หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2283

คนทั้งตระกูลเก๋อแตกตื่นเมื่อเห็นเฉินผิงกลับมาพร้อมพยัคฆ์อัคคี พวกเขารีบพากันมามุงดูสัตว์อสูร

ไม่มีใครคาดคิดว่าเฉินผิงจะมีความสามารถในการฝึกพยัคฆ์อัคคีให้เชื่อง และทำให้มันกลายเป็นสัตว์พาหนะได้

ที่ผ่านมาไม่มีใครจากแปดมหาอาณาจักรลับที่สามารถทำอะไรแบบนั้นได้เลย

อันที่จริงแล้ว แม้แต่การปราบพยศสัตว์อสูรระดับต่ำก็ยังเป็นไปไม่ได้

"คุณเฉิน คุณปราบพยัคฆ์อัคคีได้ยังไง ผมแน่ใจว่ามันทรงพลังยิ่งกว่าคุณ” เจียงหวูหยาถามด้วยความสงสัย

แน่นอนว่าเฉินผิงไม่มีทางเผยความจริง เขาโกหกว่า “ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เท่าที่ผมรู้คือ พยัคฆ์อัคคีตัวนี้เริ่มวิ่งตอนที่มันเห็นผม อย่างกับว่ามันกลัวผม”

เก๋อชางเซิงพูดราวกับว่าเขารู้บางอย่างที่คนอื่นไม่รู้ เขาบอกเจียงหวูหยาว่า “พยัคฆ์อัคคีตัวนี้อาจถูกลิขิตมาให้รับใช้คุณเฉินก็ได้ เป็นเหตุผลที่มันยอมจำนนต่อเขา ทุกคนเลิกสงสัยกันได้แล้ว คุณเฉินคงเหน็ดเหนื่อยหลังจากเดินทางไปที่อาณาจักรลับสัตว์อสูร ผมว่าเราควรจะปล่อยให้เขาพักผ่อนบ้าง”

ด้วยเหตุนี้ เก๋อชางเซิงจึงไล่ทุกคนไปเพื่อให้เฉินผิงได้พักผ่อน

แน่นอนว่าเฉินผิงคงไม่ได้พักสักทีถ้ามีแต่คนรายล้อมเขา

จากนั้น เฉินผิงและพยัคฆ์อัคคีก็พักอยู่ที่บ้านตระกูลเก๋อเป็นเวลาหลายวัน ระหว่างนั้นทั้งสองรู้จักกันและกันมากขึ้น และสายสัมพันธ์ของพวกเขาก็แน่นแฟ้นเสียจนสามารถเข้าใจกันได้โดยไม่จำเป็นต้องพูดอะไร

"คุณเฉิน พ่อของฉันบอกว่าการชุมนุมอาณาจักรลับจะเริ่มขึ้นในวันนี้ ตอนนี้คุณรู้สึกยังไงบ้าง? หายดีแล้วหรือยัง?” เก๋อหยู่หานถาม

“ผมรู้สึกดีมากๆ” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้ม

“ไปกันเถอะ คุณพ่อกับคนอื่นๆ กำลังรอคุณอยู่”

เฉินผิงรู้สึกสับสนเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงความเป็นศัตรูที่จินหลี่ฟู่แผ่ออกมา ที่ผ่านมาทั้งเขาและจินหลี่ฟู่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้เป็นปฏิปักษ์ต่อกัน กระนั้นจินหลี่ฟู่ก็แสดงออกว่าไม่ชอบเฉินผิงตั้งแต่ตอนที่พวกเขาพบกัน

ถึงกระนั้น เฉินผิงก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้ เขาตามเก๋อชางเซิงและคนอื่นๆ ที่เดินเข้าไปใกล้อาคมเคลื่อนย้าย

"คุณเฉิน มีทางที่จะซ่อนพยัคฆ์อัคคีเอาไว้บ้างไหม? แบบนั้นคุณจะสามารถใช้มันเป็นไพ่ตายของคุณได้ ถ้าคุณเอาออกมาให้เห็นอย่างนี้ คนอื่นๆ จะเพ่งเล็งคุณมากกว่าเดิม อีกอย่าง หลายๆ คนจะอิจฉาที่คุณปราบสัตว์อสูรลงได้ ไม่แน่ว่าอาจจะมีบางคนหมายหัวคุณไว้ และคอยขัดแข้งขัดขาคุณ” เก๋อชางเซิงบอกเฉินผิงขณะที่พวกเขากำลังเดินไปที่อาคมเคลื่อนย้าย

เฉินผิงเห็นด้วยกับคำพูดของเก๋อชางเซิง แต่พยัคฆ์อัคคีตัวใหญ่เกินไปสำหรับแหวนเก็บของ ของเขา

“ผมรู้ว่ามันดูเตะตาไปหน่อย แต่พยัคฆ์อัคคีตัวนี้มันใหญ่เกินไป ผมใส่มันลงไปในแหวนเก็บของไม่ได้หรอก ไม่มีทางที่จะซ่อนมันได้เลย” เฉินผิงพูดอย่างช่วยไม่ได้

พอเขาพูดจบ พยัคฆ์อัคคีก็ส่งเสียงคำรามราวกับว่ามันเข้าใจคำพูดของเฉินผิง ร่างของมันเรืองแสงและหดตัวลงต่อหน้าทุกคน