เหยาเซิ่งฮุยจ้องมองเฉินผิงอย่างเคร่งเครียด เพราะเขารู้สึกถึงแรงกดดันจากฝ่ายหลัง ดูเหมือนว่าฉันจะเสียตำแหน่งในอันดับเกียรติยศยอดมงกุฎในอีกไม่ช้า!
“เก่งมาก เฉินผิง!” หานฉิงเอ๋อร์ตะโกนด้วยความตื่นเต้นและกระโดดขึ้นไปบนเวที
หลิวฉางซึ่งยืนอยู่ข้างเธอมาตลอดมีสีหน้าบึ้งตึง
เมื่อเธอเหยียบลงที่เวที หานฉิงเอ๋อร์ก็ดูมีความสุขมากจนดวงตาคู่สวยของเธอเป็นประกาย และสายตาของเธอเปี่ยมไปด้วยเสน่หาและความชื่นชม
เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงจึงมองเธอด้วยแววตาอ่อนโยน พร้อมส่งยิ้มน้อยๆ ให้เธอ
เพราะเฉินผิงจำต้องใช้หานฉิงเอ๋อร์เพื่อที่จะได้แทรกซึมเข้าไปในคฤหาสน์จื้อเสี่ยว เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากผูกมิตรกับเธอ
มีคนเห็นหานฉิงเอ๋อร์กับเฉินผิงสบตาอย่างชอบพอกันและพูดติดตลกว่า “คุณหาน เฉินผิงเป็นลูกเขยในอนาคตของคุณใช่ไหม? ไม่เห็นคุณเล่าเรื่องเขาให้เราฟังเลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...