หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2285
ฝูงชนถอยห่างเมื่อเห็น จินหยวนเดินมาทางพวกเขา พวกเขาเผยท่าทีระแวดระวังต่อเขาอย่างชัดเจน
หลังจากจ้องมองที่เฉินผิงและคนอื่นๆ จินหยวนก็เดินจากไปด้วยความโกรธเคือง เขาเชื่อว่าไม่ตระกูลเก๋อก็ตำหนักเทียนหลัวที่เป็นคนปล่อยข่าวนี้
“จินหยวนถือตนว่าเป็นคนสูงส่งและมีอำนาจมาโดยตลอด แต่เขายังไปไม่ถึงระดับเกียรติยศยอดมงกุฎด้วยซ้ำ!” โหวเจิ้นพ่นลมออกจมูกขณะจ้องมองจินหยวน
“อย่าสนใจเขาเลย ไปเดินเล่นกันเถอะ” เฉินผิงพูดก่อนจะเดินเข้าไปในปราสาทต่อ
ไม่นานเฉินผิงก็ได้ยินเสียงระฆังดังก้อง เสียงที่เสนาะหูของมันโอบล้อมจิตใจและวิญญาณของเขา เสียงกังวานอันน่าหลงใหลทำเอาเขาตะลึงงัน
“เจ้าลิง นายได้ยินเสียงระฆังไหม?” เฉินผิงถามขณะมองไปที่โหวเจิ้น
โหวเจิ้นส่ายหัว "ไม่นะครับ ระฆังอะไรกัน?”
จากนั้นเฉินผิงก็หันไปหาเก๋อหยู่หานและถามว่า “คุณได้ยินหรือเปล่า คุณหนูเก๋อ?”
“ไม่ ฉันไม่ได้ยิน นี่คุณกำลังพูดถึงระฆังอะไรกัน? คุณหูแว่วไปเองหรือเปล่า คุณเฉิน?” เก๋อหยู่หานตอบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...