เรื่องนี้ฉันไม่ขอรับผิดชอบแน่ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย
“ฉันกลายเป็นของคุณไปแล้ว นับแต่วินาทีที่ฉันได้รับเลือดของคุณ คุณคือนายของฉันนับจากนี้ไป เมื่อครู่นี้คุณไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ?” หัวเฟิ่งถาม
"ผม-"
เฉินผิงอ้ำอึ้ง ที่จริงแล้วก่อนหน้านี้เขาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกผ่อนคลายและความอัศจรรย์ใจที่ไหลผ่านตัวเขา
ถึงกระนั้น เรื่องทั้งหมดนี้ก็ฟังดูไร้สาระสำหรับเขา เธอกลายเป็นของฉันด้วยเลือดแค่หยดเดียวนี่นะ? เป็นไปได้ยังไง? และเราถึงกับ...
"คุณหัวเฟิ่ง นี่มันกะทันหันเกินไป เรื่องทั้งหมดนี้ทำเอาหัวของผมหมุนติ้ว ยังไงก็ตาม ผมต้องกลับไปแล้ว ไม่อย่างนั้นพวกพ้องของผมจะเป็นห่วง”
เฉินผิงอยากจะออกไปให้เร็วที่สุด มิฉะนั้นเขาคงไม่อาจแก้ตัวได้เลย
“นายท่าน ฉันจะไม่ห้ามหากคุณต้องการจะไป แต่ก่อนอื่น ฉันมีของขวัญให้คุณ”
จากนั้นเธอก็โบกมือเบาๆ และภูเขาทั้งลูกก็เริ่มส่งเสียงดังสนั่น สัตว์อสูรนับไม่ถ้วนคำรามพร้อมกัน เสียงคำรามของพวกมันฟังดูตื่นเต้น ราวกับว่าพวกมันกำลังโห่ร้องให้หัวเฟิ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...