เมื่อเข้าใจว่าพวกมันอยากให้ทำอะไร เฉินผิงจึงมุ่งหน้าไปยังยอดเขาแต่โดยดี
ในขณะเดียวกัน พวกสัตว์อสูรก็ตามเฉินผิงไปเงียบๆ น่าแปลกที่ไม่มีตัวไหนโจมตีใส่เขาเลย เฉินผิงสงสัยเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ไม่รู้จะหาคำตอบได้ยังไง เพราะเขาไม่รู้วิธีสื่อสารกับสัตว์อสูร อย่างเดียวที่เขาทำได้ในตอนนี้คือขึ้นไปให้ถึงยอดเขา เพื่อจะได้รู้เสียทีว่าพวกสัตว์อสูรต้องการอะไรกันแน่
ไม่นานเขาก็มาถึงยอดเขา เขาแปลกใจที่ได้เห็นบ้านที่สร้างจากหินหลังหนึ่งซึ่งตกแต่งอย่างหรูหรา เห็นได้ชัดว่าสัตว์อสูรไม่ได้สร้างบ้านที่ประดับประดาเป็นอย่างดีหลังนี้
“นี่บ้านคนงั้นเหรอ?” เฉินผิงพึมพำกับตัวเองด้วยความยินดียิ่ง เขาคาดไม่ถึงว่าจะมีคนอาศัยอยู่บนยอดภูเขาอสูร
ทันใดนั้นเอง เฉินผิงก็คิดเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ เขาสงสัยว่าสัตว์อสูรพวกนี้จะเป็นสัตว์เลี้ยงที่เจ้าของบ้านชุบเลี้ยงหรือเปล่า
การที่มีบ้านและร่องรอยการใช้ชีวิตของมนุษย์อยู่ที่นี่คงจะเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...