับคนของเราจำนวนหนึ่งรอคุณเฉินอยู่ที่เชิงเขา? บางทีหลังจากนี้เขาอาจจะโผล่หน้ามาก็ได้” เก๋อหยู่หานแนะนำ

ไม่มีทางออกที่ดีกว่านั้น เก๋อชางเซิงจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตอบตกลง เขายอมให้เก๋อหยู่หานคอยอยู่กับคนจำนวนหนึ่งที่เชิงเขา ในขณะที่พวกที่เหลือพากันออกจากอาณาจักรลับสัตว์อสูรไปทีละคน

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นที่อีกด้าน เขากำลังไล่ตามพยัคฆ์อัคคีอย่างใจจดใจจ่อ

ฉันต้องจับตัวไอ้เวรนี่และฆ่ามันซะ! บังอาจทำให้ฉันโมโห!