หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2305

“วิเคราะห์ได้ดี คุณจิน ระดับการบำเพ็ญเพียรของเฉินผิงไม่สูงมากนัก แต่เขาสามารถต่อสู้กับเฟิงอู๋เหินได้เพราะของวิเศษที่เขาครอบครอง”

“แต่มันดูไม่สมเหตุสมผลเลยที่คนจากโลกมนุษย์จะมีของวิเศษมากมายขนาดนี้”

แม้แต่เหยาฉีเซิงก็เชื่อมั่นว่าเฉินผิงไม่มีโอกาสชนะเฟิงอู๋เหิน

“มาดูกันต่อไป ผมเกรงว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเฉินผิงนั้นจะอยู่เหนือจินตนาการของเรา” หานฟู่เซิงพูดพร้อมกับมองไปที่เฉินผิง

หานฟู่เซิงเฝ้าดูมาตลอดตั้งแต่ตอนที่เฟิงอู๋เหินแทะโลมหานฉิงเอ๋อร์ แต่ตามกฎแล้ว เขาไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้ เว้นแต่หานฉิงเอ๋อร์จะยอมจำนนและเฟิงอู๋เหินยังคุกคามเธอไม่หยุด หากเรื่องนั้นเกิดขึ้น หานฟู่เซิงก็มีสิทธิ์ที่จะลงมือ

ดังนั้นหานฟู่เซิงจึงรู้สึกประทับใจกับเฉินผิง เมื่อเขาเข้าไปในที่สนามประลองเพื่อยืนหยัดปกป้องผู้เป็นลูกสาว

จึงเป็นเหตุผลที่เขาชื่นชมเฉินผิงภายใต้สถานการณ์เช่นนั้น

"คุณเฉินยังไม่ได้เอาจริง ไม่อย่างนั้นเฟิงอู๋เหินคงแพ้ไปนานแล้ว” เจียงหวูหยาเสริม

เจียงหวูหยารู้ว่าเฉินผิงมีพยัคฆ์อัคคีเป็นสัตว์พาหนะ ถ้าเฉินผิงปล่อยพยัคฆ์อัคคีออกมาช่วยสู้ เฟิงอู๋เหินจะไม่มีทางต้านการโจมตีประสานของทั้งสองได้

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงก็ยังไม่ได้ปล่อยพยัคฆ์อัคคีออกมา เจียงหวูหยาเดาว่าเฉินผิงคงกลัวว่าเขาจะโดนหมายหัวหากเผยพลังที่แท้จริง

ในขณะเดียวกัน คนอื่นๆ ก็หันมามองเจียงหวูหยาด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ

พวกเขาไม่เห็นด้วยกับเจียงหวูหยา เพราะเฉินผิงเป็นเพียงผู้แบ่งวิญญาณระดับสาม การที่เขาสามารถรับการโจมตีจากเฟิงอู๋เหินได้นั้นน่าประทับใจพอสมควร แต่พวกเขายังไม่ค่อยเชื่อว่าเขาจะเอาชนะเฟิงอู๋เหินได้อย่างรวดเร็ว

เจียงหวูหยาเงียบไปเมื่อรู้ว่าไม่มีใครเชื่อเขา ในขณะนั้น มีแต่เก๋อชางเซิงคนเดียวที่ยังใจจดใจจ่อกับการต่อสู้ในสังเวียน

ในอีกด้านหนึ่ง เฟิงอู๋เหินทำหน้าบูดบึ้งในขณะที่เขาพูดกับเฉินผิง “ไอ้หนู ในฐานะที่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรจากโลกมนุษย์แล้ว คุณมีของวิเศษเยอะไม่เบา แต่ถึงจะมีของพวกนั้น เราสองคนก็ยังห่างชั้นกันหลายขุม”

“เฟิงจิ้งเยียน พูดอะไรของคุณ? คุณคิดจริงๆ เหรอว่าลูกศิษย์ของคุณพลังมือ? เห็นได้ชัดว่าเขากะจะเอาเฉินผิงถึงตาย! ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับคุณเฉิน ตระกูลเก๋อจะไม่ปล่อยคุณไว้แน่!” เก๋อชางเซิงตะคอกใส่เฟิงจิ้งเยียนอย่างดุร้าย

“ฮึ! คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน? ตระกูลของคุณน่ะมันพวกกระจอกประจำประตูอัคคี ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะกล้ามาขู่ผม!” เฟิงจิ้งเยียนถ่มถุย ไม่กลัวการข่มขู่จากตระกูลเก๋อเลย

“นี่แก-” เก๋อชางเซิงที่โกรธเกรี้ยวเริ่มปล่อยรัศมีที่น่ากลัวออกมา

เฟิงจิ้งเยียนก็ทำแบบเดียวกัน

"พอได้แล้ว การชุมนุมอาณาจักรลับไม่ได้เอาไว้ให้คุณสองคนสู้กันนะ” อวี๋เชียนตะคอก และในที่สุดทั้งสองก็ยอมถอย ต่างฝ่ายต่างข่มอารมณ์

ในขณะเดียวกันที่ด้านในสนามประลอง เฉินผิงจับจ้องไปที่ลำแสงซึ่งเปล่งออกมาจากดาบของเฟิงอู๋เหิน เขาปรับเปลี่ยนท่ายืนเล็กน้อย ในขณะที่ร่างของเขาเริ่มเข้าสู่การเปลี่ยนแปลง