หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2280

“ในเมื่อคุณมาจากอาณาจักรนิรันดร์ คุณช่วยเล่าเรื่องของที่นั่นให้ผมฟังได้ไหม?” เฉินผิงถามด้วยความตื่นเต้น

หัวเฟิ่งส่ายหัวด้วยความผิดหวัง “ฉันเล่าไม่ได้ ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับอาณาจักรนิรันดร์เป็นความลับสุดยอด ฉันจะถูกสวรรค์ลงทัณฑ์ถ้าฉันแพร่งพรายความลับ”

ความตื่นเต้นของเฉินผิงถูกแทนที่ด้วยความเซ็งทันทีที่ได้ยินคำตอบของหัวเฟิ่ง เขาดูห่อเหี่ยวอย่างกับลูกโป่ง

“แล้วทำไมคุณถึงล่อให้ผมมาที่นี่? คุณต้องการอะไรกันแน่?” เฉินผิงถาม

“จริงอยู่ที่ฉันแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้หลังจากกินผลไม้ศักดิ์สิทธิ์ แต่ร่างนั้นก็สามารถอยู่ได้สามชั่วโมงต่อวันเท่านั้น ส่วนเวลาที่เหลือของวันฉันก็จะกลับไปเป็นวิหคเพลิง เจ้านายของฉันที่ทิ้งฉันไว้ที่นี่บอกว่าฉันจะสามารถอยู่ในร่างมนุษย์ได้ตลอดไปถ้าได้กินเลือดมังกรสักหยด” หัวเฟิ่งอธิบาย

เฉินผิงถึงได้เข้าใจเสียทีว่าทำไมหัวเฟิ่งถึงพาเขามาที่นี่

เขาขมวดคิ้ว “คุณอยากกินเลือดของผม? แต่ผมไม่ใช่มังกรนะ มังกรทองของผมถูกสร้างขึ้นโดยใช้พลังมังกร ซึ่งมีต้นกำเนิดจากแก่นมังกรในร่างของผม” เฉินผิงกล่าว เขาคิดว่าหัวเฟิ่งคงเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นมังกรจริงๆ

"เปล่าเลย คุณเป็นบุตรแห่งมังกร ซึ่งหมายความว่าคุณเป็นมังกรจริงๆ อีกอย่างคุณคือ-”

วิหคเพลิงยังมีเรื่องจะพูดต่อ แต่ก่อนที่เธอจะทันได้พูดจบ จู่ๆ ก็มีสายฟ้าฟาดลงมา ทำเอาท้องฟ้าสว่างจ้า เธอสะดุ้งและสีหน้าของเธอก็เริ่มซีดเซียว

"ผมคืออะไร? พูดต่อสิ คุณรู้อะไรเกี่ยวกับภูมิหลังของผมบ้าง?”

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีคนเรียกเฉินผิงว่าบุตรแห่งมังกรและร่างแท้ของมังกรทอง

เขาถึงได้สงสัยในเรื่องตัวตนที่แท้จริงของพ่อของเขา

“ฉันไม่รู้อะไรเลย ฉันไม่..."

หัวเฟิ่งดูเหมือนจะหวาดกลัวอย่างมากในขณะที่เธอโบกมือ ดวงตาของเธอเปี่ยมด้วยความหวาดผวา

เฉินผิงรู้สึกสับสน ทำไมทุกคนถึงดูหวาดกลัวทุกครั้งที่พูดถึงบรรพบุรุษของฉัน? แม้แต่ซย่ามัวก็ด้วย เขาเงียบปากทันทีที่เอ่ยถึงตัวตนของพ่อฉัน

พอเห็นว่าหัวเฟิ่งหวาดกลัวเพียงใด เฉินผิงเลยไม่ซักไซ้ต่อ เขากัดนิ้วตัวเองจนเลือดหยดหนึ่งค้างเติ่งกลางอากาศ

"เอาเลย ถ้าคุณต้องใช้เลือดของผมก็รับไปเถอะ” เฉินผิงกล่าว

ความจริงก็คือ เขาไม่รู้ว่าการปล่อยให้เลือดหยดหนึ่งเข้าไปในร่างกายของหัวเฟิ่งนั้นไม่ต่างกับการได้ร่วมเพศกับเธอ

ดังนั้น สิ่งที่เขารู้สึกในขณะนั้นจึงเป็นของจริง

หลังจากเวลาผ่านไปไม่นาน หัวเฟิ่งก็ส่งเสียงครวญครางและลืมตาขึ้น

เมื่อรู้ตัวว่าเปลือยเปล่า เธอก็หน้าแดงและวิ่งเข้าไปในห้อง

พอออกมาอีกทีเธอก็แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว

"ขอโทษครับ เมื่อกี้ผมไม่เห็นอะไรเลย” เฉินผิงรีบพูดเมื่อเห็นเธอออกมา

หัวเฟิ่งยิ้มและพูดอย่างอ่อนโยน “ฉันเป็นของคุณแล้ว คุณจะทำอะไรกับฉันได้ รวมทั้งร่างกายของฉันด้วย”

เฉินผิงตกตะลึงกับสิ่งที่ได้ยิน เขารีบโบกมือปฏิเสธ “คุณเข้าใจผิดแล้ว คุณหัวเฟิ่ง ผมไม่ได้ทำอะไรเลย ผมแค่เหลือบไปเห็นโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่หลังจากนั้นผมก็รีบหันหน้าหนีทันที”