หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2282

ข่าวการมาถึงของพยัคฆ์อัคคีพร้อมกับสัตว์อสูรฝูงใหญ่ทำเอาเก๋อหยู่หานคิดหนัก

ในเมื่อพยัคฆ์อัคคียังอยู่ดี ย่อมหมายความว่าเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้นกับเฉินผิง

เก๋อหยู่หานคาดว่าพยัคฆ์อัคคีคงมาเพื่อเปิดฉากโจมตีระลอกใหม่เป็นการแก้แค้น เราคงไม่รอดถ้าเราเผชิญหน้ากับพวกมันโดยไม่มีใครช่วย

"คุณหนูเก๋อ ไปจากที่นี่ซะก่อนที่จะสายเกินไป!” โหวเจิ้นเร่ง

“พวกคุณไปก่อนเลย ฉันจะฆ่าพยัคฆ์อัคคีเพื่อล้างแค้นให้คุณเฉิน”

เก๋อหยู่หานวางแผนว่าจะแก้แค้นแทนเฉินผิง พร้อมทั้งปล่อยให้โหวเจิ้นกับคนอื่นๆ หนีไป

โหวเจิ้นคิดว่าเก๋อหยู่หานเสียสติไปแล้ว

"คุณหนูเก๋อ คุณสู้พยัคฆ์อัคคีไม่ได้หรอกครับ แถมมันยังพาสัตว์อสูรมาเพียบ อย่าสละชีวิตตัวเองโดยเปล่าประโยชน์เลย!” โหวเจิ้นเกลี้ยกล่อม

กระนั้นเก๋อหยู่หานก็ดื้อรั้นไม่ยอมฟัง เจตจำนงสังหารอันแน่วแน่ท่วมท้นแววตาของเธอ

ไม่ช้าพื้นดินก็เริ่มสั่นสะเทือนเมื่อเสียงคำรามของสัตว์อสูรดังขึ้นเรื่อยๆ บ่งบอกว่าพวกมันใกล้เข้ามาแล้ว

แม้จะรู้สึกกลัว แต่คนของตระกูลเก๋อก็ไม่หนี พวกเขาจับอาวุธแน่นและยืนอยู่ข้างหลังเก๋อหยู่หานเพื่อช่วยเธอสู้

เมื่อเห็นเช่นนั้น โหวเจิ้นก็กัดฟันและชักอาวุธของเขาออกมาเช่นกัน

ไม่นานนัก ร่างของพยัคฆ์อัคคีก็ปรากฏและเข้ามาใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ

ด้วยดาบในมือและรัศมีที่เปล่งออกมาจากร่างของเธอ เก๋อหยู่หานจ้องไปที่พยัคฆ์อัคคี เธอกำลังจะโจมตี แต่แล้วโหวเจิ้นก็ห้ามไว้ “เดี๋ยวก่อน คุณเก๋อ... ดูสิ มีคนนั่งอยู่บนหลังพยัคฆ์อัคคีหรือเปล่า?”

หลังจากที่เธอมองใกล้ๆ เธอจึงเห็นว่ามีใครบางคนนั่งอยู่บนหลังพยัคฆ์อัคคี

พวกเขาไม่รู้ว่าเป็นเฉินผิง จนกระทั่งพยัคฆ์อัคคีอยู่ต่อหน้าพวกเขา

เฉินผิงตระหนักได้ว่าหลิวฉางและจินหยวนหายตัวไป หรือพวกเขาจะโดนสัตว์อสูรกินไปแล้ว?

“คุณทำให้มันเชื่อง?” ดวงตาของโหวเจิ้นเบิกกว้างอย่างเหลือเชื่อ “คุณจับพยัคฆ์อัคคีตัวนี้มาฝึกจนมันเชื่อง? ผมไม่เคยได้ยินว่ามีใครเคยฝึกสัตว์อสูรได้ เหลือเชื่อ!”

โหวเจิ้นตกตะลึง เขาอ้าปากค้างใส่พยัคฆ์อัคคีที่กำลังหมอบอยู่กับพื้นอย่างเชื่อฟัง

เก๋อหยู่หานก็ตกใจเช่นกัน "คุณเฉิน จะ-จริงเหรอคะ? คุณฝึกพยัคฆ์อัคคีจนเชื่องจริงๆ เหรอ?”

"จริงสิครับ คุณเข้ามาสัมผัสตัวหรือขี่มันก็ได้ถ้าคุณไม่เชื่อผม มันเชื่องแล้วจริงๆ” เฉินผิงพูดด้วยรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เก๋อหยู่หานก็เดินเข้าไปอย่างกระตือรือร้นและค่อยๆ เอื้อมมือไปลูบหัวของ พยัคฆ์อัคคี

แทนที่จะโกรธ พยัคฆ์อัคคีกลับแลบลิ้นออกมาเลียมือของเก๋อหยู่หาน ทำเอาฝ่ายหลังเกือบกรีดร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น

"เอาล่ะ เรากลับกันเถอะ ไม่งั้นผู้อาวุโสใหญ่จะเป็นห่วง”

เฉินผิงขึ้นขี่พยัคฆ์อัคคีและช่วยพยุงเก๋อหยู่หานขึ้นหลังของมัน ก่อนที่จะใช้อาคมเคลื่อนย้ายเพื่อกลับไปที่ประตูอัคคี