“ชายในชุดขาวคือใคร?” เฉินผิงถาม
“ชายคนนั้นรู้จักกันในชื่อเฟิงอู๋เหิน มาจากหุบเขาเฟิงเยว่แห่งประตูภูผา เขามันไอ้โรคจิต! ถึงแม้เขาจะบ้ากามแต่เขาก็แข็งแกร่ง ถ้าไม่ใช่เพราะการที่เขายอมอ่อนข้อกับคู่ต่อสู้หญิงเพื่อจะได้แอ้มสาวๆ เขาคงได้รับตำแหน่งในระดับเกียรติยศยอดมงกุฎไปแล้ว” โหวเจิ้นเล่าเรื่องชายคนนั้นให้ฟัง
เป็นจริงดังนั้น เฟิงอู๋เหินเริ่มแทะโลมหานฉิงเอ๋อร์ทันทีที่โหวเจิ้นพูดจบ
"คุณหนูหาน คุณจะรับข้อเสนอของผมไหม? ถ้ายอมให้ผมจูบคุณ ผมจะปล่อยให้คุณชนะการต่อสู้ครั้งนี้เลย” เฟิงอู๋เหินจ้องมองหานฉิงเอ๋อร์อย่างหื่นกระหาย
ใบหน้าของหานฉิงเอ๋อร์แดงก่ำ และแทนที่จะพูดโต้ตอบ เธอกลับเพิ่มความรุนแรงของพลังดาบขึ้นอีก
โชคไม่ดีที่ความต่างชั้นด้านพลังของทั้งสองมีมากเกินไป และเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฟิงอู๋เหิน
ในระหว่างที่หลบหลีกการโจมตีของเธอ เฟิงอู๋เหินก็ยังเล่นหูเล่นตากับเธอไม่หยุด
จะบอกว่าเขาใช้สนามประลองเพื่อเกี้ยวสาวๆ แทนที่จะใช้ต่อสู้ก็ไม่ผิดนัก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...