หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2279
เฉินผิงหายใจเข้าลึกๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ก่อนที่จะถามหัวเฟิ่ง “คุณเรียกสัตว์อสูรเหล่านี้มาเพื่อให้พวกมันพาผมมาที่นี่เหรอ?”
หัวเฟิ่งพยักหน้าโดยไม่ลังเล เธอตอบว่า “ใช่ ฉันสั่งให้พยัคฆ์อัคคีพาตัวคุณมาที่นี่”
"คุณต้องการอะไร?"
เฉินผิงเริ่มกังวล
ลำพังสัตว์อสูรเขายังจัดการแทบไม่ได้ นับประสาอะไรกับหัวเฟิ่ง ไม่มีทางที่เขาจะรับมือทั้งสัตว์อสูรและหัวเฟิ่งได้
“เพื่อฆ่าคุณยังไงล่ะ!” จากนั้นรัศมีเข่นฆ่าก็แผ่ออกมาจากร่างของหัวเฟิ่ง หลังจากนั้นในทันใด วิหคเพลิงเพลิงก็ปรากฏขึ้นที่ข้างหลังเธอ
เฉินผิงคิดไม่ตกว่าจะทำยังไงดี เมื่อรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวเข้าห่อหุ้มตัวเขา
ทำไมเธอถึงพาฉันมาที่แบบนี้ถ้าอยากจะฆ่าฉัน? ฉันไม่มีทางรอดแน่ถ้าโดนสัตว์อสูรโจมตี เธอไม่จำเป็นต้องลงแรงเลย
แม้จะรู้ว่าเขาไม่อาจเทียบกับหัวเฟิ่งได้ แต่เฉินผิงไม่มีทางยอมแพ้ทั้งที่ยังไม่สู้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...