หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2303
หลิวฉางไม่กล้าแสดงท่าทีดูหมิ่นใดๆ ต่ออวี๋เจียเมิ่งที่เพิ่งเข้ามาในสนามประลอง อวี๋เจียเมิ่งไม่เพียงแต่เป็นคนสำคัญในระดับเกียรติยศยอดมงกุฎ แต่เธอยังเป็นลูกสาวของอวี๋เชียน ผู้เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในแปดมหาอาณาจักรลับ
"คุณหนูอวี๋ ผม...”
ในขณะที่หลิวฉางกำลังจะพูดอะไรสักอย่าง อวี๋เจียเมิ่งก็ส่งสายตาใส่เขา "ไปซะ"
หลิวฉางตัวสั่นและออกไปจากสนามประลอง
"คุณหนูอวี๋ สนามประลองของคุณก็มี ทำไมถึงมาที่สนามประลองของผม?”
รอยยิ้มหื่นกระหายหายไปจากใบหน้าของเฟิงอู๋เหิน เขากลับยิ้มเจื่อนๆ
“ฉันไม่อาจทนเห็นคุณทำการหยามเกียรติต่อผู้หญิงอีกต่อไป ฉันขอสู้กับคุณ ถ้าฉันแพ้ คุณจะจูบฉันก็ได้ แต่ถ้าคุณแพ้ ฉันขอรับรองเลยว่าความเป็นชายของคุณจะถูกพรากไป” อวี๋เจียเมิ่งคำราม ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยเจตจำนงสังหาร
"คุณหนูอวี๋ ไม่เอาน่า ผมรู้ตัวว่าฝีมือผมเทียบกับคุณไม่ได้ และผมจะไม่สู้กับคุณ ผมขอยอมแพ้...”
เฟิงอู๋เหินไม่ใช่คนโง่ เขารู้ว่าเขาไม่มีทางสู้กับอวี๋เจียเมิ่งและเอาชนะเธอได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...